Αυτός ο Σαμαράς, βρε παιδί μου, αδύνατο να ησυχάσει, να αποδεχτεί τον ρόλο του δεξιού Σουσλόφ μέσα στο κόμμα του. Να είναι ένας σοφός, όχι υποχρεωτικά αφανής αλλά πάντως στη δεύτερη γραμμή, σοφός καθοδηγητής μέσα στη ΝΔ. Πολλοί θα τον ζήλευαν αυτό τον ρόλο, ο Σαμαράς μάλλον τον σιχαίνεται. Αλλά και πολλοί που σήμερα διαθέτουν εξουσία μέσα στα κυβερνητικά και πρωθυπουργικά κονκλάβια, δεν θα είχαν αντίρρηση να έχουν στο πλάι τους έναν άτυπο συμβουλάτορα που συχνά ξέρει περισσότερα από κείνους. Ακόμα και αν οι απόψεις αυτού του σοφού θα ήταν πότε-πότε διαφορετικές από τις κυρίαρχες. Να τις πούμε πιο δεξιές ή λιγότερο κεντρώες; Δεν θα τους πείραζε.
Κοντολογίς, υπάρχει ρόλος για τον Σαμαρά και μέσα στη ΝΔ αλλά και στην ευρύτερη περιοχής της κυβερνητικής πολιτικής, αρκεί ο ρόλος αυτός να υποβοηθά τη γενική υπόθεση την οποία υποτίθεται ότι όλοι οι Νεοδημοκράτες υπηρετούν. Και αυτή τη στιγμή, στο Μαξίμου υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Σαμαράς δεν βοηθά. Καραδοκεί, όχι τόσο για να κάνει τη ζημιά στον Μητσοτάκη, αλλά πρωτίστως για να υπερτονίσει τη δική του παρουσία ως εγγυητή ενός πράγματος που δεν έχει χρεία εγγυητών. Αλλά κι έτσι, τελικά τη ζημιά την κάνει.
Τι κάνει ο Αντώνης Σαμαράς; Οποτε είναι να υπάρξει συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, βγαίνει και διαφωνεί δημοσίως. Διότι εκεί είναι το επίδικο, όχι στη θέση του για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, εκεί τον αντικαθιστά άριστα και ο Βορίδης, στον οποίον το Μαξίμου δεν καταλογίζει κακή πρόθεση, καθότι ο Μάκης είναι κομμάτι του Μαξίμου.
Ειδικά αυτή τη φορά, η θέση Σαμαρά για τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν είναι αδύναμη. Ακόμα και ο πιο έξαλλος εθνικιστής θα αναγνωρίσει ότι είναι καλύτερα να μιλά κανείς με τον Τούρκο, παρά να βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου. Εφόσον μιλάει επί της διαδικασίας, δίχως να εκφεύγει από τις πάγιες αρχές του στα θέματα ουσίας, τα οποία ούτως ή άλλως στις συγκεκριμένες συνομιλίες δεν θα ανοίξουν καν.
Οπερ, λάθος τρόπο και σε λάθος timing αποφάσισε ο Σαμαράς να υπερασπιστεί την πατριωτική γραμμή. Μη γίνει και σαν τον Κασσελάκη, που φωνάζει ότι αφήνει απροστάτευτα τα νησιά εκείνος που αγόρασε Ραφάλ και Μπελαρά, με το Κασσελακικό κόμμα να καταψηφίζει διότι η χώρα υπερεξοπλίζεται δίχως να υπάρχει ανάγκη.
Τέλος πάντων, ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να είναι το δεξιό γκρουπούσκουλο μέσα στη ΝΔ που πότε πότε θα γίνεται πρωτοσέλιδο στις αντιπολιτευόμενες εφημερίδες ή αν του ταιριάζει ένας ευρύτερος και ιστορικά πιο δημιουργικός ρόλος. Στο χέρι του είναι. Εξάλλου, το 41% έναντι του 15% ή του 13%, δεν αντικατοπτρίζει τον συσχετισμό δύναμης μεταξύ ΝΔ και υπόλοιπης αντιπολίτευσης. Εν ανάγκη, αντικατοπτρίζει και τον συσχετισμό εντός ΝΔ.