Καιρό είχαμε να δούμε μια vintage πολιτική ταινία και να θυμηθούμε την αλλοπρόσαλλη πολιτική περιπέτεια της Eπανάστασης. Τα χρόνια πέρασαν και οι προχωρημένες ιδέες της πολυτάραχης εκείνης εποχής νομίζω πως κρέμονται και ανεμίζουν τώρα, όπως οι παλιές στολές και τα καουμπόικα καπέλα στην οδό Ηφαίστου στο Μοναστηράκι. Είναι κάπως στενάχωρο για μένα να μπαίνω στο πολιτικό mood των 70᾽ς. Προπαντός για να δω μια ταινία με αναφορές στην αραβοισραηλινή διένεξη, τους πόλεμους των 7 ημερών, την πετρελαϊκή κρίση με τον περιβόητο Σεϊχι Γιαμανί και τα ρέστα. Υποθέτω πως και οι αυθεντικοί πρωταγωνιστές (που τους βλέπω στα ντοκιμαντέρ του History) μετά τόσα χρόνια νιώθουν την ίδια θλίψη όταν πρέπει να θυμηθούν σφαγές αθώων απελπισμένες αεροπειρατίες αιματηρά διλήμματα, φυλακές βασανιστήρια και όλη την κουλτούρα της καταπίεσης. Είναι η ίδια στενάχωρη κατάσταση που σε πιάνει όταν πρόκειται να δεις μια πολιτική ταινία του Γαβρά όπως το «Ζ» ή το «Κατάσταση Πολιορκίας» όπου οι κατατρεγμένοι κυρίως αριστεροί βυθίζονται μέσα στην κοινωνική αδικία του μαφιόζικου παρακράτους με τις καρφίτσες και τους άτεγκτους αστυνομικούς διευθυντές με το κορακί μαλλί το λεπτό μουστάκι και τα σταυρωτά σακάκια με την must λεπτή ρίγα.
Η περίπτωση Κάρλος είναι ανεξιχνίαστη ακόμα και τώρα. Ο διεθνής τρομοκράτης που πιθανώς να είναι ο μακρινός ξάδερφος (πολιτικά βέβαια) αν όχι πατέρας του Μπιν Λάντεν αναπαριστάται αρκετά καλά ως ένα χαρισματικό άτομο απ τον Εντγκαρ Ραμίρεζ.
Η ζωή του και το έργο ενός τρομοκράτη των 70᾽s.
Ήταν αυθεντικός επαναστάτης ή κάποιος περιπετειώδης μισθοφόρος με προσωπικές επιλογές; Από ποια οπτική γωνία μας ενδιαφέρει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας; Από καμία. Διότι ουδείς είναι σε θέση να καταλάβει με ποιό τρόπο πήρε τις αποφάσεις του και κάτω από ποιο ψυχολογικό καθεστώς, μέσα από ποια διλήμματα. Ο Ασαγιας προσεγγίζει τον ήρωα του ερμηνεύοντας τα ρεπορτάζ της εποχής με μια εντελώς προσωπική ματιά. Αυτή μοιραία έχει τον χαρακτήρα των ταινιών πολιτικής περιπέτειας, διότι πρέπει και να κάνει κάποια εισιτήρια. Είναι γνωστό πως ήρωες παράγει η απελπισία. Αλλά τελικά ήταν ο Κάρλος ήρωας;
Όντας ένας πραγματικός μύθος, ο Κάρλος αποτέλεσε την κεντρική φυσιογνωμία της διεθνούς τρομοκρατίας τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, από τον προ-Παλαιστινιακό ακτιβισμό μέχρι τον Ιαπωνικό Κόκκινο Στρατό. Η ταινία διηγείται την ιστορία του Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσες, του ανθρώπου που επί δύο δεκαετίες υπήρξε ένας από τους πιο διαβόητους καταζητούμενους τρομοκράτες του πλανήτη. Είναι ο άνθρωπος που κατόρθωσε να συλλάβει σε ένα κτίριο στην Αυστρία, όλους τους εκπροσώπους του ΟΠΕΚ. Μια εντελώς παράτολμή και απίθανη πράξη μέχρι τότε. Η ταινία περιέχει ένα μεγάλο μέρος απ αυτήν την επιχείρηση. Φυσικά δεν λείπουν τα έργα και οι ημέρες του Κάρλος στην Αλγερία τη Συρία, την Παλαιστίνη και την εμπλοκή του με τους Επαναστατικούς Πυρήνες της Γερμανίας. Υπήρξε ταυτόχρονα οπαδός της ακροαριστεράς και οπορτουνιστής μισθοφόρος των πανίσχυρων μυστικών υπηρεσιών της Μέσης Ανατολής. Σχημάτισε τη δική του οργάνωση, και υπήρξε ιδιαίτερα ενεργός κατά τα τελευταία έτη του Ψυχρού Πολέμου. Κάποτε συνελήφθη στο Χαρτούμ.
Η ταινία είναι ένα κομμάτι από μια μίνι σειρά όπου ο Ασαγιάς πραγματικά με πολύ κόπο αναλαμβάνει να περιγράψει τα έργα και τις ημέρες του Κάρλος. Το πετυχαίνει χωρίς κάποιες πολιτικές προεκτάσεις και αναζητήσεις…
Η ταινία «Κάρλος το τσακάλι» προβάλλεται στους κινηματογράφους αυτή την εβδομάδα. Δείτε το τρέηλερ εδω.