Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Για μια ακόμη φορά ο Τσίπρας ακολουθεί μικροκομματική τακτική για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Να προλάβει να ξεγελάσει το λαό πριν έρθουν οι φόροι και να σπρώξει στην έξοδο (αναγκαστικά) και να αιφνιδιάσει τους μέχρι χθες συντρόφους του ώστε να κρατήσει τον τίτλο και τη σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ. Σέρνει ανάλγητα τη χώρα σε εκλογές, τις οποίες κανένας δεν θέλει και δημιουργεί τον κίνδυνο να τιναχτούν και πάλι όλα στον αέρα, καθαρά για να λύσει τα προβλήματα στο το κόμμα του.
1) Το ζήτημα είναι αν είχε το δικαίωμα να το κάνει αυτό.
2) Το δεύτερο ζήτημα είναι αν ο ελληνικός λαός θα του επιτρέψει να ‘πιάσει’ για άλλη μια φορά η άθλια τακτική.
Πιστεύω πως όχι και βασίζω αυτήν μου την εκτίμηση σε μια σειρά από λογικές σκέψεις.
- Ο Τσίπρας δεν μπορεί να βασιστεί πια σε τόσο ψέμα, τόσο λαϊκισμό. Δεν μπορεί να απευθυνθεί μόνο στο θυμικό του λαού και μόνο στα πιο ταπεινά του ένστικτα (ξενοφοβία, εκδίκηση κλπ).
- Το εκλογικό ποσοστό του βασίστηκε εν πολλοίς σε υποσχέσεις που έδειχναν εξόφθαλμα ότι δεν γίνεται να υλοποιηθούν, (αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται), στην επίκληση εθνικιστικών και αντιδραστικών προαιώνιων αισθημάτων απέναντι στους Ευρωπαίους και στην αντίδραση στις προηγούμενες πολιτικές που βαφτίστηκαν ‘μνημονιακές’. Αντίδραση χωρίς θέση. Τώρα αυτά δεν ισχύουν. Ο Τσίπρας έχασε το χαρτί των προσωπικών υποσχέσεων ενώ η αντιμνημονιακή δυναμική θα αξιοποιηθεί πλέον από το ΕΑΜ του Λαφαζάνη.
- Μολονότι πολλοί ένιωσαν ‘περήφανοι’ για την διαπραγμάτευση, τα αποτελέσματα αυτής ήταν τόσο τραγικά για την οικονομία και τη χώρα που δεν μπορεί ένα ποσοστό τουλάχιστον να μην τα λάβει υπ΄ όψη του. Μια διαπραγμάτευση, πέρα από ‘υπερήφανη’, θα πρέπει να είναι και επιτυχής και ο Τσίπρας ηττήθηκε και το παραδέχτηκε. Το οικονομικό κόστος θα πληρώσει ο λαός αλλά το πολιτικό ο ίδιος.
- Αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει καθόλου πείρα, γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος και στελέχη. Αυτό δεν είναι όμως χωρίς ερμηνεία. Όταν ένα κόμμα του 4% εκτοξεύεται σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα στο 36%, πού να βρει τη γνώση και την πείρα και τα στελέχη να κυβερνήσει; Για παράδειγμα έχετε σκεφτεί στην περίπτωση που ο Τσακαλώτος αρνούνταν το Υπουργείο Οικονομικών αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έστω και ένα στέλεχος να το αναλάβει;
- Ο Τσίπρας πρέπει να δώσει λόγο και να πληρώσει το κόστος για τις επιλογές του, γιατί τον Βαρουφάκη, τη Ζωή, την Τασία αυτός τους επέλεξε. Παράλληλα, πρέπει να δώσει λόγο για την καταστροφή στην οικονομία, την μη κυβέρνηση τόσους μήνες, τα ήξεις-αφήξεις και τόσα άλλα. Κυρίως όμως για τον εθνικολαϊκισμό που εγκατέστησε για 7 μήνες στη χώρα.
- Μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν απόλυτα απογοητευμένοι. Πιθανότατα οι περισσότεροι θα τον ξαναψηφίσουν αλλά σίγουρα θα υπάρξουν και απώλειες.
- Τα δύο τέως μεγάλα κόμματα άλλαξαν την παλιά ηγεσία τους – κόκκινο πανί για μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων. Μολονότι αυτή αντικαταστάθηκε από παλαιοκομματικά στελέχη και όχι από κάτι νέο, μια επιστροφή ψηφοφόρων θα υπάρξει.
- Και φυσικά, ένα μεγάλο ποσοστό θα του κόψει το ΕΑΜ, χωρίς να είναι ακόμη γνωστές οι προθέσεις Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου.
- Τέλος, ο μικροτακτικισμός δεν μπορεί να έχει οφέλη καθώς είναι σε όλους πια γνωστό ότι οι κάλπες στήνονται άρον-άρον πριν τα οδυνηρά μέτρα. Πόσο μεγάλο μέρος του λαού μπορεί να ξεγελάσει αυτό;