Το πρωί του Σαββάτου, γύρω στις 08:00, βγήκα για εφημερίδα και ψωμί. Ο φούρνος από τον οποίο ψωνίζω φτιάχνει και ωραίο καφέ. Ζήτησα το ψωμί, παρήγγειλα και τον φρέντο. Η υπάλληλος με κοίταξε αμήχανη. «Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να σου φτιάξω, έχουμε μπερδευτεί». Η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι απαγορεύεται το Σαββατοκύριακο η πώληση καφέ από φούρνους και ζαχαροπλαστεία. Μου έφτιαξε χάριν της γνωριμίας μας. Αργότερα θα ενημερώθηκε για την τελική ρύθμιση που ανέτρεπε την προηγούμενη. Η απαγόρευση για πώληση καφέ με take away θα ίσχυε από την Κυριακή, αλλά και το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Με βάση το μέτρο αυτό, αν είναι Σαββατοκύριακο, μπορείς να μπεις στον φούρνο για να πάρεις ψωμί, κουλουράκια και τυρόπιτα, αλλά δεν επιτρέπεται να αγοράσεις καφέ. Μπορείς όμως να αγοράσεις καφέ από τα καταστήματα που ειδικεύονται στην παρασκευή του. Τις καθημερινές μπορείς να πάρεις και καφέ από τον φούρνο. Για ποιο λόγο ισχύει κάτι τέτοιο; Υποθέτω για να αποτρέψει τις συγκεντρώσεις έξω από τα καταστήματα το Σαββατοκύριακο που δεν εργάζονται οι περισσότεροι. Ακούγεται ανόητο, αλλά ας δεχθούμε ότι οι άνθρωποι που εισηγούνται αυτά τα πράγματα ξέρουν κάτι παραπάνω. Το πρόβλημα είναι ότι με αυτούς τους χειρισμούς δείχνουν ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και οι ειδικοί και η κυβέρνηση.
Η λογική του ακορντεόν έχει βάση. Ανοίγεις και κλείνεις ανάλογα με την πορεία της πανδημίας. Συχνά όμως εκτός από το ακορντεόν ακούμε και τον μπαγλαμά. Και σταδιακά ο πολίτης συμμετέχει σε παιχνίδι περιπέτειας με πολλά ναρκοθετημένα κουτάκια που, αν πατήσεις πάνω τους, βγαίνει ένας αστυφύλακας και ζητάει 300 ευρώ. Αναπόφευκτα θα χάσει την μπάλα. Προσωπικά δηλώνω μερική άγνοια για το τι ισχύει, πότε ισχύει και πού ισχύει. Πρώτα θα διαβάσεις στα sites πληροφορίες για μέτρα που «κλειδώνουν» ή είναι στο τραπέζι και αποτελούν αντικείμενο debate. Αργότερα θα ενημερωθείς για τις αποφάσεις, αλλά ενδέχεται να χάσεις τις διευκρινίσεις του υπουργού που βγήκε σε ένα κανάλι και ανέτρεψε τα δεδομένα. Αυτό δεν είναι πάντα κακό, αρκεί να παρακολουθήσεις την τελική ανακοίνωση που επαναπροσδιορίζει τα μέτρα. Τα ΦΕΚ γράφονται στα «σούπερ», στη βάση της οθόνης. Και σκρολάρουν, πρέπει να προλάβεις να τα διαβάσεις.
Δεν έχω καταλάβει αν το πρόβλημα βρίσκεται στην επικοινωνία ή στον συντονισμό. Μάλλον βρίσκεται και στα δύο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένας μεγάλος, πλέον, αριθμός πολιτών να αισθάνεται θύμα προχειρότητας ή, ακόμα χειρότερα, πιόνι σαδιστικού παιχνιδιού. Και επειδή τα νεύρα έχουν αρχίσει να σπάνε, η απόσυρση της εμπιστοσύνης θα είναι αυτό που θα ακολουθήσει. Εντάξει, οι έκτακτες συνθήκες καθιστούν εν μέρει αποδεκτό το «βλέποντας και κάνοντας». Εδώ όμως φτάσαμε να ρωτάμε αν βλέπουν τι κάνουν.