Όταν ο Γιώργος Κυρίτσης δηλώνει ότι δεν θυμάται νεκρούς από μολότοφ, είναι εμφανές ότι υποπίπτει σε ένα γλωσσικό ατόπημα, όπως θα έλεγε και η Μυρσίνη Λοϊζου.
Και ήταν αναμενόμενο ο συμπαθής Γιώργος να σκοντάψει στη γκάφα. Για την προοδευτική, αριστερή σκέψη του συρμού, οι νεκροί της Marfin δεν έχουν πολιτικό πρόσημο, δεν υπηρετούν προφανή επίκληση, δεν βάζουν πλάτη για να στηρίξουν επιχειρήματα. Αν ήταν για κάτι άλλο, ας πούμε για την ΕΡΤ, ο Κυρίτσης θα είχε τους νεκρούς κάτω από τη γλώσσα του. Δεν υπάρχει δόλος στη μπαρούφα του Κυρίτση. Ξέχασε κάτι που δεν θέλει να θυμάται. Ήταν ειλικρινής μέσα στο ψέμα του.
Το αυτό ισχύει και για την κυρία Μυρσίνη Λοΐζου. Είχε ζητήσει από τα θύματα του Ξηρού να σηκωθούν και να μας ζητήσουν συγγνώμη, ενώ επικρότησε την αποστολή του εκρηκτικού μηχανισμού στον Λουκά Παπαδήμο. Καμία έκπληξη και εδώ. Απορώ γιατί στην αντιπολίτευση παριστάνουν τους ορθόδοξους Εβραίους που άκουσαν να αναφέρεται επί ματαίω το Όνομα του Γιαχβέ. Η κυρία Λοΐζου συστρατεύεται με ένα κόμμα στις τάξεις του οποίου υπάρχουν βουλευτές που συμπαραστάθηκαν στους τρομοκράτες, θεωρούν τα μέλη της 17 Νοέμβρη ακραίους πολιτικούς ακτιβιστές και υπερασπίζονται το δικαίωμα του Κουφοντίνα στις άδειες. Επίσης ο αρχηγός του κόμματός της, που τυγχάνει Πρωθυπουργός, δεν μπήκε καν στον κόπο να επισκεφθεί τον Λουκά Παπαδήμο μετά τη βομβιστική επίθεση. Γιατί μας λέει ότι υπέπεσε σε γλωσσικό ατόπημα; Ατόπημα θα υπήρχε αν χρησιμοποιούσε υβριστικές εκφράσεις. Οι απόψεις δεν είναι ατοπήματα. Ενδεχομένως τώρα να ζητεί συγγνώμη επειδή, πράγματι, κάποιες απόψεις καλόν είναι να μη δημοσιοποιούνται για λόγους πολιτικής και κοινωνικής ευπρέπειας. Και εγώ αν αποκαλύψω τις απόψεις μου περί του ποδοσφαίρου, δεν θα υποπέσω σε γλωσσικό ατόπημα, αλλά θα αναδείξω το μέγεθος της καφρίλας μου.
Συμπεριφερόμαστε σαν τις τροφίμους του παρθεναγωγείου που έτυχε να δουν γυμνό τον επιστάτη. Ζούμε σε μία ελεύθερη χώρα που σου επιτρέπει, όταν δεν σε προσάγει η Γεροβασίλη, να πιστεύεις αυτό που γουστάρεις. Υπάρχουν αρκετοί συμπατριώτες μας που θεωρούν τις μολότοφ απαραίτητο αξεσουάρ πολιτικού ακτιβισμού αν και, ταυτοχρόνως, δυσφορούν με τους χούλιγκαν και τη βία στα γήπεδα, διατηρώντας οικολογικές και φιλοζωικές ευαισθησίες. Γιατί, δηλαδή, να μην τους εκφράσει ελεύθερα ο Γιώργος ο Κυρίτσης;
Επίσης ανάμεσα μας ζει απροσδιόριστος αριθμός συμπολιτών που θεωρεί τον Κουφοντίνα λαϊκό αγωνιστή και τους τρομοκράτες αγνούς μαχητές ενός αέναου ταξικού αγώνα. Πολλοί περισσότεροι μισούν τον Λουκά Παπαδήμο. Για ποιο λόγο να μην εκπροσωπηθούν από την Μυρσίνη Λοϊζου;
Το πρόβλημα με τις δηλώσεις των δύο καλών πολιτικών δεν βρίσκεται στο περιεχόμενο τους. Βρίσκεται στην άρνηση τους να τις υπερασπιστούν. Ο ένας λουφάζει, η άλλη βάλλει εναντίον όλων και κρύβεται πίσω από τα γλωσσικά ατοπήματα. Και στο ενδιάμεσο κάνουν δουλίτσα τα τρολ που, πράγματι, βγάζουν μεροκάματο του τρόμου.
Θα μου πείτε ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, αφού με τέτοιες δηλώσεις δεν πάμε στη Σοσιαλδημοκρατία. Το πιστέψατε και εσείς αυτό με τη Σοσιαλδημοκρατία, ε;