Μόλις είδα στο ΥouΤube το ντιμπέιτ της Χίλαρι Κλίντον και του Μπέρνι Σάντερς και πολύ στεναχωρήθηκα, παίδες μου αγαπημένοι. Αυτός ο Μπέρνι φαίνεται πολύ γλύκας και ο κόσμος τον γουστάρει, αλλά βαδίζει προς τον γκρεμό και γι’ αυτό και αποφάσισα να του απευθύνω αυτήν την προειδοποιητική επιστολή. Θα μου πείτε (εσείς οι Ελληνάρες εσωτερικού που θεωρείτε τη Λαμία το κέντρο του σύμπαντος) ποιος κερατάς είναι αυτός ο Μπέρνι, ε;
Ε, λοιπόν ο Μπέρνι Σάντερς είναι από τους πιο κουλούς υποψήφιους προέδρους που είχαν ποτέ οι ακόμα πιο κουλές Ηνωμένες Πολιτείες. Προς το παρόν βέβαια διεκδικεί το χρίσμα των Δημοκρατικών από τη Χίλαρι και μετά, άμα το πάρει, που δεν θα το πάρει, θα τα βάλει με τον Ντόναλντ Τραμπ, που θα τον φάει για μπρέκφαστ μαζί με τάρανδο παστό. Θα βγει πρόεδρος των ΗΠΑ όσο θα βγω εγώ η πρώτη γυναίκα τσούγδω Αρχιεπίσκοπος.
Δεν τον γκαντεμιάζω τον άνθρωπο, απλώς είμαι ρεαλίστρια. Πρώτα απ΄όλα ο Μπέρνι έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις ανεξαρτησίας. Δεν φτάνει που σιχαίνεται τους Ρεπουμπλικάνους, δεν ταυτίζεται ούτε με τους Δημοκρατικούς. Λέει ανοιχτά πως και τα δύο κόμματα δουλεύουν για τους πλούσιους (δηλαδή μας δουλεύουν). Σε όλη του τη ζωή φλέρταρε ανησυχητικά με τις μειοψηφίες και τις μειονότητες: ήταν ένα εβραιόπουλο του Μπρούκλιν που μεγάλωσε κολλημένο με την πολιτική και τις εκλογές γιατί με τις εκλογές έγινε ηγέτης ο Χίτλερ και έστειλε στον τάφο εκατομμύρια ανθρώπους.
Εχεις βασικά ελαττώματα: πρώτον δεν είσαι νέος πια (75), ούτε ωραίος για να βγαίνεις καλές φωτό. Ούτε μαύρος σαν τον Ομπάμα είσαι για να γίνεις σύμβολο, ούτε γυναίκα σαν τη Χίλαρι για να ζητάς τη ψήφο του άλλου μισού του ουρανού
Ο Μπέρνι μεγάλωσε, πήγε στο πανεπιστήμιο του Σικάγο κι έγινε σοσιαλιστής και υπερασπιστής των πολιτικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων και δη της πιο αδικημένης στα 60’s, των αφροαμερικανών. Οργάνωσε και κέρδισε την πρώτη διαμαρτυρία (την άραξε μαζί με άλλους φοιτητές μπροστά από το γραφείο του πρύτανη που είχε επιβάλει ένα είδος απαρτχάιντ στους κοιτώνες για μαύρους φοιτητές). Λέει με υπερηφάνεια πως συμμετείχε στη θρυλική πορεία προς την Ουάσινγκτον και άκουσε το λόγο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που άρχιζε με το «I have a dream». Ισως αυτό τον παρέσυρε και απέκτησε κι αυτός το δικό του το dream: να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Αμα όμως είσαι τόσο φίλος των μειονοτήτων πώς διάολο περιμένεις να γίνεις τώρα ξαφνικά πλειονότης κύριε Σάντερς μου;
Εχεις βασικά ελαττώματα: πρώτον δεν είσαι νέος πια (75), ούτε ωραίος για να βγαίνεις καλές φωτό. Ούτε μαύρος σαν τον Ομπάμα είσαι για να γίνεις σύμβολο, ούτε γυναίκα σαν τη Χίλαρι για να ζητάς τη ψήφο του άλλου μισού του ουρανού, ούτε καν φανατικός εβραίος αφού παντρεύτηκες καθολική (την οποία επιπλέον δεν κεράτωνες με την κάθε ασκούμενη ώστε να καθιερωθείς ως σεξ σύμπολ). Αντίθετα είσαι σοσιαλιστής σκανδιναβικού τύπου και φίλος του Τσόμσκι, δηλαδή ο Μεφιστοφελής στη χώρα που θεωρεί τον Ντόναλντ Τραμπ πρότυπο δυναμικού άντρα και ηγέτη (παρά την ψόφια γάτα που κόλλησε στο κεφάλι του). Επίσης δεν ενέκρινες τον πόλεμο του Ιράκ (για να σε μισεί όλη η πολεμική βιομηχανία), την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική στη Λατινική Αμερική, τις διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων, το λειψό σύστημα πρόνοιας και υγείας, τις παρακολουθήσεις πολιτών, την τεράστια ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους. Το γεγονός ότι έχεις δοκιμαστεί στην πράξη (γιατί από θεωρία έχουμε πήξει εμείς στην Ευρώπη τουλάχιστον) σε καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο: υπήρξες ένας από τους καλύτερους δημάρχους της Αμερικής εξασφαλίζοντας στέγη για το λαό με κοινοτική βοήθεια και κάνοντας το Μπέρλινγκτον πρότυπο για όλους.
Παρακολουθώ την εξέλιξη της υποψηφιότητάς σου με σφιγμένο στομάχι. Δεν ξέρω τι να πιστέψω. Στο debate που αντιμετώπισες το θηρίο Χίλαρι της είπες ήρεμα αλλά εντελώς απροκάλυπτα πως δεν μπορεί να τα βάλει με τους οικονομικούς κολοσσούς της Γουόλ Στριτ αν παίρνει λεφτά απ΄αυτούς. Αυτή τα ‘χασε, γιατί παίρνει πράγματι και μάλιστα πολλά. Οπως αναφέρει το τιμολόγιο που βγήκε στη φόρα, η Χίλαρι (και όχι μόνο, όλοι τα παίρνουν) λαμβάνει για ένα λογύδριο από 250.000 ως 675.000 δολάρια. (τι στο καλό τους λες μαρή Χίλαρι και σου δίνουν τόσα λεφτά; Ούτε όλοι οι καθηγητές της Ελλάδας μαζί δεν τα βγάζουν αυτά)
Μπέρνι, δε θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά με αυτή τη μανία που έχεις να λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να καρφώνεις τα golden boys and girls της Γουόλ Στριτ, δεν πρόκειται να βγεις πρόεδρος των ΗΠΑ, μη λες πως δεν στο είπα. Το άνθος της σοσιαλδημοκρατίας σκανδιναβικού τύπου μόνο στη Σκανδιναβία ανθεί -κι εκεί δεν αισθάνεται καλά τελευταία… Ασε που κατά βάθος δεν θέλεις να εκλεγείς αλλιώς δεν θα ξεκινούσες την προεκλογική σου εκστρατεία με τη φράση «Δεν νομίζω ότι οι πολίτες που αγωνίστηκαν για την αμερικάνικη Δημοκρατία αγωνίστηκαν για να ελέγχουν τις πολιτικές εξελίξεις οι δισεκατομμυριούχοι». Διότι ποιος τους χέζει τους πολίτες αγόρι μου; Οπωσδήποτε όχι οι δισεκατομμυριούχοι…