Αγαπητέ κύριε Φαμπρ,
Είμαι μια άνεργη κοπέλα, φιλόσοφερ πτυχιούχος ξένων πανεπιστημίων με καλλιτεχνικές φιλοδοξίες. Παίρνω το θράσος να σας γράψω γιατί φέτος είχα σκεφτεί να παρουσιάσω ένα θεματάκι στο Φεστιβάλ Αθηνών, φτηνό με ελληνική σφραγίδα αλλά διεθνή προοπτική. Το εμπνεύστηκα βλέποντας το έργο του Κινέζου που έπαιζε πιάνο κάτω από ένα μουσαμά για τους πρόσφυγες. Εγώ δυστυχώς δεν ξεύρω πιάνο. Ξεύρω ακορντεόν γιατί είχα μεγάλη μυωπία από μικρή και η μητέρα μου ήταν άνθρωπος των πρακτικών λύσεων. Ασχετο.
Πρώτον θέλω να υπογραμμίσω ότι το καλλιτεχνικό μου όραμα έχει κάτι το βελγικό. Είναι τρελά βαρετό και προωθεί την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Πρόκειται για μια εγκατάσταση που προτείνω να τοποθετηθεί στο λιμάνι του Πειραιά στο σημείο συγκρούσεων αφγανών και σύρων προσφύγων. Είναι ένας ταύρος από παπιέ μασέ (φτηνούλης) που πάνω του θα κάθεται πιασμένη από τα κέρατά του μια αιθέρια ύπαρξη με χλαμύδες και λοιπά (εγώ). Στην περίπτωση που σας διαφεύγει ο καθαρά ελληνοευρωπαϊκός συμβολισμός, αυτό που θέλω να εκφράσω είναι η παρακμή της Ευρώπης (την οποία συμβολίζω εγώ προσωπικά) που ενώ καβάλησε τον ταύρο, αντιλαμβάνεται ότι ο ταύρος της Ευρώπης είναι χάρτινος και ακίνητος σαν μοσχάρα την ώρα που όλα που όλα έγιναν πουτάνα από το προσφυγικό πρόβλημα.
Τσάμπα πράμα κύριε Φαμπρ μου, εντελώς στο πνεύμα σας. Φυσικά είμαι ανοιχτή σε παρατηρήσεις και βελτιώσεις. Αν δηλαδή θέλετε μπορώ να εκσφενδονίζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα και καμιά γάτα στο λιμάνι όπου λιάζονται οι πρόσφυγες.
Σας καταθέτω αυτή μου την πρόταση γιατί μόλις έμαθα πως θα συμπεριλάβετε στο βελγικό φεστιβάλ και μια νότα ελληνικής (και φτηνής) δροσιάς. Το κοστολόγιο μου είναι χαμηλότερο από την αυτοπεποίθησή μου κύριε Γιαν. Εγώ θα αράζω επί οκτάωρο πάνω στον ταύρο έναντι του ποσού των 50 ευρώ ημερησίως (το αντηλιακό δικό μου. Κανά σάντουιτς ελπίζω να μου προσφέρουν χωρίς να κάθομαι στην ουρά οι αλληλέγγυοι).
Οσο για τον ταύρο προτείνω να χρησιμοποιήσουμε μία από τις αγελάδες που είχαν ταξιδεύσει σε όλη την Ευρώπη (να ο ευρωπαϊκός αέρας). Θα την αγοράσουμε κοψοχρονιά, θα της κολλήσουμε στην κεφάλα δύο κέρατα και θα την εμφανίσουμε σαν ταύρο (ή σαν μπουτς αγελάδα για κολακευτεί και το LGDB κίνημα). Τσάμπα πράμα κύριε Φαμπρ μου, εντελώς στο πνεύμα σας. Φυσικά είμαι ανοιχτή σε παρατηρήσεις και βελτιώσεις. Αν δηλαδή θέλετε μπορώ να εκσφενδονίζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα και καμιά γάτα (αλανιάρα, που θα συμβολίζει τον λαό μας) στο λιμάνι όπου λιάζονται οι πρόσφυγες.
Πως σας φαίνεται; Καλό; Περιμένω νέα σας για να βάλω μπροστά τη χλαμύδα (έχει δουλίτσα για να πετύχεις τις πιέτες)
Μετά τιμής
Μία άνεργη ελληνίδα καλλιτέχνις
Υ.Γ: Ξέρω ότι δεν ξέρετε ελληνικά αλλά βάτε τον κύριο Μπαλτά να σας μεταφράσει την επιστολή μου. Νομίζω αυτός ξέρει.