Αυτή τη στιγμή, ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ που μας κυβέρνησε είναι τρία, τέσσερα, ίσως και πέντε κομμάτια. Από ’δώ η Νέα Αριστερά, από ’κεί οι «87», παραδίπλα οι Kasselistas, κάπου στην άκρη ο Πολάκης και λίγο παραπέρα ή παραπάνω ένας Τσίπρας. Το παλιό οικοδόμημα, που εισέβαλε σαρωτικά στο πολιτικό σκηνικό της κρίσης και δημιούργησε έναν τερατώδη μύθο πολιτικής και ηθικής υπεροχής, κυριαρχώντας στη χώρα για μια δεκαετία, μοιάζει σήμερα με το διαμέρισμα των Αμπελοκήπων στο οποίο έσκασε η βόμβα. Φοβερές οι ομοιότητες. Κανένας δεν τους βομβάρδισε απέξω, μόνοι τους αυτοανατινάχθηκαν.
Αυτό το Σαββατοκύριακο παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος που οι ίδιοι μετέτρεψαν αυτοβούλως σε κωμωδία. Εμβρόντητος ο λαός που κάποτε τους ψήφισε ή τους φοβήθηκε, παρακολουθεί τον μακρόσυρτο, ατέλειωτο και απύθμενο αυτοεξευτελισμό τους. Βλέπει κραταιές προσωπικότητες που πριν από μία οκταετία έσπερναν την ελπίδα ή τον τρόμο να συμπεριφέρονται σαν πολιτικοί κλόουν, άλλοτε υπουργάρες και ιδεολογικούς ινστρούχτορες να ξεκατινιάζονται σαν τα δουλικά στις ρούγες. Κατάπτωση καθολική και απόλυτη.
Κανένας δεν ξέρει τι θέαμα θα μας προσφέρει η μικρή εικόνα αυτού του Σαββατοκύριακου με το συνέδριό τους. Η μεγάλη εικόνα πάντως έχει οριστικοποιηθεί. Σαν παιχνιδιάρικες φιγούρες κινουμένων σχεδίων, έχουν αρπάξει μια γομολάστιχα και σβήνουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Οσα δεν πρόλαβαν να απομυθοποιήσουν ως κυβερνώσα Αριστερά, κατάφεραν να τα εξευτελίσουν ως Αριστερά που διαλύεται. Από τον Τιτανικό τους δεν διασώζεται κανένας τους.
Μέσα από έναν απίθανο κυκεώνα αμφισβητήσεων, συνεδριάσεων, διαγραφών, απαγορεύσεων, καταγγελιών, αποκαλύψεων, πολιτικών γραμματειών, επιτροπών δεοντολογίας, εκλογών και παραεκλογών συνέδρων, επιτροπών νομιμοποίησης και απονομιμοποίησης των εκλεγμένων, καβγάδων σε μπιστρό του Παγκρατίου, καταστατικολογίας και εγκυκλιοκρατίας, συγκεντρώσεων και αντισυγκεντρώσεων, αναδεικνύεται η βαθύτερη ουσία αυτού του συνονθυλεύματος που η χρεοκοπία μετέτρεψε προσωρινά σε κόμμα και τώρα επιστρέφει στα πατρώα του ως πολιτικά θρύμματα που αλληλοεξοντώνονται.
Επί δεκαπενταετία κατασκεύασαν έναν μύθο για τον εαυτό τους και ύστερα, ως καταναλωτές του ίδιου του μύθου τους, μεταμορφώθηκαν σε φίδι που τρώει την ουρά του μέχρι τελικής αυτοεξαφάνισης. Αντε γεια.