Πώς συνδέεσαι με έναν τόπο που εργάζεσαι; Πώς δένεσαι; Πώς τον γνωρίζεις;
Κοιτάζοντας, παρατηρώντας, διαβάζοντας κείμενα, μαρτυρίες, συγγραφείς που πέρασαν ή έζησαν στο μέρος αυτό.
Αλλά κυρίως περπατώντας ασκόπως μόνος ή με το Φίλο που αντέχει τη σιωπή, το γέλιο, την ίδια ιστορία χίλιες φορές από τα χείλη σου, χωρίς να δυστροπεί γιατί το ξέρει, το γνωρίζει, η επανάληψη και το ρεφρέν δροσίζει.
Η οδοιπορία γίνεται λιτανεία και ξετυλίγει το νήμα, την πορεία του πολιτισμού και της φύσης, όπου τίποτα δεν αντέχει στο χρόνο και όπου η κάθε μορφή κατασπαράζει την προηγούμενη για να κατασπαραχθεί και η ίδια από την επόμενη.
Έτσι λοιπόν ορειβατώντας με το Φίλο στο Παγγαίο, πίνοντας το κρασί του, κωπηλατώντας στον Αγγίτη, στα Τενάγη των Φιλίππων, στην Ηδωνίδα γη, την Πρασιάδα λίμνη -«στα σιχαμερά τα τέλματα ζούνε άσπιλη ζωή τα νούφαρα»-ήρθαν και στάθηκαν μπροστά μας εφτά λευκά νούφαρα, οι εφτά Άγγελοι των Φιλίππων.
Κρατούσαν ανοιχτά στα χέρια τους την Αγία Γραφή του Κόσμου, τα ονόματα των λαών και των αρχόντων που έχουν έρθει και εγκατασταθεί στον τόπο αυτό και όλων των άλλων, που μαρτύρησαν και κόπηκαν στα χώματα του.
Ήρθαν και στάθηκαν με τη Σειρά τους και την Τάξη τους:
Ο Άγγελος των Περσών του Αισχύλου, ο Άγγελος του Θουκυδίδη με τη μάχη της Αμφίπολης, ο Άγγελος με τη Φυλλάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Άγγελος του Αποστόλου Παύλου με την προς Φιλιππησίους επιστολη, την επιστολή της χαράς, ο Άγγελος του Πλουτάρχου με τη μάχη των Φιλίππων, ο Άγγελος του Σαίξπηρ με το φάντασμα του Ιουλίου Καίσαρα και τελευταίος, ο ξεχασμένος Άγγελος του Θεόδωρου Γρηγοριάδη.
*58ο Φεστιβάλ Φιλίππων 4/7-23/8