Φαντάζομαι τον Χωμενίδη άλυτο και τυμπανιαίο. Με τον Μόσιαλο δυσκολεύομαι, αλλά η εικόνα του Χωμενίδη σχηματίζεται πιο εύκολα. Με ένα ωραίο μαύρο κοστούμι με λεπτή ρίγα (έχει ένα τέτοιο) και την καλή του κόκκινη γραβάτα. Διότι πότε θα βάλει ο άνδρας το καλό του το κοστούμι; Γαμπρός ή νεκρός. Και επειδή εδώ μιλάμε για την αιωνιότητα, το ρούχο πρέπει να είναι, εκτός από καλό, και ανθεκτικό. Να σαβανωθείς με ένα Armani. Αν αφοριστείς, αξίζει τον κόπο να τα σκάσεις γερά στα ιταλικά μετάξια.
Ο Αμβρόσιος, πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, αφόρισε τον Ηλία Μόσιαλο και τον Χρήστο Χωμενίδη. Πρόκειται ασφαλώς για μία ενέργεια συμβατή με τη γραφικότητα του ανδρός, χωρίς κανένα θρησκευτικό βάρος, είναι μια ελαφριά μπούρδα που βρήκε τον χώρο της σε κίτρινα πρωτοσέλιδα, έγινε θέμα στα ειδησεογραφικά sites και απασχόλησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κοινώς, έγινε viral και, όπως κάθε τι ελαφρύ, επέπλευσε στην ταραγμένη ειδησεογραφική θάλασσα των ημερών.
Πάντα το είχα απορία για το τελετουργικό του αφορισμού. Πώς ακριβώς γίνεται; Πώς πέφτει το ανάθεμα πάνω στην κεφαλή του άπιστου; Ε, λοιπόν, τα λόγια είναι τρομακτικά! Ο Αμβρόσιος, λένε, στάθηκε μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας και έβγαλε από το στόμα του τις λέξεις που κάρφωσαν τους βέβηλους στα βράχια της Κολάσεως. «Σχισθείη η γη και καταπίη αυτούς ως τον Κορέ, Δαθάν και Αβειρών. Κατηραμένος ἔστω καί ἂλυτος καί τυμπανιαῖος. Οι λίθοι καί οἱ σίδηροι λυθήσονται αὐτός δέ μηδαμῶς. Κλῆρος αὐτοῦ ἔστω ἡ λέπρα τοῦ Γιεζή καί ἡ ἀγχόνη τοῦ Ιούδα. Στέκων εἴη καί τρέμων ἐν τη γεέννῃ ὡς ὁ Κάιν έως οὖ μεταγνῷ».
Ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών αμφισβήτησαν τον Μωυσή και άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Να λιώνουν οι πέτρες και τα σίδερα, αλλά όχι ο αφορισμένος που του αρμόζει η λέπρα του Γιεζή (ένας άπληστος, δεν τον ξέρετε) και η αγχόνη του Ιούδα. Και να τρέμει στην κόλαση όπως ο αμετανόητος Κάιν. Δύσκολα πράγματα. Κάποια βέβαια ξεπερνιούνται διά της αποτέφρωσης –ας σε καταραστούν ως άλυτο και τυμπανιαίο, έτσι και μπεις στην πυρά, αίρεται και το ανάθεμα. Η λέπρα και η αγχόνη μάλλον δεν δείχνουν τόσο απειλητικές στους καιρούς μας. Τώρα για τα της Κόλασης, ποιος μπορεί να πάρει όρκο;
Ας είναι. Υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που στέκονται με ευσέβεια ενώπιον του Αμβροσίου, κλίνουν το γόνυ και του φιλούν το χέρι. Και συχνά-πυκνά βλέπουμε έναν πίδακα βαλκανικής γραφικότητας να εκτινάσσεται στο πλάι της επικαιρότητας, οι σταγόνες του να εμποτίζουν τον φακό, να φτάνει μέχρι το σπίτι μας. Πότε είναι κάποιος Αμβρόσιος, πότε οι Θεματοφύλακες, οι ψεκασμένοι αρνητές και άλλοι εξωτικοί εκπρόσωποι της εθνικής μας κολεξιόν. Ναι, όσο τους βλέπεις στη σκηνή, είναι διασκεδαστικοί. Οταν όμως ρίξεις μια ματιά και στο κοινό, βλέπεις ότι πιάνει πολλές θέσεις και κάνεις δεύτερες σκέψεις.