Ερωτηματικά έχουν ανακύψει κατά καιρούς για τον τρόπο με τον οποίο ξοδεύονται στη χώρα μας τα τεραστία χρηματικά ποσά του ΟΗΕ για την ενίσχυση των μεταναστών. Πρόσφατα η αγγλική εφημερίδα Guardian σε άρθρο της αναφέρθηκε με λεπτομέρεια στα ποσά που έχουν δαπανηθεί στην Ελλάδα από το 2015 μέχρι σήμερα, με βάση τα οποία το κόστος ανά πρόσφυγα ανέρχεται σε 14.088 δολάρια, κάτι που αποτελεί την πιο ακριβή επιχείρηση ανθρωπιστικής βοήθειας στην ιστορία. Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με το άρθρο, ότι για κάθε 100 δολάρια χρηματικών ενισχύσεων, τα 70 δεν φτάνουν ποτέ στους δικαιούχους πρόσφυγες στη χώρα μας.
Υπάρχουν αρκετά και συγκεκριμένα περιστατικά που δημιουργούν αντίστοιχα ερωτήματα και τα οποία καλό θα ήταν να απαντώνται από τους εμπλεκόμενους φορείς ώστε να μην πέφτουν σκιές στις πραγματικά αξιέπαινες προσπάθειές τους να ανακουφιστούν οι χιλιοταλαιπωρημένοι πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.
Μία τέτοια περίπτωση είναι η δράση που ανακοινώθηκε πρόσφατα από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για τη στέγαση μέχρι 12 ασυνόδευτων ανηλίκων σε οίκημα ιδιοκτησίας του στην Κηφισιά, στη οδό Γεωργαντά 3. Μέχρι εδώ όλα ακούγονται καλά. Όταν προχωρήσουμε όμως στις λεπτομέρειες του εγχειρήματος αρχίζουν να δημιουργούνται απορίες. Από αυτές που καλό είναι να απαντώνται.
Πρώτα απ’ όλα το συγκεκριμένο κτίριο αυτή τη στιγμή είναι ένα εγκαταλειμμένο ερείπιο, καθώς η χρήση από τον Ερυθρό Σταυρό έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν διαθέτει πόρτες, παράθυρα, τζάμια, ενώ οι ηλεκτρολογικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις του ουσιαστικά δεν υφίστανται. Ας μη μιλήσουμε για θέρμανση. Επισυνάπτονται πρόσφατες φωτογραφίες που δείχνουν την κατάστασή του. Μιλάμε δε για ένα κτίριο συνολικής επιφανείας άνω των 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Ακόμη κι εάν ο Ερυθρός Σταυρός περιορίσει την αποκατάσταση μόνο στο μισό όπως διατείνεται, μπορούμε να φανταστούμε το μέγεθος των χρημάτων που πρέπει να ξοδευτούν. Επιπλέον, μάλλον ακούγεται το λιγότερο ιδιάζουσα η φιλοξενία των ανηλίκων στο αποκατεστημένο τμήμα του κτιρίου δίπλα στο υπόλοιπο γιαπί.
Σκαλίζοντας παραπέρα το θέμα, η ιδιοκτησία του κτιρίου είναι το λιγότερο αμφιλεγόμενη. Το κτίριο περιήλθε στον Ερυθρό Σταυρό μετά από δωρεά ο σκοπός της οποίας έχει λήξει και σύμφωνα με τη βούληση της διαθέτριας μεταβιβάζεται στον Δήμο Κηφισιάς ώστε να το χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες του. Υπάρχει δε τελεσίδικη απόφαση Εφετείου (στην έκδοση της οποίας ο Ερυθρός Σταυρός κατ’ ουσίαν συναίνεσε) για τη μεταβίβαση της κυριότητας στον Δήμο (Εφετείο Αθηνών 3646/2010). Από τον τελευταίο δε ακούγεται ότι η ολοκλήρωση της μεταβίβασης είναι τυπική διαδικασία και θέμα κάποιων μηνών.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο Ερυθρός Σταυρός ετοιμάζεται να ξοδέψει ένα σωρό λεφτά για να αποκαταστήσει (για να μη πούμε ξαναχτίσει) κάποιες εκατοντάδες τετραγωνικά προκειμένου να στεγάσει 12 (όχι 13, ούτε 14) προσφυγόπουλα, σε ένα κτίριο το οποίο σε μερικούς μήνες θα περάσει στην κυριότητα του Δήμου Κηφισιάς και θα σταματήσει η συγκεκριμένη χρήση του. Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα λεφτά δεν είναι του Ερυθρού Σταυρού. Τα έξοδα της παραπάνω δράσης χρηματοδοτούνται από τον ΟΗΕ για την ενίσχυση των μεταναστών*. Μάλλον την επόμενη φορά που ο Guardian θα μετρήσει τις ενισχύσεις του ΟΗΕ στην Ελλάδα θα του βγουν παραπάνω από 14.088 δολάρια ανά πρόσφυγα.
Καλό θα ήταν ο Ερυθρός Σταυρός να δώσει κάποιες διευκρινίσεις στο συγκεκριμένο θέμα, ώστε να μην δημιουργούνται εύλογες δυσπιστίες στις πράγματι αναγκαίες και αξιέπαινες δράσεις του.
*Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, σε επικοινωνία της με το Protagon, μας ενημέρωσε ότι δεν χρηματοδοτεί τη συγκεκριμένη δράση του Ερυθρού Σταυρού