Το μάτι των περισσοτέρων στα Κοινωνικά Μέσα τράβηξε το «κυριλοποίηση». Το κυριλέ και σπανιότερα το κυρίζι, το κυριλίκι, το κυριλάτα μπορεί να μην είναι άγνωστα στην γλώσσα αλλά το κυριλοποίηση, πρώτη φορά και εγώ το άκουγα. Η λέξη αναφερόταν σε μια ανακοίνωση ομάδας των Εξαρχείων που οργανώνει συγκέντρωση για να αποτρέψει τις επεμβάσεις του Δήμου Αθηναίων στον Λόγο του Στρέφη, την δημιουργία σταθμού του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και την μετατροπή του Κτιρίου Γκίνη του Πολυτεχνείου σε μουσείο. Εδώ να πω ότι το βλέπουν σωστά. Το διδάσκει το παρελθόν.

To 1844 η αγγλική κυβέρνηση  διαπλάτυνε την Οξφορντ  Στριτ οδηγώντας στην εξαφάνιση του St. Giles Rookery, το μεγαλύτερο σλαμ του Λονδίνου. Ενός «βιότοπου» του υποκόσμου με στενάκια, κλειστές αυλές, υπόγειες και εναέριες συνδέσεις ανάμεσα στα κτίρια, έναν τόπο με ανοικτούς υπονόμους και κλειστές αυλές, το άβατο των ζητιάνων cum κακοποιών  του 18^ου αιώνα. Περισσότερο από συγκοινωνιακό έργο η διαπλάτυνση της Οξφορντ Στριτ ήταν έργο κοινωνικής παρέμβασης που άλλαξε την εικόνα του κεντρικού Λονδίνου. Η δημιουργία του  σταθμού των Εξαρχείων και οι αλλαγές στο Πολυτεχνείο για τους άρχοντες του Εξαρχιστάν είναι πολύ πιο επικίνδυνες από 10 διμοιρίες ΜΑΤ.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα πανό, αφίσες και αφισέτες με τα οποία είναι γεμάτοι οι δρόμοι. Το θέμα δεν είναι αν βρωμίζουν την πόλη. Το ίδιο ή περισσότερο βρωμίζουν οι ταμπέλες, ταμπελίτσες και κάθε μορφής παπαρίτσες που έχουν κολληθεί στις κολώνες σε κάθε γωνία των Δήμων της πόλης, Το θέμα είναι ότι δίνεται η εντύπωση ότι η πόλη τους ανήκει. Ότι η κάθε μορφής πολιτική ομάδα, συνομοταξία εργαζομένων ή όλα τα προηγούμενα μπορεί να κάνει πορεία, μοτοπορεία ή συγκέντρωση διαμαρτυρίας διεκδικώντας ότι της έχει έρθει, από επτάωρο το πενθήμερο μέχρι απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Η αφίσα που είναι κολλημένη στον στύλο του φαναριού δεν ενημερώνει για την ώρα και ημέρα της διαδήλωσης. Υπενθυμίζει ότι αυτή η πόλη μας ανήκει.

Εφτασε ο καιρός η χώρα να απαλλαγεί από τους δυνάστες της που δεκαετίες, στο όνομα της δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης, είχαν δημιουργήσει τα μικρά τους καπετανάτα. Και αν, όπως στην περίπτωση του μετρό των Εξαρχείων, μπορεί αυτό να συνοδευτεί από έργα βελτίωσης της ζωής των κατοίκων της περιοχής ακόμα καλύτερα.