Ακόμα και αν υπήρξαν πολλές φορές που με εκνεύρισε ο μισογυνισμός των παικτών, ομολογώ ότι δεν κατάφερα να αλλάξω κανάλι. Το εφετινό «Master Chef», του Star, ήταν καλύτερο από κάθε άλλη σεζόν. Βασικά πλεονεκτήματα, το σπινταριστό, νευραλγικό μοντάζ που σε έκανε να αγωνιάς για το αν θα πετύχει η μπουγιαμπέσα, λες και παρακολουθείς θρίλερ, και η σατανικά καλή χημεία μεταξύ των τριών κριτών, Σωτήρη Κοντιζά, Πάνου Ιωαννίδη και Λεωνίδα Κουτσόπουλου.
Οσο χιούμορ έλειπε από τους συχνά επηρμένους παίκτες, το διέθετε αυτή η γκουρμέ τριανδρία, βγάζοντας την κατάλληλη στιγμή τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Τα νούμερα τηλεθέασης έχουν ήδη δικαιώσει το «ριάλιτι μαγειρικής», ο μεγάλος τελικός για την ανάδειξη του νικητή είναι τη Δευτέρα στις 21.00 και αναμένεται να σπάσει όλα τα ρεκόρ. Προτού πέσει η αυλαία, αυτά είναι τα πέντε πράγματα που έμαθα παρακολουθώντας το ευλαβικά.
1. Τόσοι πολλοί σεφ, τόσο μικρές μερίδες. Κάθε δοκιμασία αρχίζει με κάτι τεράστια κομμάτια αγριογούρουνου, με king size γαρίδες, φασιανούς, φραγκόκοτες και στρατιές από ορτύκια, για να καταλήξουν όλα αυτά σε κάτι μικροσκοπικές κουκίδες πάνω σε ένα τεράστιο, ερημωμένο πιάτο. Οι γαρίδες έγιναν «αφρός», ο φασιανός έκανε φτερά, το αγριογούρουνο άφησε σημείωμα «επιστρέφω αμέσως» και γενικά, αν επιλέξετε να πάτε σε γκουρμέ εστιατόριο, καλό θα ήταν να έχετε χτυπήσει κανά πιτόγυρο προηγουμένως.
2. Τον φιλετάρεις τον λαγό; Κανονικά το «Master Chef» θα έπρεπε να προβάλλεται με ειδική σήμανση, «Αυστηρώς ακατάλληλο για vegans». Πριν από λίγο καιρό, έχοντας μόλις παραγγείλει «χοιρινό καρέ» (το έκανα εικόνα σκεπτόμενη ένα γουρούνι με καρέ μαλλιά αλλά παρ’ όλα αυτά τόλμησα να το ζητήσω απ’ το μενού), μια φίλη που έχει απαρνηθεί το κρέας και βρισκόταν μαζί μου στο εστιατόριο μου είπε: «Ωστε είσαι κανίβαλος, μικρή μου; Εγώ δεν τρώω κρέας. Είναι σαν να τρώω τα παιδιά μου». Η ίδια, μια και είναι φανατική του «Master Chef», φαντάζομαι ότι κάθε φορά που οι παίκτες φιλετάρουν τρυφερά κουνελάκια, θα κλείνει τα μάτια και θα λέει στον άνδρα της: «πες μου όταν θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο».
3. Τα γαλλικά και τα πειραιώτικα. Οταν βρίσκονται στο σπίτι τού γαστρονομικού εγκλεισμού τους και όταν μαγειρεύουν, οι παίκτες βρίζουν και βρίζονται ασύστολα: «Μην κάνεις μ@λ@κίες ρε μ@λ@κ@ / στ’ @ρχίδι@ μου / θα σου γ@μήσω/ εγώ στην κουζίνα μου γ@μώ και δέρνω», είναι λίγες μόνο από τις αυθόρμητες βωμολοχίες που ξεστομίζουν οι επίδοξοι σεφ. Με το που βρεθούν όμως μπροστά στους τρεις κριτές παρουσιάζοντας τα γκουρμεδιάρικα πιάτα τους, τα βαριά, λιμενεργάτικα πειραιώτικα δίνουν τη θέση τους στα υπέρκομψα γαλλικά «κονσομέ, φουά γκρα, κρεμ πατισερί, κρεμ μπρυλέ, α λα κρεμ, μπουργκινιόν, φοντύ, μπατόν σαλέ».
4. Τον πουρέ σελινόριζας τον άκουσα τόσο πολύ από τόσους πολλούς παίκτες, που μου φαίνεται ότι σε λίγο θα αντικαταστήσει τη χωριάτικη.
5. «Η θέση σου είναι στην κουζίνα» – αυτό δεν ήταν το σοβινιστικό στερεότυπο περασμένων δεκαετιών στην Ελλάδα; Συνοδευόταν μάλιστα με το επίσης υπέκομψο «τράβα πλύνε κάνα πιάτο». Παρακολουθώντας το «Master Chef» όμως, συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Τώρα τα παλικάρια σκίζονται για να μπουν στην κουζίνα, να σηκώσουν τα μανίκια και να γίνουν όχι «μάγειρες», αλλά «σεφ». Οι γυναίκες δεν είναι γεννημένες για σεφ. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να γίνουν αξιοπρεπείς μαγείρισσες. Και κάπως έτσι, ο γυναικείος πληθυσμός στο παιχνίδι ξεπαστρεύτηκε από τη στιβαρή στρατιά των ανδρών, που ξέρουν να φτιάχνουν πίκλες από πευκοβελόνες, τυλίγουν σούσι λες και είναι η δεύτερη φύση τους και βάζουν θερμόμετρο στον φασιανό για να δουν αν ψήθηκε όπως ακριβώς οφείλει. Από το ΚΨΜ και το μπαρμπούτι όλοι στην κουζίνα λοιπόν, και οι εξόριστες γυναίκες βρίσκονται κάπου μακριά, καταδικασμένες να μαγειρεύουν «μαμαδίστικα», που στην πραγματικότητα, σημαίνει ότι ξέρουν τι σημαίνει να γεμίζεις όλη την επιφάνεια του πιάτου με φαγητό.