Η αυλή είναι ένας υπαίθριος περιφραγμένος χώρος που ανήκει σε ένα σπίτι-κτήριο και έχει πολλαπλές χρήσεις. Η πιο γνωστή είναι η επισημοποίηση ιδιοκατοίκησης κάποιου χώρου. Αυτό συνεπάγεται τη νομική κάλυψη των δικαιωμάτων (απαγόρευση εισόδου) αναγκών (καινούργια φυτά και χώμα) αλλά και των υποχρεώσεων του ιδιοκτήτη (φορολόγηση και διατήρηση γεωγραφικών ορίων).
Η αυλή έχει μία διαφορετική και διαχρονική χρήση. Συμπεριλαμβάνει το σύνολο των αυλικών (όχι υποχρεωτικά βοηθητικό προσωπικό), των αξιωματούχων (προστατεύουν) και συμβούλων που πλαισιώνουν τον ηγεμόνα. Στην ιστορία ξεχώρισαν ηγετικές προσωπικότητες με τις αυλές τους. Φυσιογνωμίες που χάραξαν τη δική τους αλλά και του λαού τους την ιστορία. Με το μυαλό και τη διαπαιδαγώγησή σου θα συνταχτείς με τη μία η άλλη έννοια αυτής της λέξης.
Μία αυλή χωρίς περίφραγμα καταπατάται πολλές φορές με επιθέσεις και απαξίωση. Περιφραγμένη αλλά εγκαταλελειμμένη επιτρέπει την πρόσβαση σε όποιον περνάει. Να εγκατασταθεί, να δίνει ή να παίρνει. Με το αποτύπωμά του μένει η φεύγει αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Απροστάτευτη γεμίζει πέτρες, ξερόχορτα, παλιά άχρηστα αντικείμενα και περιττώματα σκυλιών.
Προσωπικά λατρεύω τις αυλές, τους χώρους όπου μπορώ να σταθεροποιήσω τη σχέση μου με τη φύση. Να χαρώ τη φύση και να περιποιηθώ το χώμα και τα φυτά. Όμως ποτέ δεν μπήκα σε κλίκες-αυλές. Με το δύσκολο τίμημά της αυτή η συνειδητή επιλογή, με στήριξε στο να διατηρήσω μυαλό ανοικτό και στάση αντικειμενική απέναντι στα γεγονότα. Ήσυχα, με καθαρό μυαλό και ηρεμία κοιμάμαι διατηρώντας απόσταση.
Έτσι εξασφαλίζω την ελευθερία του πνεύματός μου. Διατηρώ μία επιφύλαξη γι’ αυτούς που φεύγουν από μία αυλή σε άλλη αλλάζοντας νοοτροπία. Με το πρόσχημα της ανυπακοής τρέχουν να σχηματίσουν μία δική τους αυλή..
Είδα, στην τηλεόραση έναν πρώην, που απαρνήθηκε την κομματική σκιά, έφυγε από ένα κομματικό μαντρί, στερήθηκε τους αυλικούς του και τώρα έστησε άλλη αυλή. Τη δικιά του. Το θεώρησε αναγκαίο. Να ακολουθήσει τον ρόλο του στην ιστορία της Ελλάδας.
Έστειλε κάλεσμα σε επαναστάτες και προοδευτικούς πολίτες για τη δημιουργία αυλής ‒παρντόν‒ ενός καινούργιου κινήματος. Είχε δηλώσει δημόσια ότι δεν έχει ηγετικές φιλοδοξίες. Με τη σιγουριά της προηγούμενης συμμετοχής του σε ένα μεγάλο και δυνατό κόμμα και με παράπονο πικρό, εξέφραζε την απογοήτευση του για τη μη συμμετοχή. Του λαού. Οι άλλοι είναι κακοί και ακατάδεχτοι (δεν τον δέχονται για ηγέτη) ενώ αυτός είναι σεμνός και τίμιος εργάτης που απορεί γιατί κανένας δεν τον ακολουθεί και δεν συντάσσεται με τους σκοπούς και το πρόγραμμα. Της νέας αυλής.
Αυτός έχει δίκιο όταν φτύνει τον χώρο που τον ανάδειξε. Οι άλλοι, που μείνανε, είναι προδότες του αγώνα και ανάξιοι εραστές των στόχων του αγώνα. Οι άλλοι δεν βλέπουν ενώ αυτός βλέπει. Απογοητευμένος που μόνος του, δεν μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στη σωτηρία!