Γνωρίζοντας πως δεν θα με βρει σε κανένα social media, με προσέγγισε δια ζώσης έξω από το δημοτικό λίγο πριν το σχόλασμα. «Έγινε ένα συνέδριο για τον κορονοϊό στην Αθήνα, με ειδικούς από Γερμανία, Ιταλία κλπ, δεν το έδειξαν όμως τα κανάλια γιατί δεν τους συμφέρει. Ψάξ’ το λίγο και θα δεις». «Θα το κοιτάξω» του απάντησα «Βέβαια δεν έχω δει και ποτέ κάποιο συνέδριο να καλύπτεται από κανάλι, εκτός κι αν είναι χορηγός επικοινωνίας». Δεν ήθελα να κρίνω πριν ενημερωθώ και έτσι δεν το συνέχισα.
Με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο διαπίστωσα πως το θέμα δεν ήταν και τόσο θαμμένο από τα «συστημικά» ΜΜΕ – έως και σχετικό ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ βρήκα. Το ίδιο το συνέδριο είχε κάποιες ενδιαφέρουσες εισηγήσεις, όπως αυτή σχετικά με τις αρνητικές συνέπειες της μάσκας, όταν η χρήση της δεν γίνεται σωστά (συνήθως βέβαια το δεύτερο μισό της προηγούμενης πρότασης αποσιωπάται από κάποιους). Βλέποντας όμως εισήγηση στον τίτλο της οποίας υπήρχε αναφορά στη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», έκρινα ότι είχα δει αρκετά. Περί της επιστημονικής εγκυρότητας των εισηγήσεων μπορούν να τοποθετηθούν οι ειδικοί των αντιστοίχων κλάδων. Περί της κοινής λογικής όλοι μας, με όση από αυτή διαθέτει ο καθένας.
Ο φίλος γονέας δεν με ρώτησε τις επόμενες μέρες αν έψαξα για το συνέδριο. Ίσως υπέθεσε (ορθά) ότι αν συμμεριζόμουν τις απόψεις των αρνητών της μάσκας θα τον προσέγγιζα από μόνος μου με διαφορετικό τρόπο. Πιθανόν να με θεωρεί «πρόβατο» (sic), αφού «κάνω ότι προβλέπει ο νόμος, ενημερώνομαι από τα μεγάλα ΜΜΕ, δέχομαι να μου βάλει τσιπάκι ο Μπιλ Γκέιτς» και άλλα τέτοια γραφικά. Ίσως να σας έχει προβληματίσει και εσάς το οξύμωρο του να μην πιστεύεις στο κοινώς αποδεκτό και να πιστεύεις σε εντελώς εικοτολογικές θεωρίες συνομωσίας. Και πώς να απαντήσεις; Ο κ. Κακολύρης προβληματίστηκε σχετικά: «Tι να απαντήσω σ’ έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει στην ύπαρξη του κορονοϊού; Τι συζήτηση θα μπορούσα να κάνω όταν η αρχική σκέψη μου ήταν να αρχίσω να ταρακουνάω τον συνομιλητή μου από τους ώμους μήπως και συνέλθει ή να ωρύομαι μέσα στα χωράφια;» (Πηγή: Protagon.gr, 19 Αυγούστου 2020)
Τι να απαντήσεις; Σε έναν αρνητή της μάσκας, αρνητή του κορονοϊού και σε τελική ανάλυση αρνητή της πραγματικότητας; Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Δεν έρχεται δα και το τέλος του κόσμου αλλά το να βρίσκεσαι στο δικό σου συννεφάκι όπου δεν υπάρχει κανένας κορονοιός και κανένας κίνδυνος για τη δημόσια υγεία είναι για εσένα μεν καθησυχαστικό, για την κοινωνία όμως τουλάχιστον επικίνδυνο, όχι απλά γραφικό.
Να δεις όμως που αυτή η συμπεριφορά κάτι μου θυμίζει! Ένα άλλο ζώο που του έχει βγει η φήμη (δεν ισχύει σύμφωνα με τους ζωολόγους) ότι για να αποφύγει τον κίνδυνο επιλέγει να μην τον βλέπει. Χώνει το κεφάλι του μέσα σε μια τρύπα και εκεί μέσα στο σκοτάδι νοιώθει ότι δεν απειλείται. Άσε τα πρόβατα να τρέχουν στα μαντρια. Εγώ θα μπω στην τρύπα μου / στο συννεφάκι μου / στην παράλληλη πραγματικότητά μου και θα είμαι ασφαλής.
Ίσως με ένα παραμυθάκι να καταλάβαιναν περισσότεροι. Έχουμε όμως σήμερα κάποιον Αίσωπο να μας διηγηθεί τον μύθο με τίτλο «Το πρόβατο και η στρουθοκάμηλος»;
* O Ανδρέας Ανυφαντής είναι εκπαιδευτικός