«Ξαφνικά γίνατε φίλος του δημόσιου συστήματος υγείας. Η δυσκολία είναι ότι προσπαθείτε να οικειοποιηθείτε μια πολιτική που δεν σας ανήκει ιδεολογικά. Δεν έχετε την ιδιοκτησία πολιτικών που στηρίζουν τη δημόσια υγεία και οικονομία». Τσίμπησα την φράση από την πρόσφατη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Βουλή. Μια μικρή ψηφίδα μιας ολόκληρης ομιλίας, θα πείτε, αλλά ψηφίδα από την καρδιά της σκέψης του Αλέξη, από το μεδούλι της λογικής του.
Περί ιδιοκτησίας λοιπόν ο λόγος. Ο πρώην Πρωθυπουργός διατυπώνει την καινοφανή άποψη ότι οι εφαρμοσμένες πολιτικές (αναφέρει ως παραδείγματα την κρατική στήριξη της δημόσιας υγείας και της οικονομίας) έχουν ιδεολογικούς ιδιοκτήτες. Τι άραγε σημαίνει αυτό; Υποθέτω ότι μια φιλελεύθερη κυβέρνηση νομιμοποιείται να εφαρμόζει μόνο φιλελεύθερη πολιτική, μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση δικαιούται να εφαρμόζει μόνο σοσιαλδημοκρατικά μοντέλα και μια αριστερή κυβέρνηση υποχρεούται να ασκεί μόνο μαρξιστική πολιτική.
Κατά τον συλλογισμό του (ο οποίος αποκλείει κυβερνήσεις συνεργασίας, δηλαδή κυβερνήσεις συμβιβασμών και νόθευσης προγραμμάτων), δικαίωμα να εφαρμόζει μια πολιτική έχει μόνο ο ιδεολογικός της ιδιοκτήτης. Αν το αποτολμήσει κάποιος άλλος, αυτομάτως μετατρέπεται σε ένα είδος ιδεολογικού και πολιτικού καταπατητή. Σαν δεσπότης που ιερουργεί σε εκκλησία η οποία υπάγεται σε άλλη μητρόπολη ή σαν καλλιεργητής που σπέρνει χωράφι το οποίο ανήκει σε άλλον αγρότη. Φυσικά, κατά τους (γραπτούς αλλά και ηθικούς) νόμους, οι εισπηδητές (στην εκκλησιαστική ορολογία) και οι καταπατητές πρέπει να εκδιώκονται νομίμως και πάραυτα.
Προσέξτε: Εδώ ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι παριστάνει λεκτικά τον σοσιαλδημοκράτη, ενώ στην πραγματικότητα ασκεί νεοφιλελεύθερη ή ακροδεξιά πολιτική. Αυτό θα ήταν θεμιτό και αναμενόμενο να ακουστεί. Του αναγνωρίζει μεν ότι πράγματι ασκεί σοσιαλδημοκρατική πολιτική σε τομείς όπως η υγεία ή η οικονομία, αλλά του αρνείται αξιωματικά το δικαίωμα να το κάνει διότι την ιδεολογική ιδιοκτησία αυτών των πολιτικών την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ όχι η ΝΔ.
Το είπε και σε άλλο σημείο της ομιλίας του: «Οι πολιτικές με κοινωνικό πρόσημο, δεν είναι ιδιοκτησία της ΝΔ. Εμείς είμαστε αριστεροί, προοδευτικοί, με κοινωνικό πρόσημο.» Κοντολογίς, ο Τσίπρας απαγορεύει στον Μητσοτάκη να δώσει λεφτά στην δημόσια υγεία ή να βοηθήσει την ενεργό ζήτηση στην οικονομία, διότι τις θεωρεί δικές του πολιτικές που στηρίζονται στους ιδεολογικούς τίτλους ιδιοκτησίας που ex officio κατέχει. Του επιτρέπει να ασκεί μόνο ακροδεξιές ή νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όλες οι υπόλοιπες έχουν κατοχυρωθεί στο πολιτικό ληξιαρχείο ως ιδιοκτησία του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπαθάτε με, αλλά αυτά τα πράγματα δεν έχουν ξανακουστεί μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, όχι γιατί είναι πρωτοφανή αλλά διότι εκφεύγουν της λογικής. Αυτό το τσιπρικό πολιτικό σύμπαν που περιέχει μόνο «καθαρές» πολιτικές αυστηρά οριοθετημένες με ιδεολογικά κριτήρια, θα μπορούσε να είναι η αποθέωση της μεταφυσικής σκέψης, κατάλληλης να επιβιώνει μόνο σε ένα αθώο παιδικό μυαλό. Δεν γίνεται να τα πιστεύει αυτά ένας πρώην Πρωθυπουργός που άσκησε εξουσία και ένας αριστερός που μάλιστα συγκυβέρνησε με την ακροδεξιά.
Για να σοβαρευτούμε, το μείγμα της πολιτικής που ακολουθεί ο Μητσοτάκης θα κριθεί όταν θα στηθούν κάλπες. Σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, η ηγετική ομάδα του Μαξίμου δεν δείχνει να έχει την παραμικρή αγωνία για το ιδεολογικό πρόσημο των πολιτικών της. Ούτε αναζητά την προπατορική ιστορικοϊδεολογική ιδιοκτησία μιας πολιτικής, για να αποφασίσει αν θα την εφαρμόσει ή όχι. Κάποιος που τα εκλαϊκεύει εκεί στο Μαξίμου, λέει ότι η κυβέρνηση είναι «δεξιά στα εθνικά, σοσιαλδημοκρατική στα κοινωνικά και φιλελεύθερη στην οικονομία». Το λέει κι αλλιώς: «Καραμανλική στα εθνικά, Παπανδρεϊκή στα κοινωνικά, Μητσοτακική στην οικονομία». Διαλέξτε και πάρτε.
Ο Αλέξης λέει ότι αυτό δεν γίνεται ή ότι απαγορεύεται. Και ότι οι μισές απ’ αυτές τις πολιτικές του ανήκουν. Σαχλαμάρες. Στην πολιτική όλα γίνονται. Εξάλλου, ενδέχεται αυτή η ομιλία του να μην ήταν η ευτυχέστερη της καριέρας του, από απόψεως σοβαρότητας. Διότι στην ίδια είπε και κάτι άλλο: «Κύριε Μητσοτάκη, πηγαίνετε σε εκλογές και θα δείτε τι θα πάθετε».