“Ακούστε” τι έπαθα σήμερα στο σουπερμάρκετ Θανόπουλου στην Κάτω Κηφισιά. Ημουν στα απορρυπαντικά όταν άκουσα μια ωραία μουσική από τα μεγάφωνα. Δεν έδωσα πολλή σημασία, και συνέχισα το σκρολ στα ράφια. Ηθελα ένα βουρτσάκι για να καθαρίζω πρώτα τις χοντρές λαδιές από πιάτα και τηγάνια, και μετά να προχωρώ στο σφουγγαράκι. Ηταν μεγαλύτερης διάρκειας η στάση μου αυτή.
Δεν ήξερα που ακριβώς ήταν τα βουρτσάκια και έτσι άρχισε η γνωστή διαδικασία: το οπτικό μου σκανάρισμα, πάντα τεμπέλικο, στα ράφια του σουπερμάρκετ. Εκεί λοιπόν, στη γωνιά του τελευταίου διαδρόμου, είχε ακόμα μεγαλύτερη ησυχία και άκουσα ξανά, πιο δυνατή και καθαρή αυτή τη φορά, την εξαίσια μουσική που με κέντρισε ευχάριστα λίγο πιο πριν.
Ενα λεπτό! είπα σιωπηλά στον εαυτό μου. Γνώριμο είναι αυτό! Κι ακολουθώντας τη μελωδία, αμέσως την αναγνώρισα και αυθόρμητα άρχισα να την τραγουδώ! Ναι, ήταν ένα κομμάτι, η εισαγωγή μάλιστα, από το υπέροχο Ρέκβιεμ του Γκαμπριέλ Φορέ. Μια από τις πιο θεϊκές, για μένα, μουσικές που γράφτηκαν ποτέ.
Μα, κάτσε!
Δίπλα μου βρέθηκε μια κυρία και κοντοστάθηκε κι αυτή στα απορρυπαντικά. Με κοιτάει, την κοιτάω. Ωραία μουσική, μου λέει. Ναι, της απαντώ. Τι είναι, ρωτάει; Το Ρέκβιεμ του Φορέ, της λέω. Μπορείτε να μου το προωθήσετε, με ρωτάει;
Την κοιτάω έκπληκτος, Τι εννοείτε; Ακούγεται από εσάς αυτή η μουσική, με πληροφορεί. Και μου δείχνει κάπου στη τσέπη!
Σιωπή. Φαντάζομαι το ύφος μου. Ενός χαζού, που κάποιος του του λέει ευθέως ότι είναι!
Πράγματι, για κάποιον λόγο που δεν καταλαβαίνω, το κινητό μου, στο οποίο όντως έχω αποθηκεύσει αρκετή μουσική, αρκετές φορές ξεκινάει από μόνο του και πάντα, μα πάντα, μου παίζει το Ρέκβιεμ του Φορέ. Δεν έχω ψάξει το γιατί αυτή η προτίμηση!
Όπως και νά ‘χει όμως, το κέρδος μου από αυτήν την «ακουστική … εξαπάτηση», είναι ότι ο γάλλος ρομαντικός συνθέτης μεσιέ Γκαμπριέλ Φορέ κέρδισε έναν ανέλπιστο influencer, moi, και μια νέα follower, την κυρία στα απορρυπαντικά του Θανόπουλου!