Eνα τόσο αποτρόπαιο γεγονός όπως μια εν ψυχρώ δολοφονία, είναι κάτι που θα συζητηθεί. Και η είδηση θα απασχολήσει τα Μέσα, και το ποιος ήταν το θύμα, και τι έκανε, και με ποια ή ποιον ήταν παντρεμένος. Λογικό κι επόμενο. Βέβαια, μεταξύ αυτών που δημοσιοποιούνται και συζητιούνται για ένα τέτοιο συμβάν, υπάρχουν κάποια που σε κάνουν να νιώθεις άβολα και αμήχανα. Υπάρχουν κάποια για τα οποία σκέφτεσαι: «…έλεος! Ήταν ανάγκη να δημοσιεύσουν κάτι τέτοιο;»
Αυτό σκέφτηκα όταν ήρθε μπροστά μου το βίντεο, στο οποίο ακούγονται οι σπαραγμοί μιας γυναίκας μέσα από το σπίτι του δολοφονηθέντος Γιάννη Μακρή. Δεν ξέρω αν όντως είναι η γυναίκα του, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι σε προσκαλούν να ακούσεις μια γυναίκα που σκότωσαν τον άνδρα της να σπαράζει. Το θέμα είναι ότι σου λένε: να ένα βίντεο-ντοκουμέντο, δες το και άκου τις τραγικές κραυγές κάποιας, το μοιρολόι που βγαίνει μέσα απ’ τα σπλάχνα της γι’ αυτόν που μόλις έχασε για πάντα.
Ελεος κάπου! Εδώ μιλάμε για την επιτομή της αδιακρισίας και της χοντροκοπιάς. Εδώ μιλάμε για έλλειψη ευαισθησίας μεγατόνων. Εδώ μιλάμε ότι έχουν πάρει τον ανθρώπινο πόνο και τον έχουν βάλει στη βιτρίνα. Και σου λένε: έλα πάρε! Πόνος ζεστός, φρέσκος! Ελα, πάρε! Πόνος και οδυρμός λίγων ωρών μόλις χήρας, σπαρταριστός, αφιλτράριστος! Ελα, πάρε! Κραυγή αρχέγονη, συγκλονιστική, ανατριχιαστική! Πάρε!
Κι όσο πιο δημοφιλής η τραγική φιγούρα που βυθίζεται στο πένθος, τόσο μεγαλύτερη και η έλλειψη τακτ και ευαισθησίας απέναντί της. Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση, ο πόνος στη βιτρίνα μπορεί να μοσχοπουληθεί. Δεν το βρίσκω καθόλου απίθανο να υπάρχουν και παπαράτσι στημένοι έξω απ’ το σπίτι της Βικτώριας Καρύδα τώρα, έτοιμοι να αποθανατίσουν ένα πένθιμο στιγμιότυπο, έναν ακόμα σπαραγμό, μια κατάρρευση της γνωστής παίκτριας του «My Style Rocks», και να σε προσκαλέσουν να πατήσεις το λινκ για να το δεις: «Η Βικτώρια Καρύδα βγαίνει υποβασταζόμενη απ’ το σπίτι της», «Δείτε τη Βικτώρια Καρύδα σε κατάσταση σοκ». «Η Βικτώρια Καρύδα στα μαύρα, εμφανώς καταβεβλημένη». Κάποιοι θα σκότωναν για τέτοια ντοκουμέντα. Και είμαι σίγουρη ότι περιμένουν πώς και πώς την κηδεία, για να τη δουν να σπαράζει και να καταρρέει πάνω απ’ τον τάφο του άνδρα της. Θα εύχονται να το κάνει, τουλάχιστον, και να πάρουν ωραία, τραγικά, κλικ και φανταστικά, σπαρακτικά, στιγμιότυπα.
Η Βικτώρια Καρύδα βγήκε από το ένα ριάλιτι και μπήκε σε άλλο: εκείνο που παρουσιάζει τις τραγικές στιγμές δημοφιλών προσώπων και τις συμφορές που τους χτύπησαν. Εκείνο που δεν διστάζει να βγάλει στη φόρα βίντεο-ντοκουμένα που θα σε καλούν να τα πατήσεις για να δεις τον πιο βαθύ τους σπαραγμό. Από εδώ και πέρα, δεκάδες κοράκια είναι στημένα από πάνω της, έτοιμα να αρπάξουν ένα κομμάτι απ’ το πένθος της και να το πετάξουν στην αγέλη. Στο φιλοθεάμων και διψασμένο για αίμα και πόνο, κοινό.
ΥΓ. Από τη μια η αδιακρισία, απ’ την άλλη η γελοιότητα. Γελοία δημοσιεύματα, τύπου: «Δείτε το τελευταίο ποστ της Βικτώρια Καρύδα στο Instagram» και «Τραγικό. Την ώρα της δολοφονίας του άνδρα της το μοντέλο περπατούσε σε επίδειξη μόδας». Για ποιο λόγο Χριστιανοί μου να δω το τελευταίο της ποστ; Για να δω πόσο χαρούμενη μπορεί να ήταν την ώρα που δολοφονούσαν τον άνδρα της; Προφανώς μπορεί να ήταν και χαρούμενη, και φυσικά ήταν ανίδεη για ό, τι επρόκειτο να της συμβεί και έβγαζε σέλφις στην επίδειξη μόδας με τους φίλους της. Ετσι είναι η ζωή. Εμείς γελάμε κι από πίσω μας σηκώνεται τσουνάμι.