«Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αναλάβουν μέρος του κόστους τής προσαρμογής τής Ελλάδας», δήλωσε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Μορίς Ομπσφελντ.
Με αυτόν τον τρόπο άφησε -μ’ έναν πόνο- να εννοηθεί πως, πλέον, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για πρόσθετα μέτρα στη χώρα μας.
«Υπάρχουν όρια στον πόνο που οι οικονομίες μπορούν ή πρέπει να αντέξουν και έτσι, σε ιδιαίτερα δύσκολες περιπτώσεις, συστήνουμε διευθέτηση χρέους (debt re-profiling) ή μείωση του χρέους, κάτι που απαιτεί οι πιστωτές να αναλάβουν μέρος τού κόστους της προσαρμογής. Αυτή είναι η προσέγγιση που συστήνουμε την τρέχουσα περίοδο για την Ελλάδα». Αυτά δήλωσε ο ίδιος, και έστειλε ένα προφανές μήνυμα στην Ευρώπη. Κι όλα αυτά, τη ίδια στιγμή που εταίροι και ΔΝΤ, προς το παρόν, δεν έχουν συμφωνήσει για το βάθος της ελάφρυνσης που χρειάζεται το ελληνικό χρέος. Και, κατά συνέπεια, για την ανακούφιση του πόνου μας.
Αλήθεια, όμως, τι έχει ειπωθεί-γραφεί για τον πόνο; Διαβάστε και βρείτε ομοιότητες και διαφορές με τα Μνημόνια που βιώνουμε στο σαρκίο μας…
«Τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη»
– Γιώργος Σεφέρης, έλληνας ποιητής (Νομπέλ, 1963)
«Ακόμα κι όταν κάποιος είναι πεπεισμένος για την απελπισία του, πρέπει να δρα σαν να ελπίζει.
Ή να αυτοκτονεί. Ο πόνος δεν δίνει δικαιώματα»
– Αλμπέρ Καμύ, γάλλος συγγραφέας (Νομπέλ, 1957)
«Οι μεγάλοι πόνοι είναι βουβοί»
«Δύο είναι οι εχθροί της ανθρώπινης ευτυχίας: πόνος και ανία»
– Αρθουρ Σοπενχάουερ, γερμανός φιλόσοφος
«Θα έλεγε κανείς ότι ο πόνος δίνει σε ορισμένες ψυχές ένα είδος συνειδήσεως.
Είναι όπως το λεμόνι στα στρείδια»
– Πωλ-Ζαν Τουλέ, γάλλος συγγραφέας
«Χωρίς πόνο, χωρίς κέρδος» («no pain, no gain»)
– Αγγλική παροιμία
«Μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος»
– Ελληνική παροιμία
«Ο πόνος της αγάπης είναι γλυκύτερος απ’ όλες τις άλλες απολαύσεις»
– Τζον Ντράιντεν, άγγλος ποιητής
«Ο πόνος κάνει τους δυνατούς δυνατότερους και τους αδύναμους πιο αδύναμους»
– Λίον Φοϊχτβάνγκερ, γερμανός συγγραφέας
«Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πού ‘σαι, νιότη, που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!»
– Κώστας Βάρναλης, έλληνας ποιητής (από τον «Κωνσταντή»)
«Ο φόβος προκαλεί πολύ περισσότερο πόνο στον δειλό απ’ ό,τι ο θάνατος στον θαρραλέο»
-Φίλιπ Σίντεϋ, άγγλος ποιητής
«Η ευχαρίστηση της αγάπης δεν διαρκεί παρά μια στιγμή μόνο.
Ο πόνος της αγάπης κρατάει μια ζωή»
– Μπέτι Ντέιβις, αμερικανίδα ηθοποιός
«Οταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο.
Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι»
– Αλέξανδρος Δουμάς, γάλλος συγγραφέας
«Οι μεγάλοι πόνοι είναι βουβοί»
– Σίλερ, γερμανός συγγραφέας και ποιητής
«Τουλάχιστον οι σαδιστές δεν είναι αδιάφοροι για τον πόνο που προκαλούν»
– Νάταλι Κλίφορντ Μπάρνεϊ, αμερικανίδα διανοούμενη
«Μόνο μέσα από τον πόνο φτάνει κανείς στην ηδονή»
– Μαρκήσιος Ντε Σαντ.
Ναι, παραλίγο να το ξεχάσω… Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ έκανε τις δηλώσεις περί πόνου στις 2 Ιουνίου, οπότε το 1740 γεννιόταν ο Βτε Σαντ, στο Παρίσι. Ο Δονάτος Αλφόνσος Φραγκίσκος Μαρκήσιος του Σαντ -το πλήρες όνομά του- συσχέτισε, και όχι… αβασάνιστα, το όνομά του με τον «σαδισμό». Τον όρο («sadisme») εισήγαγε ο γερμανός ψυχίατρος Ρίχαρντ φον Κραφτ-Εμπινγκ, το 1886, στο έργο του «Psychopathia Sexualis»: «η αίσθηση σεξουαλικής ευχαρίστησης παράγεται από μία αρχική επιθυμία τού υποκειμένου να πονέσει, να πληγώσει ή ακόμα και να καταστρέψει το σεξουαλικό αντικείμενο, ώστε να επιτευχθεί η σεξουαλική ευχαρίστηση». Αρκεί, βέβαια, να υπάρχει συναίνεση.
Στην περίπτωσή μας, όμως, ο σαδισμός που μας επιβλήθηκε από τους Θεσμούς δεν ήταν με τη θέλησή μας. Ο γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Προυστ είχε γράψει: «Η ασθένεια είναι ο πιο πειστικός γιατρός. Στην καλοσύνη και στη σοφία δίνουμε μόνο υποσχέσεις. Στον πόνο υπακούμε».
Αυτό, άλλωστε, δεν έκαναν μέχρι τώρα και οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους δανειστές μας;