Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, το κοινό στο Ολύμπιον περίμενε με ανυπομονησία το λόγο του Υπουργού Πολιτισμού: θα ανακοίνωνε αντικαταστάτες, ακολουθώντας μια μάλλον θλιβερή παράδοση να ξηλώνονται άνθρωποι από θέσεις που κακώς πρέπει να θεωρούνται αυτόματα κομματικές, ή το κυριότερο, μια λύση για το εκπονημένο νόμο πλαίσιο, που έφερε σε αντίθεση τα Σωματεία με την Επιτροπή Γαβρά; Δεν έγινε τίποτε από όλα αυτά τα σοκαριστικά.
Μετά τα πρώτα speech, το αμήχανο της Δέσποινας Μουζάκη, το εκφραστικό του Γιώργου Χωραφά, το στραμπουλιγμένο της υφυπουργού Θεοδώρας Τζάκρη και το παιδιάστικα χαρωπό του δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, ο κύριος Γερουλάνος, αγέρωχος και ευειδής ανέβηκε στο βήμα και κατακεραύνωσε την κρατικοδίαιτη πολιτική που φίμωσε τους δημιουργούς μπουκώνοντας τους με επιχορηγήσεις.
Αν κατάλαβα καλά, απέκλεισε την οικονομική ανάμειξη της Πολιτείας στα περί Τέχνης. Λεφτά γιοκ. Και καλά να το λέει ο νεοφιλελεύθερος κύριος Τατούλης αυτό (που το είχε πει στη σύντομη θητεία του), αλλά αν το λέει ένας σοσιαλιστής υπουργός, πως θα εγγυηθεί την προστασία της Τέχνης, με τη μορφή της γόνιμης αγκαλιάς, από το Κράτος, κάτι που γίνεται ας πούμε στη Γαλλία εδώ και πολλά χρόνια; Μπορείς να βγάλεις τον Κυνόδοντα στον δρόμο, στην αγορά, στο ελεύθερο εμπόριο, και να του πεις, βρες χρήματα γιατί εμείς δεν έχουμε να σου δώσουμε;
Το σίγουρο είναι πως δεν θέλει να βιαστεί με ένα νόμο που δεν έχει παρασκευαστεί από εκείνον. Σε μια κίνηση εξοικονόμησης χρόνου, σκοπεύει να αναρτήσει στο διαδίκτυο το, φαντάζομαι εκ νέου δουλεμένο, προϊόν της Επιτροπής και των νομοπαρασκευαστών που το επιμελήθηκαν, για να μαζέψει ενυπόγραφες γνώμες. Καλή ιδέα, αν υποθέσουμε πως θα λάβει υπόψη του τις απόψεις που ζητάει, σε μια χώρα που δεν είναι εξοικειωμένη με σοβαρό πληκτρολογημένο διάλογο.
Κυρίως, ο Παύλος Γερουλάνος (και από μια σύντομη κουβέντα που είχαμε στο αεροδρόμιο) μου φάνηκε περισσότερο πολιτικός από ότι έχει αφήσει να εννοηθεί μια μερίδα του Τύπου που μάλλον δεν τον γνωρίζει αρκετά. Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει πως μετά την λαμπρή από κάθε πλευρά, τελετή έναρξης των Ολυμπιακών, η χώρα βάλτωσε πολιτιστικά. Μου υπενθύμισε την παράδοση της οικογένειας του στον πολιτισμό και την κουλτούρα και φάνηκε ανοιχτός στον διάλογο, όταν του ανέφερα την πιθανότητα να δημιουργηθεί μια εκπαιδευτική Ακαδημία- αν και σε κάτι τέτοιο, εμπλέκεται και το Υπουργείο Παιδείας, ας τα να πάνε…
Και μιας και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε εξέλιξη, σκεφτείτε μια αναλογία. Επί ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος ήταν σκηνοθέτης (Αγγελόπουλος) και ο διευθυντής κριτικός κινηματογράφου (Δημόπουλος). Επί Νέας Δημοκρατίας,ο πρόεδρος είναι ηθοποιός(Χωραφάς) καιη διευθύντριαπαραγωγός (Μουζάκη). Αν ο κύριος Γερουλάνος δεν κρατήσει τους υπάρχοντες, που δεν υπάρχει ποιες επαγγελματικές ιδιότητες του σινεμά θα προτιμήσει στην κεφαλή και το τιμόνι;