Αφήστε βρε τον Κασσελάκη να κάνει τον γάμο του όπως τον θέλει. Οπως τον ονειρευόταν, όπως τον φανταζόταν. Τι φαγωθήκατε με το τετραήμερο πάρτι που θα κάνει σε εκείνο το κρητικό χωριό; Εσείς δεν διαμαρτύρεστε τα γαμήλια γλέντια έχουν καταντήσει ένα βιομηχονοποιημένο προϊόν, ότι όλοι οι γάμοι είναι πανομοιότυποι, στυλιζαρισμένοι και βαρετοί; Εσείς δεν μνημονεύετε τους παππούδες και τους πατεράδες σας, που αναθυμούνταν κάτι γλέντια γάμου στα χωριά τους τα οποία κρατούσαν ολόκληρη βδομάδα και βάλε; Και τώρα που ο Κασσελάκης επαναφέρει αυτό το αρχαϊκό έθιμο, αντιδράτε; Γιατί;
Αμ με την λίστα γάμου; Τι σας έπιασε και φρυάξατε άπαντες; Ολοι δεν κάνουν λίστα γάμου; Είτε ηλεκτρονική, είτε μέσω τραπεζικού λογαριασμού, είτε σε κάποιο πολυκατάστημα; Γιατί δηλαδή να αποτελέσει εξαίρεση ο Στέφανος; Επειδή δηλώνει πλούσιος και δεν θα χρειαστεί να ξαναδουλέψει στην ζωή του; Τι σαχλαμάρες είναι αυτές; Δηλαδή μόνο οι φτωχοί δέχονται οικονομική ενίσχυση στον γάμου τους, οι πλούσιοι όχι; Διότι εγώ ξέρω το αντίθετο. Ολοι φτιάχνουν λίστες γάμου, ενώ όσο πιο ευκατάστατοι είναι οι νιόπαντροι, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσό που συγκεντρώνουν. Καθότι οι πλούσιοι κάνουν παρέα με πλούσιους. Τα φτωχαδάκια φιλαράκια, και να θέλουν να βάλουν κάτι παραπάνω, που να το βρουν;
Θα πείτε, αντί για λίστα γάμου με σκοπό ένα εξωτικό ταξίδι του μέλιτος, θα μπορούσαν να αφήσουν στους καλεσμένους την ευχέρεια να προσφέρουν κάποιο δώρο, αν θέλουν. Πιο διακριτικό. Ναι, αλλά και πολύ μπελαλίδικο. Τι θέλετε δηλαδή; Να ανοίξουν την άλλη μέρα τα πακέτα και να ανακαλύψουν ότι έχουν δώδεκα καφετιέρες, επτά λεμονοστύφτες, καμιά σαρανταριά πιατέλες, πιατελίτσες και φρουτιέρες που δεν ταιριάζουν αναμεταξύ τους ή τρεις ντουζίνες διακοσμητικά μπιχλιμπίδια της πλάκας αγορασμένα από τα Τζάμπο; Ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Οπότε καλύτερη η λίστα, καθαρό ρευστό κι ούτε αλλαγές σε μικρομάγαζα, ούτε να παραγεμίσει η αποθήκη με άχρηστα, ούτε πέταμα δώρων στα σκουπίδια με κίνδυνο να σε πάρουν χαμπάρι.
Τέλος πάντων, ο γάμος είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση του ζευγαριού που ενώνεται. Ή μάλλον, για να το πω ακριβέστερα, ο γάμος είναι μεν κοινωνικό γεγονός, αλλά στον τρόπο τέλεσης του και στις εκδηλώσεις που τον συνοδεύουν δεν πέφτει λόγος σε κανέναν, πλην των μελλόνυμφων. Βεβαίως, όλοι σχολιάζουν τα πάντα, από το ντύσιμο των πρωταγωνιστών μέχρι τις μπομπονιέρες, την μουσική και τον μπουφέ της δεξίωσης. Ο (πριν και μετά) σχολιασμός πάντως, ουδεμία επίδραση έχει. Το νιόπαντρο ζευγάρι κάνει ό,τι θέλει κι όπως θέλει, η γνώμες και οι κρίσεις των υπολοίπων περισσεύουν. Βεβαίως, το στυλ του γάμου που επιλέγεται, είναι ενδεικτικό και του επιπέδου καλλιέργειας των πρωταγωνιστών, αλλά «τέτοια ώρα τέτοια λόγια» που έλεγε και μια γιαγιά στο χωριό μου…