Ο Χάρης Χριστόπουλος στη διάρκεια ενός επεισοδίου του «My style rocks» | SKAI/WebTV
Απόψεις

Ο Χάρης Χριστόπουλος είναι μια αποκάλυψη!

Καταξιωμένος φωτογράφος, που μετράει πολλά φιλμ καριέρας στο χώρο της μόδας, είναι ένα είδος ανθρώπου που λείπει απ' την σημερινή τηλεόραση κι απ' τα πάνελ της. Ο άνθρωπος μιλάει και χαίρεσαι να τον ακούς και δεν χορταίνεις να τον βλέπεις
Λίλα Σταμπούλογλου

Οι δυο βασικότεροι λόγοι για να παρακολουθήσεις κατά τη γνώμη μου το «My style rocks»: για τη Ραμόνα που κάθε τρεις και λίγο τη λέει στους πάντες με ξινισμένο υφάκι, και για τον φωτογράφο Χάρη Χριστόπουλο που βρίσκεται μεταξύ των κριτών. Τον είχαμε ξαναδεί στις οθόνες και πριν χρόνια, στο «Next Top Model», αλλά εκεί δεν είχε δώσει τόσο δυναμικό στίγμα όσο δίνει τώρα. Θες η συνθήκη του συγκεκριμένου ριάλιτι, θες ότι ο ίδιος έχει αφήσει τον εαυτό του πιο ελεύθερο, το ζητούμενο πάντως είναι ότι αυτός ο τύπος είναι απολαυστικός.

Προφανώς είναι ένας καταξιωμένος φωτογράφος, που μετράει πολλά φιλμ καριέρας στο χώρο της μόδας κι έχει φωτογραφήσει κόσμο και κοσμάκη. Βλέποντάς τον όμως σαν κριτή στο ριάλιτι μόδας, συνειδητοποίησα ότι είναι κι ένα είδος ανθρώπου που λείπει απ’ την σημερινή τηλεόραση κι απ’ τα πάνελ της, τα οποία έχουν να επιδείξουν κατά κύριο λόγο τρεις κατηγορίες τηλεοπτικών τύπων. Απ’ τη μια έχεις τους τέρμα γλυκανάλατους και ανιαρούς, εκείνους που μόλις ανοίξουν το στόμα τους κόβεις τη φλέβα απ’ την κοινοτοπία τους. Απ’ την άλλη, έχεις εκείνους που ανοίγουν το στόμα τους και πετάνε κοτσάνες. Και τέλος, έχεις και τους καυστικούς που προκαλούν με κάθε τους κουβέντα, αγγίζοντας όμως πολύ συχνά τα όρια της αγένειας και της προσβολής.

Ο Χάρης Χριστόπουλος λοιπόν είναι μια νέα κατηγορία, με χαρακτηριστικά που σπανίζουν στη σύγχρονη τηλεόραση. Έχει χιούμορ και αστειεύεται με κάθε ευκαιρία (πετώντας πολύ καλύτερες ατάκες από εκείνες που λέει ο Γιώργος Λιάγκας στο stand up comedy που κάνει στο late night σόου του). Έχει μια ευγένεια και μια αριστοκρατικότητα, που δεν είναι καθόλου επιτηδευμένη. Φαίνεται επίσης καλλιεργημένος. Και τέλος, δεν μοιάζει καθόλου σοβαροφανής και κομπλεξικός. Κοντολογίς, ο άνθρωπος μιλάει και χαίρεσαι να τον ακούς και δεν χορταίνεις να τον βλέπεις.

Σου δίνει δε την εντύπωση ότι είναι από εκείνους τους αυθεντικούς μπον βιβέρ, εκείνους τους άνδρες που έχουν να σου διηγηθούν ωραίες ιστορίες απ’ τη ζωή τους, την οποία φροντίζουν να γεμίζουν με εμπειρίες. Σε μια συνέντευξη του διάβαζα ότι κάνει paramotor πάνω από  20 χρόνια κι ότι έχει πετάξει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και φωτογραφίζει από ψηλά. Ξέρεις τι μου δείχνουν τέτοιες δραστηριότητες για έναν άνθρωπο; Πρώτον ότι τολμά, δεύτερον ότι θέλει ν’ ανοίγει τους ορίζοντές του και τους ορίζοντες της δουλειάς του.

Φαντάζομαι ότι έχει κάψει και καρδιές, τώρα που βρίσκεται στους τηλεοπτικούς δέκτες κάθε μέρα. Το κυριότερο όμως που έχει καταφέρει ο κ. Χριστόπουλος, εκτός απ’ το να δώσει μια ευχάριστη νότα σ’ ένα πάνελ και να κάνει μερικές να καρδιοχτυπούν: σπάει τον κανόνα που λέει ότι για να σε συζητήσουν τα μίντια, για να σε φωνάξουν σε εκπομπές και για να σε κάνουν εξώφυλλα, πρέπει να είσαι είτε γραφικός, είτε προσβλητικός, είτε να έχεις ωραίο κώλο και στήθη ή μπράτσα και κοιλιακούς γυμναστηρίου. Καταφέρνει να τον συζητούν χωρίς να είναι τίποτα απ’ αυτά, αλλά αντιθέτως επειδή βλέπουν πάνω του έναν αληθινά γοητευτικό και ενδιαφέροντα τύπο.

Ε, λοιπόν, αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο!

Υ.Γ.: Ίσως πάλι, γι’ αυτό να μην έχουμε τέτοιους τύπους στην τηλεόραση. Επειδή και οι ίδιοι είναι σπάνιοι.