Τα τελευταία χρόνια ακούμε για ποσότητες ορυκτού πλούτου που έχουμε στον Ελλαδικό χώρο. Πόσος είναι, τελικά; Ποια είναι η συνεργασία ανάμεσα στους φορείς; Πώς προστατεύουμε το περιβάλλον χωρίς να αφήνουμε ανεκμετάλλευτο τον ορυκτό μας πλούτο; Πώς αντιμετωπίζεται η γραφειοκρατία και η ασυνεννοησία μεταξύ των κρατικών φορέων; Δείτε τι μας είπε ο κ. Χρήστος Καβαλόπουλος, Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) που φέτος γιορτάζει τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του:
O ΣΜΕ γιόρτασε τα ενενήντα χρονιά του. Ο υπουργός ΠΕΚΑ μίλησε στην εκδήλωση σας για διάφορα. Σας κάλυψε σ' αυτά που ζητά ο Σύνδεσμος;
Χρήστος Καβαλόπουλος: Με τον υπουργό έχουμε μια συνεργασία εδώ και αρκετά χρόνια από τότε που ήταν υφυπουργός στο ανάλογο αντικείμενο. Οπότε μαζί του έχουμε βάλει πολλά και διάφορα θέματα και αρκετά από αυτά έχουν υλοποιηθεί. Κάποια ανακοινώθηκαν και μέσα στην ημερίδα, όπως η Εθνική Πολιτική Αξιοποίησης των Ορυκτών Πρώτων Υλών, που αποτέλεσε βασικό σταθμό στην ελληνική μεταλλεία, ο χωροταξικός σχεδιασμός– το Ειδικό Χωροταξικό για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες, που ανακοίνωσε ο ίδιος και που είναι και δικός μας καινούριος στόχος ως ΣΜΕ (Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων), τα θέματα ασφάλειας με τον καινούριο Κανονισμό Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών και πολλά άλλα που έγιναν σε συνεργασία με το υπουργείο και με τον κύριο Μανιάτη. Ναι, οι εξαγγελίες που έγιναν, καλύπτουν τα αιτήματά μας. Το μόνιμο πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως στην ελληνική πραγματικότητα υπάρχει διαφορά χρόνου και ουσίας, ανάμεσα σε αυτά που εξαγγέλλονται και σε αυτά που εφαρμόζονται. Αυτό είναι που ζητάμε συνέχεια. Εφαρμογή των εξαγγελλομένων και με έναν καθολικό τρόπο. Η καθολική εφαρμογή των εξαγγελλομένων συνεπάγεται τη σύμπλεξη όλων των συναρμόδιων υπουργείων ή ακόμη και των συναρμόδιων φορέων μέσα σε ένα υπουργείο, ώστε, όπου υπάρχουν αλληλεπικαλύψεις αντικειμένων, να συναποφασίζονται οι νομοθετικές ή κανονιστικές ρυθμίσεις που αφορούν στο αντικείμενο. Δυστυχώς, η συνεργασία και η συναπόφαση, ενώ έπρεπε να είναι κάτι το αυτονόητο, είναι ακόμα ζητούμενο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εύκολα αναιρούνται εκφρασμένες πολιτικές.
90 χρόνια ΣΜΕ. Είστε ικανοποιημένος από την πορεία και την εξέλιξή του;
Σαφώς. Η 90χρονη πορεία του ΣΜΕ είναι μια πορεία γεμάτη από συνεχείς προσπάθειες για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό που υποστηρίζουμε συνέχεια και ως ΣΜΕ, είναι να αναπτύξουμε τον ορυκτό πλούτο της χώρας κατά βιώσιμο τρόπο. Δηλαδή, σε συνδυασμό με τα οικονομικά οφέλη, την περιφερειακή ανάπτυξη και τη στήριξη της εθνικής οικονομίας, με προσοχή σε σχέση με το περιβάλλον, τις τοπικές κοινωνίες και τα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας. Έχουμε κάνει τεράστια προσπάθεια σε αυτά τα 90 χρόνια για να λειτουργήσουμε μέσα σε αυτά τα πλαίσια και μάλιστα σε εποχές δυσκολότερες από τις τωρινές. Ο Κλάδος όπως και οι εταιρείες του, έχουν κατορθώσει πολλά, όπως έντονη παρουσία στις διεθνείς αγορές, έντονη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και διεθνή αναγνώριση της σημασίας του, σε μία Ευρώπη όπου σήμερα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από οποιαδήποτε άλλη φορά, τις δικές της πρώτες ύλες. Όλα αυτά αποτελούν συστατικά της επιτυχίας μας μέσα στην πολύχρονη παρουσία μας.
Ειδικό Χωροταξικό για ορυκτούς πόρους. Δεν θα έρχεται σε αντιπαράθεση με τα άλλα χωροταξικά;
Ένας σωστός χωροταξικός σχεδιασμός δεν δημιουργεί αντιθέσεις, τις εξισορροπεί. Με τις χρήσεις γης, με τις κατάλληλες προσεγγίσεις, με τους προσδιορισμούς, για το πού μπορείς και πού όχι να αναπτύξεις τη δραστηριότητά σου ή πού μπορείς να συνυπάρχεις παράλληλα με άλλες δραστηριότητες κτλ. Να ξέρει ο καθένας πού μπορεί να δουλέψει, με τι συνθήκες και τι έχει γύρω του να αντιμετωπίσει. Όλα αυτά μέσα σε ένα σωστό χωροταξικό απαντώνται και οι αντιθέσεις αμβλύνονται.
Πιστεύετε αλήθεια ότι το Λατομικό Νομοσχέδιο θα κατατεθεί;
Το παλεύουμε εδώ και 11 χρόνια. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, το λατομικό νομοσχέδιο παραμένει σε εκκρεμότητα. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εκσυγχρονίζει και κωδικοποιεί τη διάσπαρτη, σήμερα, λατομική νομοθεσία (δηλαδή τη νομοθεσία που αφορά σε βιομηχανικά ορυκτά, μάρμαρα και αδρανή). Έχει υποχρέωση η ελληνική πολιτεία να προχωρήσει στην ολοκλήρωση και ψήφιση ενός τέτοιου νομοσχεδίου. Εκτός των άλλων, ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας που αφορά σε ορυκτές πρώτες ύλες, αποτελεί και ευρωπαϊκή υποχρέωση. Το νομοσχέδιο αυτό, έχει ιδιαίτερα τεχνοκρατικό αντικείμενο και φυσικά εξαρτάται από την υπάρχουσα περιβαλλοντική νομοθεσία. Μέσα από αυτό, η Ελλάδα, δεν θα γίνει ένα απέραντο λατομείο, όπως κάποιοι, πιθανόν, να πιστεύουν ή να φοβούνται. Πιστεύουμε ότι, επιτέλους, θα ψηφιστεί.
Εθνική μεταλλευτική πολιτική στα χαρτιά ή υλοποιείται; Μπορείτε να μου δώσετε κάποια παραδείγματα;
Υλοποιείται με τους ρυθμούς της ελληνικής πραγματικότητας. Θα μπορούσε η υλοποίηση να έχει προχωρήσει σε μεγαλύτερο βάθος, πέραν κάποιων κανονιστικών ρυθμίσεων. Οι περισσότεροι άξονες που την αποτελούν, είναι ακόμη άνευ ουσιαστικής εφαρμογής. Το κυριότερο είναι ότι δυστυχώς, η πολιτική αυτή δεν έχει καταστεί κομμάτι κάθε πολιτειακού σχεδιασμού. Ενδεικτικό είναι ότι υπάρχουν συναρμόδια υπουργεία ή υπηρεσίες, κεντρικές ή περιφερειακές, που αγνοούν την ύπαρξή της. Έχουμε δρόμο ακόμα για την καθολική της εφαρμογή.
90 χρόνια ΣΜΕ. Πλούσιο παρελθόν. Μέλλον;
Σαφώς και υπάρχει. Κάτω από προϋποθέσεις όμως. Μπορεί να βασιστεί στο υπάρχον κοιτασματολογικό δυναμικό, το οποίο δεν είναι ατελείωτο αλλά είναι ακόμα μεγάλο. Σε πολλές περιοχές, η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου κρατάει αρκετές δεκαετίες και έχει μπροστά της σημαντικό μέλλον. Μπορούμε να βασιστούμε στο «Know – How» που ήδη υπάρχει στις εταιρείες που ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Μπορούμε να βασιστούμε στην ευρωπαϊκή στρατηγική για την αξιοποίηση των ορυκτών πρώτων υλών, που έχει πάρει σημαντική θέση στο σύνολο των ευρωπαϊκών στρατηγικών για την ανάπτυξη. Ηθική υποχρέωση όλων των κρατών μελών που έχουν ορυκτό πλούτο είναι να προωθήσουν τη στρατηγική αυτή. Επίσης, μπορούμε να βασιστούμε και στις υπάρχουσες σχολές γεωεπιστημών, που πρέπει ο Κλάδος μας να τις στηρίξει. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, διαχρονικά στηρίζει την εθνική οικονομία και την περιφερειακή ανάπτυξη.
Θέλει μεγάλη προσοχή στο πώς όλα αυτά που αναφέρθηκαν, μπορούν να υλοποιηθούν και να διατηρηθούν σε βάθος χρόνου, προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.
*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP.