Το «Φίλιον» είναι ένα καφέ έξοχα αστικό, αστικός όμως είναι και ο μύθος ότι είναι ή υπήρξε ποτέ στέκι Συριζαίων. Ας τελειώνουμε επιτέλους με αυτό. Πρόκειται για ένα βολικό σχήμα που έχει εγκατασταθεί στα κείμενα κάποιων γραφιάδων όπως του Πρετεντέρη, του Κασιμάτη και μερικών ακόμα, που αδικεί και το μέρος και την πραγματικότητα.
Ισως φταίει το γεγονός ότι για χρόνια υπήρξε το στέκι του Μιχάλη Παπαγιαννάκη και της παρέας του, αλλά αυτό γινόταν από την εποχή που δεν υπήρχε ακόμα ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα βρεθεί κανείς να πει ότι το κλίμα Παπαγιαννάκη έχει καμιά σχέση με τα δομικά υλικά του κόμματος που κυβερνά.
Μπορεί να είναι ισχυρή η εικόνα των αριστερών καφενόβιων, θαμώνων ενός εμβληματικού μαγαζιού και να εξυπηρετεί το δημοσιογραφικό σχήμα της πολιτικής τους καταγωγής και διαπαιδαγώγησης, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα καφενεία τους ήσαν άλλα (ξέρω και μερικά). Το «Φίλιον» είναι όντως εμβληματικό αλλά για τους αντίθετους λόγους- για τον πλουραλισμό, τον κοσμοπολιτισμό και την ευρυχωρία του, δηλαδή για χαρακτηριστικά που κατά βάση κάνουν τους Συριζαίους να αισθάνονται αμήχανα και για αυτό να το αποφεύγουν.
Και καλά κάνουν, γιατί οι παρέες στις ψάθινες καρέκλες είναι εξωστρεφείς και συχνά ανακατεύονται μεταξύ τους, οι κουβέντες πολλές φορές πηδάνε από τραπέζι σε τραπέζι, και είναι δύσκολο σε ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να πιει τον καφέ του εκεί ανενόχλητος. Και όχι μόνο που τα χρόνια το κόμμα του είναι στην κυβέρνηση- στο Φίλιον πάντα κυριαρχούσε ο αντίλογος στις Συριζέικες βεβαιότητες, στα δε χρόνια των Μνημονίων η πολιτισμική αντίδραση στο μίσος και τον ανορθολογισμό που καλλιέργησαν.
Πριν κάμποσο καιρό είχε περάσει από μπροστά ο Βαρουφάκης και σηκώθηκαν πολλοί, από διαφορετικές συντροφιές, και του ζητούσαν κόσμια αλλά επίμονα εξηγήσεις- ο πρώην υπουργός έκανε πως δεν άκουσε. Θέλω να πω ότι πρόκειται για ένα καφέ με ήρεμο κλίμα αλλά απαιτητικούς θαμώνες, κυρίως καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, επιστήμονες, που στην πλειοψηφία τους ψηφίζουν και ψήφιζαν οτιδήποτε άλλο εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τα πολιτικά στελέχη που εμφανίζονται στο μέρος είναι ελάχιστα, από δε τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο ο Ξυδάκης. Οποιοσδήποτε άλλος είναι περιστασιακός.
Καιρό ήθελα να το γράψω αυτό γιατί δεν μου αρέσει που τα δημοσιογραφικά κλισέ χαρίζουν στην ιστορία του κυβερνητικού κόμματος αυτό το υπέροχο μαγαζί. Και με την ευκαιρία, το μαγαζί με τους πιο συγκροτημένους και ευγενείς σερβιτόρους που έχω γνωρίσει.