9 Μαΐου 2011: Στη συμβολή των οδών Ηπείρου και 3ης Σεπτεμβρίου δολοφονείται τα ξημερώματα έξω από το σπίτι του ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης. Ιούνιος 1998: 3ης Σεπτεμβρίου και Τρικόρφων γωνία η εταιρεία θεάτρου «Δόλιχος» του Δημήτρη Τάρλοου αποκτά στέγη στο ιστορικό θέατρο Πορεία. Εδώ και 13 χρόνια, το θέατρο του Δ. Τάρλοου αποτελεί μια πολιτιστική όαση στο αθηναϊκό αστικό τοπίο, σε μια παρηκμασμένη και παρατημένη γειτονιά, όπου πλέον φοβάσαι να περπατήσεις μόνος σου νύχτα ή μέρα. Στο ίδιο μέρος όπου κάποιοι συμπατριώτες μας προτάσσουν τις σιδερογροθιές και το αβυσσαλέο μίσος τους απέναντι στον εξαθλιωμένο Ξένο καλύπτοντας αυτόκλητα το κενό της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, ο Δ. Τάρλοου επιμένει να κάνει τέχνη και μάλιστα υψηλών προδιαγραφών.

Κι αξίζει πραγματικά να δείτε την τελευταία δουλειά του, τη «Λήθη», ένα μονόλογο του Δημήτρη Δημητριάδη, που ολοκληρώνει τις παραστάσεις της την 1η Ιουνίου, με ερμηνευτή τον πάντα συναρπαστικό υποκριτικά Δημοσθένη Παπαδόπουλο. Ο ερμηνευτής βρίσκεται γυμνός κι εγκιβωτισμένος σε ένα κουβούκλιο με γυάλινη πρόσοψη, όπου κολλάει το στόμα και το σώμα του. Η σάρκα του παραμορφώνεται σα γλυπτό του Φράνσις Μπέικον. Το πρόσωπο καταργείται. Η γύμνια και ο λόγος επιβάλλονται. Γυμνό, αιχμηρό κορμί. Γυμνός, καταιγιστικός λόγος. «Κοιτάξτε με. Είμαι σώμα. Μόνο σώμα. Το σώμα είναι σώμα κι όχι θέα του σώματος. Όχι ερμηνεία… Ο,τι είναι, είναι το σώμα μου… Αυτό, η εικόνα του Θεού, το τέμπλο… Εδώ είναι ο ουρανός και ό,τι γήινο. Υλικό και άυλο. Ο χάρτης του κόσμου. Ολο το σώμα μιλάει για το Θεό… Η μνήμη είναι το σώμα μου. Εγώ είμαι η λήθη… Δε θυμάμαι τίποτα. Μόνο είμαι. Ένα σώμα…».

Η παράσταση του Δημήτρη Τάρλοου είναι τολμηρή και σοκαριστική όχι γιατί έχει γυμνό. Αλλά γιατί δε φοβήθηκε να ακροβατήσει σε μια οριακή σκηνική αναπαράσταση που τεχνικά και καλλιτεχνικά εγκυμονούσε τον κίνδυνο της «μοντερνιάς». Η αυθεντικότητα, όμως, του υπαρξιακού λόγου του Δημητριάδη και ο ραπιστικός του ρυθμός μαζί με τη συμπυκνωμένη και εξαιρετικά δουλεμένη στη λεπτομέρειά της τραχιά ποιητικότητα της ερμηνείας του Δημοσθένη Παπαδόπουλου κυριολεκτικά συνιστούν μια σπάνια θεατρική στιγμή.
«Φωνάζετε για να μην ξεχαστείτε. Φοβάστε να ξεχαστείτε… Το σώμα υπάρχει. Το σώμα δε θα υπάρχει. Πόσο μαλακώνει αυτή η σκέψη. Πόσο χαμηλώνει τις φωνές, τους θορύβους». Μην το χάσετε.

INFO: «Λήθη» (ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ, Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, Πλ. Βικτωρίας, τηλ. 2108210991. Εως: 1/6).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News