Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα αστικό. Δεν είναι δηλαδή μια αριστερή φοιτητική παράταξη με επιμέρους φράξιες, ούτε ροκ συγκρότημα όπου ο κιθαρίστας και ο ντράμερ κάνουν του κεφαλιού τους επειδή δεν μπορούν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς τον μπασίστα και τον τραγουδιστή.
Αυτό σημαίνει ότι μια γιορτή ή επέτειος λαμβάνει χώρα με βάση τους άγραφους κανόνες της αστικής ευγένειας. Ετσι, ενώ στις φοιτητικές οργανώσεις και στις ροκ μπάντες τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για να εκδηλωθούν μούτρα και πικρίες ή να γίνουν απρέπειες, στις επετείους των αστικού χαρακτήρα συνόλων επικρατεί η ευπρεπής συμπεριφορά.
Τη γραμμή αυτή επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέποντας την απρέπεια των Καραμανλή και Σαμαρά να έρχεται, με αφορμή τη γιορτή για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας την Παρασκευή (4/10) στη Ρηγίλλης.
Ακολούθησε υπό μια έννοια τον πατέρα του, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος παρέστη προ δέκα ετών στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της ΝΔ δίπλα στον Αντώνη Σαμαρά (που τον είχε ανατρέψει στο παρελθόν – αναλυτικά στη Βαβέλ). Ο νυν Πρωθυπουργός τηλεφώνησε στους κ.κ. Καραμανλή και Σαμαρά για να τους προσκαλέσει και επίσημα.
Το έκανε αυτό ο κ. Μητσοτάκης φοβούμενος ότι δεν θα το είχαν ακούσει; Προφανώς το έκανε (και άφησε να διαρρεύσει στον Τύπο) για να βρεθούν εκτεθειμένοι αν λειτουργούσαν με λογική φοιτητικής φράξιας. Αν παραβίαζαν, όπως και συνέβη, το άγραφο πρωτόκολλο των αστικών πολιτικών κομμάτων.
Γιατί, όπως φάνηκε, δεν λειτούργησαν με σχέδιο μόνο οι κ.κ. Καραμανλής και Σαμαράς, αλλά και ο κ. Μηστοτάκης. Με τη διαφορά ότι το σχέδιο του κ. Μητσοτάκη δεν ήταν κάτι άλλο από αυτό που ονομάζουμε, κανονική συμπεριφορά.
⇒ Διαβάστε: Μητσοτάκης για Καραμανλή και Σαμαρά: Εγώ το καθήκον μου το έκανα
Σαν να έπεφταν στην παγίδα που οι ίδιοι έστησαν, το χειρότερο που έκαναν οι δύο πρώην ήταν ότι συνεννοήθηκαν για να μην παραστούν και να το ανακοινώσουν την ίδια στιγμή, όπως μαρτυρεί το σύνολο των πολιτικών συντακτών που είδαν γύρω στις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής να χτυπούν τα κινητά τους τηλέφωνα από τα γραφεία των δύο πρώην πρωθυπουργών και προέδρων της ΝΔ.
Με τον τρόπο αυτό λειτούργησαν ως μια διαμαρτυρόμενη, ή, αλλιώς ως «μουτρωμένη» συνιστώσα που κάνει αντίπραξη στη γιορτή για να τη χαλάσει. Και υπό μια έννοια τη χάλασαν τη γιορτή για τους απλούς νεοδημοκράτες που είναι βέβαιο ότι πάγωσαν με τον τακτικισμό τους να εμφανίσουν ένα ρήγμα στο κόμμα τους την πιο λάθος στιγμή: την ημέρα του εορτασμού των 50 ετών του.
Κάποιοι ανέφεραν ότι ο τακτικισμός αυτός αποτελεί «μνημείο πολιτικής μικρότητας» απέναντι στον κ. Μητσοτάκη, που είναι πολύ πιθανό να θεωρείται στο μέλλον καλύτερος πρωθυπουργός από τους ίδιους. Κάτι που, όπως έλεγαν οι ίδιοι, εξηγεί και τη συντονισμένη «χαλάστρα» στη γιορτή, εφόσον δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι ο κ. Μηστοτάκης θα έφτανε δύο φορές το κόμμα στο 40%.
Το αν τώρα αυτός ο τακτικισμός μπορεί να παράξει πολιτικό αποτέλεσμα, αν δηλαδή θα επιχειρήσουν να ρίξουν την κυβέρνηση επειδή όπως φάνηκε δεν αντέχουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό τον κ. Μητσοτάκη, πολλώ δε μάλλον στη θέση του αρχηγού της ΝΔ και του πρωθυπουργού της χώρας, θα το δούμε στη συνέχεια και κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Μια… λεπτομέρεια σε αυτή την περίπτωση είναι ότι οι ίδιοι εγκατέλειψαν τη θέση του πρωθυπουργού με απόφαση του λαού, ενώ ο κ. Μητοτσοτάκης, αν τον ρίξουν, θα βρεθεί εκτός Μαξίμου για ένα γινάτι. Και, φυσικά, θα μπορεί να επιστρέψει αν το αποφασίσει ο λαός.