Ειλικρινά, δεν με ενόχλησε καθόλου το κονδύλι των 12.000 ευρώ για την εκδήλωση κοπής της πίτας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Το βρίσκω λογικό, μέσα στα όρια του ανεκτού, και #pestenamefate, που λένε και στα social media.
Mε ενοχλεί πολύ, όμως, όταν βγαίνει ο υπουργός και λέει σε όσους (κακώς, επαναλαμβάνω) ενοχλήθηκαν, αλλά και προς όλους εμάς, ότι θα τα πληρώσει από την τσέπη του. Οπως και αν τη «γέμισε».
Πόσο φτηνό, πόσο δεύτερο…
Είμαι σίγουρος, πάντως, ότι οι σφουγγοκωλάριοι θα τον υμνούν:
«Πω πω, υπουργάρα μας, τι τους έκανες, τους έσκισες τους ζαίους με αυτό που είπες», και άλλα τέτοια που συντελούν σε μια ωραία, μεταξύ τους, ατμόσφαιρα.
Και αυτό (και αυτούς) προφανώς είχε στο μυαλό του ο ευφυής κατά τα λοιπά Μάκης Βορίδης. Να «την πει», να «τη βγει» στους Συριζαίους για την κριτική που του άσκησαν, απευθυνόμενος σε κοινά που αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους ποδοσφαιρικής «θύρας».
Για εκείνους –λίγους ή πολλούς– που κρίνουν αστείο το (μη) θέμα περί σπατάλης, αλλά και γελοίο το «κιμπαριλίκι» ενός υπουργού, δεν ενδιαφέρεται ο Μάκης Βορίδης. Ούτε ο κύκλος των χαμένων στα τηλεοπτικά πάνελ πολιτευτών (και ψηφοφόρων τους)…
Στην τελική, πάντως, αν ήθελε να κάνει (τον) καλό και όχι τον καμπόσο, ας έδινε τα 12 χιλιάρικα σε φιλανθρωπίες. ΟΚ, σόρι, παρασύρθηκα…