«Σα διάβαζα την Παλαιά Διαθήκη, κοιμόμουν καθημερινά λες κι αλάθητος.
Η Καινή Διαθήκη όμως!
Εκείνο το εδάφιο: «…αλλά όποιος σε κτυπήσει στο δεξί μάγουλο, στρέψε του και το άλλο. Και σε ‘κείνον, που θέλει να σε πάει στο δικαστήριο, και να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το σακάκι σου».
Η Βίβλος μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου ∙ Σημάδεψε και όρισε τη ζωή μου!»
Μαχάτμα Γκάντι
Ο Web Miller, συζητώντας κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’40 με συναδέλφους του δημοσιογράφους, δήλωνε:
«Έχω αντικρύσει σχεδόν τα πάντα στη ζωή μου, από ό,τι υπήρχε να δω. Ποτέ όμως άνθρωπο σαν τον Γκάντι. Αλήθεια έχει ξεκαθαρίσει κάποιος από σας μέσα του, γιατί τελικά δολοφονήθηκε ο Χριστός; Εξαιτίας της πολιτικής; Επειδή ήταν μαλακός; Άγιος;
Αν κάποτε έχανε βίαια τη ζωή του ο Γκάντι, τότε ίσως θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε μιαν εικόνα για το θάνατο εκείνου από τη Ναζαρέτ…»
Σάββατο 31 Ιανουαρίου 1948 ο Γκάρντιαν:
«Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε χθες από έναν εξτρεμιστή νεαρό ινδουϊστή, καθώς κατευθυνόταν για την καθιερωμένη δημόσια προσευχή στον οίκο Μπίρλα, στο Ν. Δελχί. Ήταν 78 ετών».
Ο 32χρονος Nathuram Godse πλησίασε τον «Άγιο» της εθνότητάς του, απεύθυνε τον τυπικό ινδικό χαιρετισμό και πυροβόλησε τρεις φορές. Ο τραυματισμένος θανάσιμα Γκάντι έφερε τα χέρια στην καθιερωμένη κίνηση ανταπόδοσης του (από)-χαιρετισμού…
Ο άνθρωπος, που συμβόλισε τη «μη βία», πέθανε με βία!
Ο «ήλιος της ελευθερίας», για τον οποίο τόσο προσευχόταν και τόσο μιλούσε, αυτός για τον οποίον υπόμεινε φυλακίσεις και στερήσεις, ανέτειλε τελικά στη βασανισμένη Ινδία αιματοβαμμένος…
«Ιούδας – Προδοσία και Σταύρωση συνάμα», γράφτηκε.
Η ζωή του παράδειγμα;
Ο Μοχάντα Καραμσάντ Γκάντι υπήρξε καταρχάς παιδί του κόσμου.
Φοιτητής στο Λονδίνο προσπάθησε να μάθει βιολί, χορό ∙ Ενδιαφέρθηκε για την τέχνη ∙ Στάθηκε μπροστά στον καθρέπτη δένοντας με επιμέλεια το παπιγιόν, ποζάροντας υπομονετικά μέχρι να φτιάξει την κοψιά του. Αναδείχτηκε ένας από τους ικανότερους νομικούς της αυτοκρατορίας.
Από τη γνωριμία με την καταπίεση των ινδών χαμάληδων της Νοτίου Αφρικής ζυμώθηκε ξεψαχνίζοντας την ουσία.
“Satyagraha”: η λέξη, που ο Γκάντι ανέδειξε σε πυρήνα της σκέψης, της ζωής. «Επιμονή για την αλήθεια» – «δύναμη της ψυχής».
Το νόημα: Παντελής απάρνηση της βίας, έτσι που κλονίζεται και ακυρώνεται ο ασκών αυτήν.
Απευθυνόμενος στη Δύση την περίοδο των παγκοσμίων πολέμων:
«Στοχεύετε την ειρήνη δια του πολέμου. Η «μη βία» όμως απαιτεί ανώτερη μορφή θάρρους από ό,τι η βία. Θέλει πειθαρχία, πρωτοβουλία, ακραία άσκηση, προσήλωση».
Ο Γκάντι μεταμόρφωσε την αδυναμία του πληττομένου σε ηθική υπεροχή, σκοπεύοντας ίσια στη συνείδηση των καταπιεστών. Δεν στρεφόταν ενάντια στα πρόσωπα, αλλά κατά των δομών, που ωθούσαν στην παρεκτροπή.
Δεν επέτρεπε στο εαυτό του την άρνηση της ανθρωπιάς του αντιπάλου, αρνούμενος στον αντίπαλο να θίξει την ανθρωπιά του!
Ήταν ο μύθος της χώρας του ∙ Ακόμη περισσότερο, «Άγιος» του πανανθρώπινου. Κυρίως όμως άνθρωπος με θρησκεία, παρά άνθρωπος της θρησκείας…
Ένας μεγάλος, αναμφισβήτητος: Homo bonae volutantis.
«Αγάπη και κυριότητα δεν συμβιβάζονται. Θεωρητικά για την ύπαρξη απόλυτης αγάπης, οφείλει να εκλείπει ολοκληρωτικά η κυριότητα. Το σώμα μας είναι η ακροτελεύτια αίσθηση κτήσης. Ο άνθρωπος μπορεί να ασκήσει την απόλυτη αγάπη και να είναι ολοκληρωτικά απελευθερωμένος μόνον όταν είναι ώριμος να εναγκαλιστεί τον θάνατο, να αρνηθεί το σώμα προς όφελος της ανθρωπότητας.
Τούτα μόνο θεωρητικά, βέβαια.
Στην πραγματική ζωή η άσκηση τελειωτικής αγάπης είναι αδύνατη, αφού το σώμα ως κτήμα παραμένει διαρκώς μαζί μας.
Ο άνθρωπος θα είναι πάντα ατελής και διαρκώς θα προσπαθεί την τελείωση.
Έτσι, η ολοκλήρωση της αγάπης, της μη κυριότητος, θα παραμένει αιώνια ένα απρόσιτο ιδανικό, όσο διαρκεί η ζωή, αλλά το οποίο οφείλουμε πάντα να προσπαθούμε».
Ο George Bernard Shaw, πληροφορούμενος τη δολοφονία του Γκάντι, συμπλήρωσε:
«Ο φόνος αυτός αποδεικνύει το πόσο επικίνδυνο είναι να είσαι καλός!».