Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα διαβάζοντας την είδηση ότι ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου αξιολογήθηκε στην 8η θέση μεταξύ 19 υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από ειδικούς που επιστράτευσαν οι Financial Times. Μάλιστα οι επτά κορυφαίοι οικονομολόγοι που αποτέλεσαν την κριτική επιτροπή αξιολόγησαν τον κ Παπακωνσταντίνου πρώτο, στο σκέλος της πολιτικής ικανότητας.
Ίσως το πιο εντυπωσιακό απ’ όσα διάβασα για τον επί των Οικονομικών υπουργών μας, ήταν το σχόλιο του κ. Μάρκο Ανουτσιατα, της Ιταλικής τράπεζας UniCredit. Το μεγαλοστέλεχος περιέγραψε τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών ως «αξιοσημείωτα αποτελεσματικό στη διερεύνηση επικίνδυνων ευρωπαϊκών πολιτικών, στη διασφάλιση της εγχώριας αποδοχής των πρωτοφανών μέτρων λιτότητας και στην αποκατάσταση σε κάποιο βαθμό της επενδυτικής εμπιστοσύνης – σχεδόν αδύνατο έργο».
Ξαφνικά, θυμήθηκα μια πολύ γνωστή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Όχι αυτού της Ραφήνας αλλά εκείνου της Πολιτείας. Του «μεγάλου» Καραμανλή όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν όσοι γαλουχήθηκαν στην παράταξη της οποίας ηγήθηκε επί πολλά πολλά χρόνια. Μιλάω για το περίφημο και πολυφορεμένο «έξω πάμε καλά» που συνήθιζε να λέει, θέλοντας να δείξει ότι η διεθνής εικόνα της Ελλάδας ήταν καλή ενώ στο εσωτερικό της γινόταν το «έλα να δεις».
Είναι προφανές ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου «έξω πάει καλά». Έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια εικόνα σοβαρού, ρεαλιστή και υπεύθυνου πολιτικού που κάνει ό,τι μπορεί για να ορθοποδήσει η Ελληνική οικονομία.
Το κακό για τον κ. Παπακωνσταντίνου είναι ότι ο κ. Ανουτσιάτα και οι υπόλοιποι τεχνοκράτες που του έπλεξαν το εγκώμιο, δεν ψηφίζουν στην Ελλάδα. Αντίθετα, αυτοί που ψηφίζουν μάλλον δυσκολεύονται να βρουν ένα καλό λόγο για τον υπουργό Οικονομικών που κόβει, κόβει και ξανακόβει.
Τις περισσότερες φορές-βλέπετε- η διεθνής εικόνα ενός πολιτικού δεν προδιαγράφει υποχρεωτικά και την τύχη του, όταν θέτει τον εαυτό του στην κρίση των πολιτών της χώρας του. Κάθε άλλο.
Να θυμηθούμε την παγκόσμια χλεύη για τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο όταν το 2004 επανεκλεγόταν πανηγυρικά πρόεδρος των ΗΠΑ. Και το ανάποδο όμως… Τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον «πατέρα της νίκης» του Β. Παγκοσμίου Πολέμου να χάνει το 1945 τις εκλογές και να αποχωρεί ηττημένος από την πρωθυπουργία της Γηραιάς Αλβιώνος.
Πύρρειος διάκριση λοιπόν για τον υπουργό Οικονομικών; Θα δείξει…