Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται συνέχεια στην κυβέρνηση της Αριστεράς. Ένα εύλογο ερώτημα είναι αν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστεροί. Πρόκειται για ένα πολύ ευρύ ερώτημα που μπορεί να επεκταθεί, συμπεριλαμβάνοντας και τη Χρυσή Αυγή στο ίδιο πλαίσιο. Γενικά, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αν αντιπροσωπεύουν τα ποσοστά των κομμάτων την πραγματική ποσοτική ιδεολογική τους κατανομή στο πλήθος των ψηφοφόρων. Δεν έβαλα τυχαία την Χ.Α μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ως κύριους εκπροσώπους αυτού του περίεργου φαινομένου.
Ας αρχίσω με τη Χ.Α. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει την άποψη πως ο κορμός των ψηφοφόρων του τρίτου κόμματος στην Ελλάδα είναι πραγματικοί ναζί/ακραίοι εθνικιστές. Θα είναι όμως ένας αφελής υπολογισμός. Γνωρίζουμε όλοι πως το φαινόμενο Χ.Α τροφοδοτήθηκε από παράγοντες όπως η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία, η διαρκώς αυξανόμενη απαξίωση της δημοκρατίας, η αμείλικτη, άμετρη και άκριτη φορολόγηση κ.τ.λ .Ήταν στην ουσία η εκδίκηση ή αλλιώς μία προσπάθεια εκδίκησης, των ανθρώπων-πολιτών προς ένα σύστημα που θεώρησαν πως τους οδηγούσε καθημερινά και βήμα το βήμα προς την εξαθλίωση.
Με τον τρόπο αυτό ανδρώθηκε και επεκτάθηκε, τουλάχιστον εκλογικά η Χ.Α. Ένα κόμμα του απόλυτου περιθωρίου, με σχεδόν γραφικούς αν και επικίνδυνους υποστηρικτές, που «περνούσε» στα «ψιλά» των εφημερίδων όταν απασχολούσε τις αρχές με μικροσυμπλοκές και μικροδιαδηλώσεις. Αυτό το κόμμα, αρχικά -και το θυμόμαστε όλοι, στα πλαίσια της «ελληνικής πλάκας», του στιλ «τι θα ψηφίσεις;» «εγώ Χ.Α!»- μπήκε στη Βουλή και έπειτα όσο βάθαινε η οικονομική κρίση άρχισε να διαβρώνει τον δημόσιο τομέα, την αστυνομία, τον στρατό, και φευ, και τη νεολαία στα σχολεία. Στην πορεία άρχισε να παράγει τον γνωστό «ακροδεξιό» λαϊκίστικο πολιτικό λόγο και να ψαρεύει ακόμη περισσότερους ψηφοφόρους από τον ατέλειωτη δεξαμενή των οικονομικά ταλαιπωρημένων Ελλήνων, όπως ακριβώς «τσίμπησε» και τους πρώτους, παγιώνοντας παράλληλα τη θέση του στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Να έρθουμε δηλαδή σε σημείο, να υποστηρίζεται σήμερα η άποψη πως ένα σεβαστό τμήμα του ελληνικού λαού είναι ναζί, πράγμα που δεν είναι ορθό, όμως, μπορεί στο μέλλον να γίνει αληθές…
Εκείνοι που υποστηρίζουν τη Χ.Α είναι απλά ταλαιπωρημένοι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, και τίποτα άλλο. Νομίζω πως στο «πίσω» μέρος του μυαλού μας το καταλαβαίνουμε όλοι πολύ καλά, πως δεν έγιναν τα άσπρα-μαύρα και μέσα σε ελάχιστα χρόνια «φύτρωσαν» πολίτες-φασίστες και ναζί στην ψυχή και στα «πιστεύω» τους στην Ελλάδα. Το ίδιο συμβαίνει και με την «αριστερά» του κ. Τσίπρα. Διότι όπως ακριβώς μπορείς να κατηγορήσεις τους πολιτικούς της Χ.Α για ακροδεξιό λαϊκισμό, το ίδιο μπορείς να πεις και για τον λόγο που άρθρωνε, τουλαχιστον μέχρι τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ. Άπειρες αριστερίστικες λαϊκιστικές ριπές: παροχολογία, παράξενη «σεισάχθεια», αριστερός εθνικισμός κ.λπ. Είναι ατελείωτη η λίστα στο «πανηγύρι του λαϊκισμού» που μας έχει εμπλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το συμπέρασμα είναι πως είτε αριστερός είτε δεξιός, όταν είσαι οικονομικά διαλυμένος και έχεις μια φωνή που δεν σου δίνει απλά ελπίδα και κουράγιο (πράγμα που θα ήταν καλό) αλλά σου τάζει με κάθε τρόπο, εμφανίζοντας ως εύκολα αυτά που ήταν (όπως αποδείχθηκε) δύσκολα και στην ουσία σε διαβεβαιώνει πως ο άλλος δρόμος είναι βατός και απλά οι… άλλοι δεν θέλανε να τον βαδίσουν… ε, τότε είναι λογικό να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά αν οι καταβολές σου είναι από το κέντρο, στο οποίο ανήκει (ακόμα και τώρα) η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν είσαι όμως αριστερός. Πιθανόν να μην γίνεις ποτέ αριστερός; Αυτό μένει να το δούμε!
*Ο Ιωάννης Γ. Βασιλείου είναι Χημικός – Ηλεκτρονικός Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ, Εκπαιδευτικός