Χρειάστηκαν μόλις 24 ώρες για να ξεπεράσει τα 11 εκατομμύρια views στο YouTube, το καινούριο video clip της Jenifer Lopez . Και αυτό σίγουρα δεν οφείλεται στο μουσικό μεγαλείο του. Στο clip η καλλιτέχνης, μητέρα, γυναίκα, sex symbol και πάνω απ’ όλα επιχειρηματίας, JLO μοστράρει τα υπέρλαμπρα οπίσθιά της όσο ποτέ άλλοτε, παρέα με την ατρόμητη ράπερ Iggy Azalea, επίσης γνωστή για τη λαχταριστή πίσω πλευρά του κορμιού της. Μία back to back (…) συνεργασία, που σύσσωμος ο πλανήτης αποθεώνει. Τρεις μήνες πριν, ένα άλλο video clip -το «Anacoda», της Nicki Minaj- με παρόμοια οπτική έκαιγε τα κοντέρ με 200 εκατομμύρια views μέσα σε 45 μέρες. Και σχεδόν έναν χρόνο πριν Shakira και Rihanna «κωλοτριβιόσανταν», που θα ‘λεγε και η γιαγιά μιας φίλης, ακαταπαύστως και επιμόνως για χάρη της τέχνης. Και ύστερα ήρθε κι η Kim Kardasian και γέμισε το ίντερνετ με τόνους από belfies – έτσι αποκαλούνται οι selfies με θέα στα οπίσθια – βλέπετε, τόσο μεγάλη ήταν η διάδοσή τους που χρειάστηκε να αποκτήσουν δικό τους όνομα…
"We’re Officially in the Era of the Big Booty" έγραψε προσφάτως η αμερικανική Vogue στο σάιτ της, υποδεικνύοντας ως κύρια υπεύθυνη για αυτή τη νέα εποχή την Jenifer Lopez, η οποία -σύμφωνα με τη δημοσιογράφο- ήταν η πρώτη που επέβαλε το σωματότυπό της στην έως τότε κοκαλιάρικη show biz. Ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι τα μοντέλα που ποζάρουν κάθε μήνα στα editorial της, δεν ζυγίζουν ούτε όλα μαζί όσο η Nicki Minaj, η μεγαλύτερη, μεγάλη πρέσβειρα των μεγάλων πισινών.
Στην πραγματικότητα βέβαια η προβολή των μεγάλων ποπών ξεκίνησε στις αρχές του ‘90, όταν τα video clip ραπ καλλιτεχνών ξεχείλιζαν από ημίγυμνα ή και ολόγυμνα, μεγάλα γυναικεία οπίσθια και τα ρεφρέν είχαν στίχους όπως "I like big butts and I cannot lie".
Και είναι να αναρωτιέται κανείς πώς όλη αυτή η επίδειξη πληθωρικών πισινών, έχει περάσει έτσι αναίμακτα από τις γραμμές της συντηρητικής αμερικανικής κοινωνίας και των γυναικείων οργανώσεων. Δεν λέω, είναι ωραίο σε έναν κόσμο -όπου τα αδύνατα μοντέλα εξακολουθούν να έχουν την παντοδυναμία στον κόσμο της μόδας και των προτύπων ομορφιάς- να υπάρχουν γυναίκες που κουνάνε με τόση αυτοπεποίθηση τα τσουπωτά και γυμνασμένα οπίσθιά τους -το τονίζω το γυμνασμένα γιατί δεν νομίζω ότι ένας πεσμένος, χαλαρός πισινός θα είχε την ίδια τύχη- αλλά μήπως το παρακάνουν;
Η αλήθεια είναι πως ναι, ενίοτε το παρακάνουν, αλλά είναι επίσης αλήθεια πως στην Αμερική είναι μία τάση που αφορά περισσότερο Αφροαμερικανές και Λατίνες-καμία λευκή τραγουδίστρια δεν έχει προβάλλει έτσι την πίσω πλευρά του κορμιού της. Κι αυτός είναι θεωρώ κι ο ένας λόγος που όλη αυτή η επίδειξη πισινών δεν έχει βγάλει στον δρόμο κυρίες με λουλακί μαλλί, λουλουδάτα φορέματα και εικόνες του Jesus στο χέρι. Ο άλλος λόγος είναι τα εξωφρενικά κέρδη που έχει η βιομηχανία της πλαστικής χειρουργικής αλλά και όλο το παραϊατρικό σινάφι από αυτή τη μόδα. Ήδη από το 2010 ο αριθμός των επεμβάσεων ανόρθωσης και αυξητικής οπισθίων έχει δείξει σημαντική άνοδο. Το 2013 αυτή η άνοδος ξεπέρασε το 30% τοποθετώντας τις επεμβάσεις αυτής της κατηγορίας στη δεύτερη θέση ζήτησης, η τοποθέτηση δε επιθεμάτων και μόνο ξεπέρασε το 58%, ενώ στην αγορά πολιτειών όπως το Μαϊάμι, κάνουν θραύση ενέσεις με αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης «αυξητικό υλικό». Το χρήμα που φέρνουν στη βιομηχανία της αισθητικής οι μεγάλοι πισινοί υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει και αυτό ακόμα το χρήμα που έφερε η πλαστική στήθους στα ντουζένια της. Το γεγονός λοιπόν ότι η επιδημία των μεγάλων πισινών τροφοδοτεί τόσο ισχυρά μία αγορά, ώστε σε περίοδο οικονομικής ύφεσης αυτή να τραβάει την ανηφόρα, με κάνει να σκέφτομαι ότι είναι πολύ, μα πάρα πολύ πιθανό, ο έντιμος αγώνας των σταρ με τους μεγάλους πισινούς ενάντια στο κατεστημένο της κάθε λογής «άκωλης σκύλας», όπως συνηθίζει να λέει η Nicki Minaj, να μην είναι τελικά και τόσο έντιμος.