Παρότι η χώρα μας παράγει περισσότερες εκλογές από όσες μπορεί να καταναλώσει, ένα μεγάλο μέρος της παλαβής αριστεράς επιμένει να μιλάει για δικτατορία κ.λπ. Εκλογές (και δημοκρατία γενικότερα) συνιστούν τον τρόπο να αποφασίζει μια χώρα για το τι μέλλει γενέσθαι. Δεν σημαίνει ότι σώνει και ντε το αποτέλεσμα των εκλογών και η κρίση του λαού είναι ορθά. Πολλώ δε μάλλον που στην περίπτωση του δικού μας λαού βλέπουμε σωρεία εσφαλμένων καθ' όλα δημοκρατικών επιλογών: σούργελα να αναδεικνύονται πρώτοι σε ψήφους βουλευτές, ανάθεση διακυβέρνησης στους εκάστοτε πλειοδότες του λαϊκισμού, κυβερνήσεις που οδηγούν σε αδιέξοδα, περιθωριοποίηση των πραγματικά μεταρρυθμιστών.
Φυσικά, η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές είναι έξοδος διαφυγής για κυβερνήσεις ανίκανες και ευθυνόφοβες, που προτιμούν να επιστρέψουν την μπάλα στον λαό, αρνούμενες να πάρουν δύσκολες αποφάσεις και να συγκρουστούν με την εκλογική τους πελατεία. Και βέβαια, αυτήν τους τη δειλία την «πουλάνε» ως προσφυγή στον λαό κ.λπ. Μα ο λαός δυστυχώς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει λεπτομέρειες και να αποφασίζει για τόσο σύνθετα ζητήματα όπως αυτά που απασχολούν σήμερα τον τόπο (μιλώ για τον συγκεκριμένο ηλίθιο χαυνωμένο λαό μας) κι επίσης έχει κι άλλες δουλειές να κάνει, δεν μπορεί να αντικαθιστά κάθε λίγο και λιγάκι την κυβέρνηση, επειδή αυτή δεν ξέρει ή δεν θέλει να κυβερνήσει ή κυβερνά κατά φαντασίαν.
Κι εγώ τι να κάνω τώρα, να ευχηθώ καλή ψήφο; Ο λαϊκισμός πάλι θα υπερισχύσει, ως συνήθως (όπως όταν επέλεξε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, όταν επέλεξε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, όταν έστειλε τους ναζί στη Βουλή, όταν καταδίκασε τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού επί Γιαννίτση, όταν έβγαινε στους δρόμους για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες και το Μακεδονικό κ.λπ), με αποτέλεσμα η χώρα μας να συνεχίσει να κατρακυλά αμέριμνη για νέες αβύσσους. Κι αυτό όχι τόσο επειδή είμαστε ηλίθιοι και άσχετοι ως πολίτες, όσο επειδή δεν θέλουμε να μάθουμε τα ζητήματα, δεν θέλουμε να αναθέσουμε την επίλυσή τους στους βέλτιστους εξ ημών και να μάθουμε από τον τρόπο τους, δεν γουστάρουμε να διδαχθούμε από τα παραδείγματα, ιστορικά και σύγχρονα. Διότι δημοκρατία έχουμε και το πρόβλημα δεν είναι η ποιότητα των κυβερνήσεων αλλά η χαμηλή ποιότητα ενός ανερμάτιστου και ανιστόρητου λαού που, μετά από την τριακονταετία της πασοκαρίας και τη χρόνια έκθεση στην αριστερή μπουρδολογία, έχει καταντήσει επιπλέον και αμαθής κακομαθημένος.