Τι θέλω, τι έχω, τι βλέπω. Τα τρία ρήματα που πάτησε ο Γιώργος Νανούρης για να αποδώσει το μυαλό του 30άρη. Έγραψε, σκηνοθέτησε και έτρεξε την παραγωγή του Γκρης Ηλεβεν (2011) που ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου (Ίδρυμα Κακογιάννη).
Γκαράζ, το ιδανικό σκηνικό. Δυο πατώματα κάτω απ’ τη γη. 23 άνθρωποι στην έναρξη βαδίζουν προς τα πάνω σου. Είναι οι άλλοι που θα γίνουν εσύ. Σε μια «μεγάλη πασαρέλα» που όλα πάνω της συμβαίνουν. Όπως ο διάδρομος της σκέψης που εμφανίζονται όσα γίνονται αλλά και όσα θέλουν να συμβούν.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης ζήτησε από τον Στέλιο Ράμφο (Τα Νέα – 5/2) να σχολιάσει την άποψη ότι η κρίση θα «κάψει» τη γενιά των 30 – 40 και αυτός απήντησε ότι «δεν αποκλείεται και αυτού του τύπου η εξέλιξη. Οι γενιές όμως είναι σαν σκυταλοδρομία, πρέπει να πάρεις από κάπου τη σκυτάλη».
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης που ανήκει στην «καμμένη» γενιά απέδειξε ότι με λίγα μπορείς να κάνεις αυτό που θες. Ο Γιώργος Καραμίχος με σπάσιμο φωνής και εναλλαγή ύφους και η Ανδριάνα Μπάμπαλη με φωνή αβίαστη. Πρόζα, τραγούδι, χορός. Κίνηση, ενέργεια, δουλειά. Αυτό που χαρακτηρίζει τους σημερινούς 30άρηδες που πληρώνουν τις αχαλίνωτες απολαύσεις των γονιών τους που προήλθαν λόγω της απεγνωσμένης στέρησης των παππούδων τους και πάει λέγοντας ανάλογα τις πηγές που διαβάζει κανείς. Γιατί η επεξήγηση κάθε φορά κάνει την αλήθεια κατανοητή αλλά όχι αποδεκτή.
Η σκυταλοδρομία είναι άθλημα ομαδικό εξαρτάται όμως κάθε φορά από την ταχύτητα, την τεχνική και την αντοχή του εκάστοτε δρομέα. Το Γκρης Ηλεβεν θα ξαναπαιχθεί τον Οκτώβριο.