Η αθλητική εφημερίδα «Sportime» δεν εκθέτει την ημερήσια κυκλοφορία της στο δελτίο του πρακτορείου διανομής. Διά του περιεχομένου της μπορούμε να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια ότι στο κοινό της δεν θα περιλαμβάνονται και πολλές κυρίες. Ωστόσο, στις 29 Δεκεμβρίου ,η εφημερίδα κυκλοφόρησε με ένα πρωτοσέλιδο που συζητήθηκε όσο κανένα άλλο στην ιστορία της.
Σε ολοσέλιδο μαύρο φόντο βλέπουμε μία γυναικεία παλάμη να κρατά ένα έμβρυο, σε μία σύνθεση που μάλλον δεν ήταν από τις καλύτερες του γραφίστα. «Αφήστε με να ζήσω» φωνάζει ο κεντρικός τίτλος που υιοθέτησε η εφημερίδα για να τιμήσει, όπως γράφει, την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού. Η εφημερίδα παραθέτει και στοιχεία που, ας μας επιτρέψουν οι συνάδελφοι, ελέγχονται για την αξιοπιστία τους. Κάθε χρόνο, κατά την εφημερίδα, «θανατώνεται» πληθυσμός ίσος με το άθροισμα των κατοίκων της Πάτρας και του Ηρακλείου Κρήτης, δηλαδή 350.000 άνθρωποι. Και προσθέτει ότι χωρίς τις αμβλώσεις, μέσα σε τέσσερα χρόνια ο πληθυσμός της χώρας θα αυξανόταν κατά ένα εκατομμύριο. Μάλιστα. Αυτό που δεν κατέστη σαφές είναι σε ποιον απευθύνεται το μήνυμα της εφημερίδας. Στις γυναίκες που επιλέγουν την άμβλωση για να αντιμετωπίσουν μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ή στην Πολιτεία που πρέπει να νομοθετήσει για την απαγόρευσή τους;
Βέβαια ο αριθμός γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η σχετική επιχειρηματολογία είναι λανθασμένος. Κάθε χρόνο γίνονται στην πατρίδα μας 150.000 αμβλώσεις. Το 25%, δηλαδή περίπου 35.000, αφορά κορίτσια κάτω των 16 ετών. Αν λέγαμε, ως κοινωνία, ως ηθική άποψη ή ως Πολιτεία, ότι αυτά τα κορίτσια κακώς καταφεύγουν σε άμβλωση, θα ήταν σαν να συμφωνούμε στην «απαλλοτρίωσή» τους υπέρ της δημογραφίας. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η υστέρηση στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των εφήβων που έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες κορίτσια να υφίστανται ταλαιπωρία, ψυχικό κόστος και κινδύνους για την υγεία τους. Και αν πούμε ότι θέλουμε χιλιάδες δεκαπεντάχρονες μητέρες, τότε ουσιαστικά ομολογούμε ότι τις αντιμετωπίζουμε ως σκεύη αναπαραγωγής. Συγγνώμη, αλλά το είδαμε στο «Handmaid’s Tale», δεν θέλουμε να το δούμε και στην πραγματική ζωή. Ομοίως, δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για ποιο λόγο οι ενήλικες γυναίκες καταφεύγουν σε άμβλωση. Είναι προσωπικό τους δικαίωμα και δεν οφείλουν εξηγήσεις σε κανέναν, πόσο μάλλον στη σύνταξη της «Sportime».
Πώς μας προέκυψε όμως όλη αυτή η συζήτηση μέσα στις γιορτές; Αν γυρίσουμε πίσω στις ζέστες του Ιουλίου, θα δούμε την Ιερά Σύνοδο να συνεδριάζει και να αποδέχεται την πρόταση που έκανε το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω» για καθιέρωση της Ημέρας Αγέννητου Παιδιού. Το κίνημα, που υποστηρίζεται από 19 ορθόδοξα σωματεία, αλλά και την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος, ζητεί επιστροφή στη δεκαετία του ‘80, όταν οι αμβλώσεις ήταν παράνομες στην Ελλάδα. Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου καταγγέλθηκε ως σκοταδιστική. Ομως, συγγνώμη, τι άλλο θα μπορούσε να πρεσβεύει η Εκκλησία; Σημειώστε δε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει λάβει θέση κατά της χρήσης προφυλακτικού, όπως έκανε το Βατικανό. Βέβαια δέχεται το σεξ μόνο μεταξύ συζύγων με σκοπό την τεκνοποίηση, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί στο προφυλακτικό. Ωστόσο η μη έκδοση σχετικής οδηγίας προς το ποίμνιο συνιστά μία κάποια πρόοδο σε σχέση με τους καθολικούς.
Το θέμα απέκτησε, ως συνήθως, την απαραίτητη πολιτική επένδυση διά του Αδωνι Γεωργιάδη. Ο υπουργός Ανάπτυξης έκανε το παρακάτω tweet, συγχαίροντας την εφημερίδα, παρά τις ανακρίβειες που επικαλείται για να στήσει το πρωτοσέλιδο.
Αργότερα, απαντώντας σε επικριτικό σχόλιο του εκδότη της «Lifo» Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, διευκρίνισε ότι δεν θέτει θέμα νομικού πλαισίου, ωστόσο προβληματίζεται για την ηθική των αμβλώσεων, αλλά και για την υιοθέτησή τους ως μέσο αντισύλληψης.
Yπάρχει, άραγε, περίπτωση να ανοίξει ευρύτερη κουβέντα; Και να ανοίξει, θα είναι για τα πάνελ, προς ενίσχυση μίας τάσης συντηρητικοποίησης που διακρίνεται τελευταία, με το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» να σετάρεται αρμονικά με το «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Αλλωστε η γνώμη του Μητσοτάκη είναι γνωστή εδώ και χρόνια.