Ο Προκόπης είναι εκείνος ο τύπος που όταν ο Κασιδιάρης πέταξε το ποτήρι με το νερό στα μούτρα της Δούρου, καθόταν σιωπηλός και τον κοίταζε. Η Κανέλλη όρμησε στο φασισταριό, ο Παπαδάκης σηκώθηκε να επέμβει, ο Προκόπης όμως καθόταν μακάριος και χάζευε τον πρωτοφανή τραμπουκισμό σε ζωντανή μετάδοση.
Ο Προκόπης ήταν ο τύπος που ενώ όλο το κέντρο της Αθήνας καιγόταν το 2008, όντας υπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος και για τη Δημόσια Τάξη, είχε κλείσει τις αστυνομικές δυνάμεις στις κλούβες και τα τμήματα, δίχως να τους δίνει εντολή να σώσουν την πόλη. Είχε χαθεί από προσώπου Γης, ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον έψαχνε αλλά δεν τον έβρισκε, ενώ σύμφωνα με κατοπινή μαρτυρία βουλευτή και υπουργού της ΝΔ, τον βρήκε τυχαία σε ένα δωμάτιο της Βουλής να τηλεφωνεί σχεδόν κλαμένος στον Τσίπρα και να τον ρωτά αν θα αντιδράσει έτσι και επέμβει η αστυνομία κατά των διαδηλωτών.
Ο Προκόπης ήταν ο τύπος που κάθισε σε μια γωνιά του καναπέ του στο Προεδρικό Μέγαρο και άφησε τον Ερντογάν να τον εξευτελίζει σε πανελλήνια σύνδεση, δίχως να βγάζει άχνα. Τέτοια ντροπή ανώτατου άρχοντά τους, δεν είχαν βιώσει ξανά οι Ελληνες.
Ο Προκόπης ήταν ο τύπος που όταν παραιτήθηκε ο Κοτζιάς από υπουργός Εξωτερικών του Τσίπρα, έδωσε εντολή στον υπεύθυνο ασφαλείας του (υποστράτηγο Κρίκα) να σταθεί στην πλαϊνή είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου και να αρνηθεί να παραλάβει κάποια εμπιστευτικά έγγραφα που του έστελνε ο υπουργός πριν υποβάλει και τυπικά την παραίτηση του. Ηταν τα Προεδρικά Διατάγματα που είχε ετοιμάσει ο Κοτζιάς για επέκταση των χωρικών υδάτων μας στα 12 μίλια. Ωραίοι και οι δύο. Ο ένας τα έστειλε μισή ώρα πριν φύγει από το υπουργείο (για να παραστήσει τον πατριώτη) και ο άλλος αρνήθηκε να τα παραλάβει (για να μην αναλάβει ευθύνη υλοποίησής τους).
Και σήμερα, μερικά χρόνια έπειτα από αυτή τη συνεχόμενη γραμμή ψοφοδεών συμπεριφορών του, ο Προκόπης εμφανίζεται στο συνέδριο του «Βήματος» για την εξωτερική πολιτική και αποφαίνεται ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης ως άμεση απάντηση στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, προσθέτοντας μάλιστα πως είναι «μια διαδικασία που δεν χρειάζεται πάνω από έναν μήνα». Τόσο απλό. Και πάλι καλά να λέμε που έδειξε και λίγη αυτοσυγκράτηση στο συνέδριο. Διότι τον Σεπτέμβριο είχε δώσει βαρυσήμαντη συνέντευξη στον Σπύρο Χαριτάτο και όχι μόνο ζητούσε από τον Πρωθυπουργό να προχωρήσει άμεσα στην επέκταση των 12 μιλίων σε όλα τα σύνορα μας στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά είχε και για το casus belli της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης που είναι σε ισχύ, μια στεντόρεια και περήφανη θέση: Να απαντήσουμε «μολών λαβέ». Και όποιον πάρει ο χάρος.
Εδώ, μόνο μία φράση ταιριάζει. Την είχε πει ο Δημοσθένης στον Αισχύνη, κάποτε, στην (πολύ διδακτική) αρχαιότητά μας. «Ουκ αισχύνει, ω Αισχύνη, η της πόλεως αισχύνη, καταισχύνεις αισχύνης;» (Δεν ντρέπεσαι Αισχύνη, εσύ που είσαι η ντροπή της πόλης, να ντροπιάζεις και την ντροπή;)