Οσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται ότι έχουμε κάνει ένα θεμελιώδες σφάλμα ανάλυσης για το δίδυμο Αλέξη Τσίπρα – Παύλου Πολάκη. Τόσο καιρό, η αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως, αλλά και γενικά, ακόμα και οι πιο ουδέτεροι, θεωρούν ότι για τον Πρωθυπουργό συνιστά πολιτικό ψόγο το να τον ταυτίζουν με τον «αψύ» αναπληρωτή υπουργό Υγείας, ότι του κάνει κακό. Τσίπρας ίσον Πολάκης δεν επαναλαμβάνει κάθε τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Οτι ο κ. Τσίπρας είναι μια «μπαμπούσκα» που μέσα της θα βρεις τον κ. Πολάκη, δεν ήταν ένα από τα τελευταία λεκτικά εφευρήματα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Οτι κλοτσάει ο Πολάκης μέσα του; Ε, λοιπόν εδώ κάνουμε το λάθος!
Δεν μοιάζει ο Πρωθυπουργός στον κ. Πολάκη. Το αντίθετο συμβαίνει. Οσο περνούν οι ημέρες γίνεται αντιληπτό ότι είναι ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας που δείχνει σαν να προσπαθεί να μοιάσει στον πολιτικό του προϊστάμενο. Να τον συναγωνιστεί στον κυνισμό, στην απουσία ενσυναίσθησης, στα lapsus linguae που μαρτυρούν αλλά και εξυμνούν την ημιμάθεια, σε μια κοσμοαντίληψη όπου ένας ανάπηρος συμπολίτης μας μπορεί μόνο να περιφέρεται ως «γλάστρα» και 101 νεκροί να είναι περσινά ξινά σταφύλια.
Διότι τι είναι τελικά χειρότερο; Ενας Πολάκης που λέει ότι «οι νεκροί στο Μάτι “θόλωσαν” την εικόνα» της κυβέρνησης –που προχωρά δηλαδή σε μια κυνική, απαράδεκτη, αλλά εν τέλει πολιτική κρίση– ή ένας Πρωθυπουργός μιας χώρας ο οποίος χλευάζει μια εθνική τραγωδία, με 101 νεκρούς και αμέτρητους εγκαυματίες που ακόμα δίνουν αγώνα να συνέλθουν, χαρακτηρίζοντάς την «ξαναζεσταμένο φαγητό»;
Τι είναι τελικά χειρότερο; Ενας Πολάκης που επιτίθεται στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο για τον διορισμό του στο ΕΣΥ –που προχωρά δηλαδή σε μια κυνική, απαράδεκτη, ανοίκεια, αλλά υπό προϋποθέσεις πολιτική κρίση για έναν υποψήφιο ευρωβουλευτή αντίπαλου κόμματος– ή ένας Πρωθυπουργός που λέει στον ελληνικό λαό, από το ιερό βήμα της Εθνικής Αντιπροσωπείας, ότι ένας άνθρωπος που έχει ολική κινητική αδυναμία περιφέρεται «ως γλάστρα»;
Είναι χειρότερος ο «αψύς Σφακιανός» κ. Πολάκης από τον κ. Τσίπρα ο οποίος πιστεύει ότι ένας άνθρωπος, ένας ήρωας της ζωής σαν τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, όταν εμφανίζεται σε μια προεκλογική του περιοδεία τον περιφέρουν ως «γλάστρα»; Που πιστεύει ότι ένας άνθρωπος σαν τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο πρέπει να μην εμφανίζεται, να μην πολιτεύεται, να μην «ενοχλεί» τη θωριά μας με την εικόνα του;
Κάπου εδώ τελειώνει η κουβέντα –ο κ. Πολάκης θέλει πολλά μεταμεσονύχτια post στο Facebook για να πλησιάσει σε ύφος και επίπεδο το ίνδαλμά του. Τον Πρωθυπουργό που δεν έχει πρόβλημα να εκθέτει το γκρίζο πνεύμα του σε πανελλήνια μετάδοση.
Το αν ο χαρακτηρισμός «γλάστρα» από έναν Πρωθυπουργό για έναν ΑΜΕΑ εμπίπτει στα όρια του νόμου, είναι πλέον δευτερεύον.
Διότι το είχε πει καλύτερα ο Αλ Πατσίνο σε εκείνον τον συγκλονιστικό κινηματογραφικό μονόλογο στο «Αρωμα Γυναίκας», ως αντισυνταγματάρχης (ε.α.) Φρανκ Σλέιντ: «Υπήρχε μια εποχή που έβλεπα ξέρετε. Και είδα. Αγόρια σαν και αυτά, νεότερα από αυτά, με τα χέρια τους κομμένα, τα πόδια τους ξεσκισμένα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να βλέπεις ένα ακρωτηριασμένο πνεύμα»…