Στη μεταπασχαλινή περίοδο του υπαρξιακού «αχ-βαχ-πήρα-κιλά-κι-έρχεται-καλοκαίρι», η βαρυστομαχιά δεν είναι ο κανόνας. Αυτή είναι η πολυτέλεια των εχόντων ή περίπου εχόντων, γιατί υπάρχουν εκεί έξω και άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ακόμη και για την εξεύρεση ενός πιάτου φαγητού.
Φίλος εστιάτορας κάτι ξέρει από αυτό και επειδή, και κοινωνικά ευαίσθητος είναι και οι δουλειές του καλά πάνε, διακριτικά και χωρίς να το διατυμπανίζει αρκετούς φροντίζει. Απομεσήμερο προς απόγεμα, όταν η πολλή πελατεία έχει κοπάσει, επανειλημμένα βλέπει κανείς σερβιτόρους να δίνουν φαγητό σε πλαστική συσκευασία από την πίσω πόρτα σε πένητες και έχοντες ανάγκη. Έτσι στο διπλανό παρκάκι, στα παγκάκια κι ανάμεσα στους καχεκτικούς θάμνους, ένα ιδιότυπο, περίπου αόρατο «συσσίτιο» στήνεται, που ακόμη κι ο παρατηρητικός περαστικός μπορεί να μην αντιληφθεί.
Ο ασκούμενος στην χαζευτική τέχνη αξίζει να μελετήσει την ανθρωπογεωγραφία αυτής της απογεματινής συνάθροισης και το μάτι γρήγορα σκάλωσε σε κυρία εξήντα+ έως εβδομήντα παρά, μια και αισθητά ξεχώριζε. Περιποιημένη και πεντακάθαρη, με κάποια κιλά παραπάνω (που λες, της ηλικίας είναι), μάλλον καλοντυμένη, με μαλλί ενίοτε λαχανέ σαν κομμωτηρίου, φάνηκε αρκετές φορές να τρώει στα παγκάκια από τα πλαστικά κεσεδάκια του φίλου εστιάτορα, κάπως πιο παράμερα αλλά και τελείως διαφορετική από τους άλλους φανερά ταλαιπωρημένους «συνδαιτημόνες» της.
Η κρίση και η κρισολογία μας έχει δημιουργήσει αυτά τα οχτώ χρόνια περίεργα ανακλαστικά και ένα αίσθημα «δε τα έχουμε δει ακόμη όλα» όλοι το κουβαλάμε. Η πρώτη, αυτόματη πια, σκέψη βλέποντας μια καλοβαλμένη, ηλικιωμένη κυρία συχνά πυκνά να μετέχει του υπαίθριου διακριτικού συσσιτίου είναι «Ωχχχ, φτάσαμε ως εδώ…».
Ωστόσο ένα μπλέ σκούρο ανοιξιάτικο ταγιεράκι με ασημί καρφίτσα στο πέτο, που προχθές φορούσε η κυρία στη διάρκεια του συσσιτίου, έβαλε τα φιτίλια και δεν άντεξα. Μπήκα στο εστιατόριο και πέρασα από βασανιστική ανάκριση τον εστιάτορα αναζητώντας το κρυμμένο δράμα με επίμονα, απανωτά ερωτήματα. Ποια είναι η καλοβαλμένη κυρία του πάρκου; Πώς έφθασε να τρώει στα παγκάκια; Ποια είναι η ιστορία που κουβαλά;
Ο εστιάτορας λίγο δίστασε στην αρχή, θαρρείς και ήθελε να προστατέψει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και αμέσως μετά, ανενδοίαστα και θορυβώδικα, έσκασε στα γέλια, λέγοντας:
-«Θα σου πω αλλά μην βγάλεις τσιμουδιά εεε… Η κυρία πληρώνει κανονικά ό,τι παίρνει. Ανήκει όμως στην κατηγορία «Σούζυ, και ψεύδεσαι και τρως», αν θυμάσαι την ταινία. Την κυνηγούν για δίαιτα και ο σύζυγος και τα παιδιά της. Στο σπίτι τρώει τα διαιτητικά κι αφού βάλει για μεσημεριανό ύπνο τον σύζυγο, έρχεται εδώ στη ζούλα και συμπληρώνει το γεύμα κρυφά στο πάρκο».