Πρώτα να εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν κάνω χρήση κάνναβης επειδή όποτε έκανα νύσταζα και είχα και κακές σκέψεις. Είμαι υπέρ της πλήρους αποποινικοποίησης της χρήσης και κατοχής μικροποσοτήτων κάθε ουσίας. Και δηλώνω υπεύθυνα ότι στο δικό μου το μυαλό η χρήση κάνναβης δεν είναι συνδεδεμένη με το upgrade σε άλλες ουσίες. Μπορεί όποιος κάνει πρέζα ή πίνει γραμμές να καίει και κανένα τσιγάρο, αλλά δεν σημαίνει πως πας στην πρέζα επειδή φουμάρεις μπάφο.
Όμως, παιδιά, αρχίζει πια να γίνεται γραφικό και κουραστικό. Ισως και λίγο μίζερο. Καπνίζετε πια τόσο πολύ και τόσοι πολλοί που συχνά η κατάσταση μου θυμίζει πρωινό μετά από πάρτι με την κατανάλωση άλλων πραγμάτων: το πλήρες ξενέρωμα.
Κάπου διάβαζα ότι τα δενδρύλλια που κατασχέθηκαν πέρσι στην Ελλάδα είναι δύο φορές τα δέντρα του Σέντραλ Παρκ. Αυτό σημαίνει ότι η Αστυνομία δεν έχει και μεγάλες επιτυχίες. Και όπως και αν το δεις, έλλειψη «χόρτου» στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Ραδίκια υπάρχει περίπτωση να μη βρεις. Η φούντα είναι ένα τηλεφώνημα δρόμος.
Για ποιο λόγο όμως καπνίζουν όλο και περισσότεροι; Τι είναι αυτό που βάζει τον μπάφο στα απαραίτητα αξεσουάρ της παρέας που μαζεύεται στο σπίτι ή ετοιμάζεται για έξοδο; Γιατί πια βρίσκεις φούντα στο ελληνικό σπίτι λες και ζητάς τσάι του βουνού; Και η αλήθεια είναι πως έχω φίλους που σίγουρα στη ζωή τους έχουν καταναλώσει περισσότερη κάνναβη παρά τσάι. Κάνω κακές παρέες, θα πείτε. Οχι, μια χαρά παιδιά είναι. Απλά στις ηλικίες κάτω των 40 το τσιγαράκι τραβιέται σαν φρέντο εσπρέσο. Και σκέφτομαι, με καθαρό κεφάλι πάντα, ότι υπάρχουν τρεις λόγοι που συμβαίνει αυτό.
Ο πρώτος λόγος λέει πώς είναι trend. Παλιά ήταν το τσιγάρο ή το αλκοόλ. Τώρα τα παιδιά πάνε ένα βήμα πιο μπροστά και δοκιμάζουν κάτι που κανονικά θεωρείται «απαγορευμένο». Είναι μαγκιά. Τι θα κάνει η μέση ελληνίδα μάνα έτσι και πιάσει το παιδί της με ένα τσιγαριλίκι; Θα πάθει πανικό, θα πάει στην Αστυνομία, θα βυθιστεί σε πένθος επειδή το παιδί της «έπεσε στα ναρκωτικά».
Ο δεύτερος λόγος λέει πώς κάνει ωραίο κεφάλι. «Και σιγά το πράγμα» λένε οι φίλοι. «Γυρίζει ένα τσιγάρο, κάνεις λίγο κεφάλι, γελάς. Είναι και λίγο μέσο κοινωνικοποίησης». Μπορεί να λένε αλήθεια; Ναι, τους πιστεύω. «Να πάρουμε καμιά τζούρα για τη φάση».
Ο τρίτος λόγος είναι κατά τη γνώμη μου ο πιο ανησυχητικός. Οι άνθρωποι καπνίζουν μπάφους επειδή αν δεν έκαναν αυτό, πιθανότατα θα έπιναν περισσότερο αλκοόλ. Και αν είσαι σπίτι σου, εδώ που τα λέμε, είναι καλύτερο ένα τσιγάρο από το να μπεκροπίνεις. Βέβαια το καλύτερο είναι να μη διατηρείς σχέσεις με τις ουσίες, αλλά αν κρίνω από αυτά που ακούω και βλέπω, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που έχει ανάγκη να κάνει χρήση ουσίας. Αλλοι πίνουν, άλλοι καταπίνουν ηρεμιστικά, ε κάποιοι άλλοι καταφεύγουν στο στρίψιμο.
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα θα μου πείτε. Και συμφωνώ. Ο καθένας έχει τον πόνο και τα γούστα του. Εμένα με ενοχλεί περισσότερο αισθητικά που ο μπάφος πάει να γίνει κοινωνικό trademark λες και είμαστε Τζαμάικα. Και πραγματικά με φρικάρει όταν ξέρω ότι κάποιοι οδηγούν έχοντας ήδη πάρει τις τζούρες τους. Ναι, αυτή είναι η μεγάλη μου φρίκη με τις ουσίες που σου κάνουν κεφάλι. Και καλά, όσοι πίνουν έχουν τον φόβο του αλκοτέστ. Ενώ από την άλλη, δύο τσιγάρα να έχεις κάνει, θα περάσεις με άριστα το αλκοτέστ, ακόμα και αν πας να πάρεις τζούρα από το σωληνάριο που θα σου δώσει το όργανο.