Δυο μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας και ακόμα προσπαθούμε να χωνέψουμε τα μέτρα και το παρασκήνιο της Συνόδου Κορυφής. Πήρα την πρωτοβουλία να γράψω αυτό το κείμενο για να παρουσιάσω μια διαφορετική οπτική όσον αφορά αυτούς που θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ ήδη αποτυχημένο. H υπογραφή του μνημονίου δεν ταιριάζει στις προεκλογικές του υποσχέσεις και έρχεται σε αντίθεση με το ξεκάθαρο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο οποίο το 61,31% απέρριψε προτάσεις και μέτρα, που τελικά ήταν πιο ήπια από αυτά που υπογράφηκαν. Είναι όμως σαφές πως η εντολή που είχε δοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, δεν ήταν εντολή εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε. αλλά εντολή για μια διαπραγμάτευση που θα οδηγούσε σε ένα πιο ήπιο πρόγραμμα, ένα τρίτο μνημόνιο πάντως. Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, απειλούμενος από τη μια με ένα Grexit (το οποίο, κακά τα ψέματα, θα ήταν μεγάλο ρίσκο) και από την άλλη πλευρά με μια τραγική συμφωνία, και μια Γερμανία μουλαρωμένη να επιβάλλει το δικό της. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ πως δεν το πάλεψε, και στη διαπραγμάτευση της Κυριακής καθώς και τους προηγούμενους μήνες. Bρέθηκε όμως απέναντι σε πολύ σκληρούς αντιπάλους και για να πούμε την αλήθεια ποιος απ’ όλους μας περίμενε ότι τόσο ξεκάθαρα η Γερμανία θα προσπαθούσε να ρίξει την κυβέρνηση και να πετάξει την Ελλάδα εκτός Ε.Ε.; Θεωρώ όμως πως είναι πολύ νωρίς να κρίνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να προχώρησε σε μια απεχθή συμφωνία αλλά κατάφερε πράγματα που δεν θα είχαν γίνει στην περίπτωση του Grexit. Αρχικά, «αναγκάζοντας» τη Γερμανία να δείξει το πραγματικό, ακραίο της πρόσωπο έβγαλε στην επιφάνεια τις κόντρες που υπέβοσκαν μεταξύ των 2 μεγαλύτερων κρατών μελών της ευρωζώνης. Δεύτερον, κατάφερε και ακύρωσε το σχέδιο της Γερμανίας και μέσα από την όλη διαδικασία αναδείχθηκε και πήρε πολλές πρωτοβουλίες και η Γαλλία, δείχνοντας πως είναι εδώ, με διάθεση να αναλάβει την πρωτοκαθεδρία της Ε.Ε. Τώρα, που θα οδηγηθεί η Ε.Ε. (καθώς υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία μπορούν να την επηρεάσουν, π.χ. Λεπέν, Podemos) και αν θα αντέξει τους κλυδωνισμούς που ξεκίνησαν με το ελληνικό ζήτημα, θα φανεί στο μέλλον.
Στο εσωτερικό της χώρας, πιστεύω πως ενώ έχει χάσει αρκετά μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων εξαιτίας της απογοήτευσης που δημιούργησε η συμφωνία, έχει τη δυνατότητα να ξανακερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου. Αρκεί να προβεί σε κάποιες ενέργειες που είχε προαναγγείλλει και χρειάζονται στην κοινωνία μας. Αρχικά, να χτυπήσει τα κανάλια και να τα αναγκάσει να πληρώσουν τα χρέη τους καθώς και τα γνωστά σκάνδαλα με τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, όπως και τους μεγαλοδημοσιογράφους που ασκούν προπαγάνδα όλα αυτά τα χρόνια, και ιδιαίτερα τις μέρες πριν το δημοψήφισμα. Δεύτερον, η διαβόητη λίστα Λανγκάρντ. Είναι καιρός να πληρώσουν όλοι αυτοί που έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ παράνομα σε τράπεζες του εξωτερικού (μόνο αυτό να καταφέρει να πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κερδίσει μεγάλο μέρος του κόσμου).Τρίτο θέμα, εκκλησία. Το ότι μέρος των χρημάτων των φορολογουμένων πάει σε μισθούς παπάδων, μόνο και μόνο για να μπλέκονται σε κάθε τι και να λένε την γνώμη τους για τα πάντα, είναι τραγικό, τη στιγμή που η φορολογία της είναι ελάχιστη. Ας δοθεί η επιλογή στους φορολογουμένους να δέχονται (αν θέλουν) ειδικές κρατήσεις για την εκκλησία, να δούμε τι θα γίνει. Τέταρτο και τελευταίο, Χ.Α. και αστυνομία. Πρέπει να καταφέρει να σπάσει τους φασιστικούς πυρήνες που υπάρχουν στην αστυνομία καθώς και να επιβάλλει (αντίθετα με την κυβέρνηση Σαμαρά) ουσιαστικές ποινές σε περιπτώσεις αστυνομικών που παραβατούν. Επίσης, δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των ίδιων τακτικών με την κυβέρνηση ΝΔ, όπως η απαγόρευση πρόσβασης στο Πολυτεχνείο για να εμποδίσει ανοιχτή συνέλευση που είχαν καλέσει ομάδες κυρίως αναρχικών κατά της συμφωνίας και οι αυθαίρετες συλλήψεις. Αυτά δεν παραπέμπουν σε κινήσεις αριστερής κυβέρνησης.