Αναγνώστες

Οι δημιουργοί και το κενό των γιορτών

Οι γιορτές υπάρχουν στη ζωή μας, επειδή υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που τις δημιουργούν: έχουν στολίσει το σπίτι, έχουν φτιάξει γλυκά, έχουν μαγειρέψει από νωρίς, έχουν στρώσει το τραπέζι γιορτινά, έχουν πλύνει και σιδερώσει ρούχα παιδικά και μεγαλύτερων και συνήθως οι ίδιοι κάθονται στο τραπέζι έχοντας ξεχάσει ένα ποτηρόπανο στη ζώνη ή τις παντόφλες στα πόδια. Συμβαίνει κάθε […]
Tο δικό σας Protagon

Οι γιορτές υπάρχουν στη ζωή μας, επειδή υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που τις δημιουργούν: έχουν στολίσει το σπίτι, έχουν φτιάξει γλυκά, έχουν μαγειρέψει από νωρίς, έχουν στρώσει το τραπέζι γιορτινά, έχουν πλύνει και σιδερώσει ρούχα παιδικά και μεγαλύτερων και συνήθως οι ίδιοι κάθονται στο τραπέζι έχοντας ξεχάσει ένα ποτηρόπανο στη ζώνη ή τις παντόφλες στα πόδια.

Συμβαίνει κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πρωτοχρονιά η μάνα μας, κάποια θεία μας, μια ξαδέλφη μας, μια κουμπάρα, κουνιάδα, κάποια με την οποία τέλος πάντων σε πολλά δεν συμφωνούμε ιδεολογικά και καθημερινά, να δημιουργούν το περιβάλλον στο οποίο εμείς θα εισχωρήσουμε βιαστικοί και αγχωμένοι από τις δουλειές μας, τις σχέσεις μας, τους χρόνους μας, προκειμένου να γιορτάσουμε.

Πρόκειται συνήθως για αεικίνητες υπάρξεις, οι οποίες αποτελούν τις γέφυρές μας, και τελικά τη μοναδική μας ευκαιρία για να διανύσουμε τη μακρινή απόσταση μεταξύ παράδοσης και σύγχρονης πραγματικότητας, παιδικότητας και ενηλικότητας, νοσταλγίας και ονείρου. Και συχνά η πλάτη, ο αυχένας και τα χέρια αυτών των υπάρξεων είναι πονεμένα και χρειάζονται φυσιοθεραπείες και μασάζ, αλλά που χρόνος… Είναι άλλωστε αεικίνητες.

«Πως το κάνουν; Τι πίνουν;». Πραγματικά τέτοιες στιγμές αναρωτιέσαι.

Αυτές πάντα νομίζεις ότι δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο από την οικογένειά τους και μόνο. Πώς γίνεται;

Να έχουν ανάγκη την αφετηρία της Πρωτοχρονιάς, για να οριοθετούν όσα εύχονται να μην αλλάξουν ποτέ και όσα θα επαναλάβουν με αφοσιωμένη ευλάβεια την επομένη;

Αυτές πάντα ξέρεις ότι και να λιώσει το φανελάκι που φορούν, δεν θα το πετάξουν μέχρι να κοπούν και τα λάστιχα. Πώς γίνεται;

Οι δημιουργοί κοπιάζουν και δικαίως βιώνουν τις ξεχωριστές ημέρες των γιορτών. Οι υπόλοιποι μένουμε απλώς με ένα κενό.
Φέτος που συνειδητοποιώ ότι είμαι με αυτούς που αντιπροσωπεύουν το κενό, θα είμαι τουλάχιστον περισσότερο ευγνώμων και λιγότερο επικριτική στους δημιουργούς των γιορτών μου.

Κρύβουν χάρες και χαρές οι δημιουργοί που θέλω να ανακαλύψω.

*Η Μαριάννα Κόκοτα είναι εκπαιδευτικός με μεταπτυχιακές σπουδές στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Κοινωνικές Διακρίσεις, καθώς και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού.