Αργά το βράδυ της Δευτέρας 7 Αυγούστου, σε λογαριασμό φίλου της ΑΕΚ στο twitter, ανέβηκε ένα βίντεο που κατέγραφε την «κάθοδο» δεκάδων οχημάτων με κροατικές πινακίδες προς την Αθήνα λίγες ώρες νωρίτερα. Τα οχήματα, ΙΧ και βανάκια, κινούνται σε κονβόι στη δεξιά λωρίδα της εθνικής οδού. Στο βίντεο, που γρήγορα έγινε viral, ακούγεται ο εικονολήπτης να απευθύνεται σε φίλο του και να του λέει, μεταξύ άλλων, ότι «όλοι αυτοί είναι Κροάτες, όλοι μαύροι και όλοι με ξυρισμένα κεφάλια… είναι όλοι φασισταριά».
Υπολογίζεται ότι χρειάζονται περισσότερες από 15 ώρες και χωρίς στάσεις για να καλύψει ένα ΙΧ την απόσταση από το Ζάγκρεμπ στην Αθήνα. Σε αυτές τις πολλές ώρες δεν βρέθηκε κανείς να σταματήσει το κονβόι και να μην επιτρέψει την προσέγγισή του στην πρωτεύουσα – όπως πάντα γίνεται από τις αστυνομικές αρχές όταν υπάρχει απαγόρευση μετακίνησης οργανωμένων οπαδών, κάτι που ισχύει για τις συναντήσεις της ΑΕΚ με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, με απόφαση της UEFA. Και γιατί η ευρωπαϊκή ομοσπονδία πήρε αυτή την απόφαση; Διότι είναι γνωστές οι «αδελφικές» σχέσεις φανατικών εθνικιστών χουλιγκάνων της κροατικής ομάδας με αντίστοιχους του Παναθηναϊκού. Οι ίδιοι άλλωστε, τις διαφημίζουν χρόνια τώρα στα social media, οι αναρτήσεις και οι φωτογραφίες είναι ακόμη εκεί, θα περιμέναμε λοιπόν οι συγκεκριμένοι να ήταν υπό επιτήρηση και παρακολούθηση εν όψει των αγώνων αυτών. Και στην Ελλάδα και στην Κροατία. Αμ δε…
Οι χούλιγκαν όχι μόνο πέρασαν ανενόχλητοι τα σύνορα τεσσάρων κρατών (Βοσνίας, Μαυροβουνίου, Αλβανίας και, κυρίως, Ελλάδας), αλλά διέσχισαν μια απόσταση τουλάχιστον 6 ωρών εντός της χώρας μας, χωρίς κανέναν έλεγχο ή πρόβλημα. Χωρίς να προκαλέσουν υποψίες ή συναγερμό, όπως θα περίμενε κανείς και όπως συμβαίνει σε μύριες όσες περιπτώσεις και σε αγώνες με χαμηλότερο επίπεδο συναγερμού. Η επισήμανση πηγών της ΕΛ.ΑΣ ότι η αστυνομία τους παρακολουθούσε «διακριτικά» (σσ: τι σημαίνει αυτό, όταν υπάρχει απαγόρευση;) και τους έχασε γιατί μπαίνοντας στην Αττική διασκορπίστηκαν, θα ήταν για τα γέλια αν δεν υπήρχαν τα επεισόδια και, κυρίως, η τραγωδία. Σίγουρα, πάντως, είναι ενδεικτική του πανικού και της ανικανότητας στην πρόληψη και αντιμετώπιση κρίσεων, όπως η χθεσινή.
Ακόμη και έτσι, πάντως, οι χούλιγκαν ξανασυγκεντρώθηκαν. Στον σταθμό του ΗΣΑΠ στην «Ειρήνη», δηλαδή στο Ολυμπιακό Στάδιο, δηλαδή στο Μαρούσι. Εκεί συναντήθηκαν με χούλιγκαν οπαδούς του Παναθηναϊκού και -όπως φαίνεται πάλι σε βίντεο που περαστικοί επιβάτες ανήρτησαν, έντρομοι υποθέτουμε, στα social media-, οπλισμένοι με καδρόνια, ρόπαλα, μαχαίρια και βόμβες μολότοφ πήραν τον ηλεκτρικό, κατέβηκαν στον «Περισσό», κινήθηκαν προς το γήπεδο της ΑΕΚ και τα υπόλοιπα είναι μια ακόμη μαύρη σελίδα οπαδικής βίας, από αυτές που έχουν γραφτεί, περιμέναμε ότι θα ξαναγραφτεί και θα ξαναγραφτούν.
Πόση ώρα χρειάζεται να μαζευτούν τουλάχιστον 200 άτομα σε έναν σταθμό του ΗΣΑΠ (που, θεωρητικά τουλάχιστον, έχει προσωπικό και κάμερες ασφαλείας), να μπουν σε έναν συρμό, που προφανώς δεν τους περίμενε κιόλας, να κατέβουν τέσσερις στάσεις μετά, να περπατήσουν 10-15 λεπτά και να ορμήσουν σαν ορδές βανδάλων, κατά έμψυχων και άψυχων, στο κέντρο μιας πόλης, σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο όπου ούτως ή άλλως το επίπεδο «συναγερμού» θα έπρεπε να είναι υψηλό αυτές τις ημέρες των αγώνων;
Μόνο για να γράψουμε την παραπάνω -αντιδημοσιογραφική σε έκταση- πρόταση χρειάστηκαν λίγα λεπτά, δεν θα πήρε τουλάχιστον 40 λεπτά στους χουλιγκάνους να φτάσουν στον προορισμό τους; Προσθέστε αυτόν τον χρόνο στον προηγούμενο, για να αντιληφθείτε την αδιανόητη αλλά δυστυχώς κραυγαλέα αβελτηρία και ανικανότητα των Αρχών να δουν και να δράσουν εγκαίρως.
Σύμφωνα, μάλιστα, με μαρτυρίες από τον τόπο του δράματος, πρώτα κατέφτασαν στο γήπεδο οργανωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ για να συνδράμουν όχι μόνο τους ομοϊδεάτες τους, αλλά και τους ανυποψίαστους περαστικούς (ή κάτοικους της περιοχής) που βρέθηκαν στο κέντρο της βίας, και πολλά λεπτά αργότερα εμφανίστηκαν οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. Σκεφτείτε το: πιο γρήγορα αντέδρασαν οι οπαδοί που ΔΕΝ ήταν στον χώρο, παρά η Αστυνομία…
Πιθανώς ο 29χρονος Μιχάλης, που δολοφονήθηκε με πολλαπλές μαχαιριές, να ήταν ένας από αυτούς. Θα μπορούσε να είναι απλώς ένας περαστικός, όπως ήταν ο 19χρονος Αλκης Καμπανός, ή ένας γείτονας, που θα είχε την «ατυχία» να επιστρέφει εκείνες τις στιγμές στο σπίτι του.
Όπως για ακόμη μία φορά ακούγεται (και γράφεται) από το πρωί, «σε αυτή τη χώρα από τύχη ζούμε». Προσωπικά μας βρίσκει αντίθετους αυτός ο μηδενισμός, όσο και αν καταλαβαίνουμε τη «λογική» του υπό τη συναισθηματική φόρτιση μιας ακόμη τραγωδίας. Όμως λειτουργεί ως ελαφρυντικό για όσους έχουν από τον νόμο και την αποστολή τους την ευθύνη να προλαβαίνουν και να προστατεύουν. Και στο συλλογικό ασυνείδητο τους απαλλάσσει για κάτι που «έτυχε στη βάρδιά τους», τους κάνει και εκείνους «άτυχους», ενώ στην πραγματικότητα είναι ανίκανοι, ακατάλληλοι, επικίνδυνοι. Πρέπει, λοιπόν, να έχουν τις νόμιμες και ηθικές συνέπειες που τους αναλογούν.
Γιατί ΠΡΟΠΟ δεν σημαίνει πια «προγνωστικά ποδοσφαίρου». Ακόμη και σε εκείνα, όμως, χρειάζονταν γνώσεις και ικανότητες για να κερδίσεις έστω και τα ελάχιστα που έδινε συνήθως το «11άρι». Δεν ήταν μόνο θέμα τύχης.