Γρηγόρη μου, μ’ έχεις εντυπωσιάσει. Και πιστεύω ότι κάθε έλληνας τηλεθεατής πρέπει να σου αναγνωρίσει την υπερπροσπάθεια που κάνεις για τηλεθέαση. Εσύ μόνο δουλεύεις τόσο σκληρά μπροστά στην κάμερα για να μας τραβήξεις την προσοχή, όλοι οι άλλοι τεμπελιάζουν και λουφάρουν (εκτός ίσως απ’ τον κύριο Λιάγκα, πολύ καλός κι αυτός). Γρηγόρη μου, ζηλεύω το ταμπεραμέντο σου, ξεχειλίζεις ενέργεια. Μου θυμίζεις τον διπλανό μου στο σχολείο που σήκωνε το χέρι και φώναζε: «Κυρία! Κυρία! Κυρία!!! Να πω; Να πω; Να πω;» Τόσο έντονα και επίμονα που η δασκάλα του έδινε το λόγο από φόβο, για να μη σκάσει.
Ετσι και μ’ εσένα, είναι σα να μου λες: «Κυρία! Κυρία! Κυρία!!! Θα με δεις; Θα με δεις; Θα με δεις;» Και σε βλέπω Γρηγόρη μου, για να μη σκάσεις. Κι όταν είμαι κάπου και θέλω να τραβήξω την προσοχή, εσένα ξεπατικώνω.
Καταρχάς, πάω στην τουαλέτα και κάνω μια ένεση καφεΐνης για να ανεβάσω ενέργεια, γιατί εγώ είμαι λίγο υποτονική από φυσικού μου. Μετά, ψάχνω στην παρέα τον πιο ενδιαφέροντα καλεσμένο: το ψώνιο, τον κάφρο, τον αλλοπρόσαλλο, τον ακροδεξιό ή το ξέκωλο.
Μα, λειτουργεί καταπληκτικά αυτό! Μόλις αρχίσεις να συζητάς μαζί τους, όλοι γυρίζουν και σας παρακολουθούν. Σαν μαγνητισμένοι. Και πρόσεξε Γρηγόρη μου, άμα γυρίσει κανείς και μου την πει, άμα με σατιρίσει ας πούμε, ότι και καλά συζητώ επίτηδες με τέτοιους για να τραβήξω την προσοχή, εγώ γυρνάω και του λέω: «Πάμε στον επόμενο καλεσμένο, που έχει εγκριθεί. Βέβαια, πέρασε από έγκριση, δεν βγαίνουμε έτσι». Οπως απάντησες κι εσύ στη σάτιρα των Ραδιο-Αρβύλα, που σου την είπαν για τους καλεσμένους σου.
Φοβερή απάντηση Γρηγόρη μου, πώς την σκέφτηκες; Δηλαδή εγκρίθηκε ο καλεσμένος που πρότεινες; Καταπληκτικό! Συνέχισε έτσι!
Για πάντα δική σου,
Μαύρη Χήρα