Γιάννης το όνομα, Antetokounmpo το επίθετο. Με το όνομα είμαστε εντάξει. Με το επίθετο όμως; Μήπως είναι κρητικό επίθετο; Μήπως είναι πελλοπονησιακό; Μακεδονίτικο ή ίσως είναι Ρουμελιώτικο; Ξέρουμε όλοι μας ότι δεν είναι τίποτα από αυτά πολύ απλά γιατί το επίθετο είναι νιγηριανής προέλευσης. Αφού άλλωστε και ο Γιάννης είναι Νιγηριανός. Τι; Δεν είναι;
Στην πραγματικότητα ο Γιάννης δεν είναι απλά Έλληνας αλλά η ίδια η Ελλάδα που θέλουμε να βλέπουμε, η Ελλάδα που κάπου ξεχάσαμε και η Ελλάδα που μέσα μας πιστεύουμε ότι κρύβεται και σύντομα θα εμφανιστεί ξανά. Είναι η Ελλάδα των δυσκολιών, των προβλημάτων, της κατάρρευσης και της στενοχώριας και παράλληλα είναι η Ελλάδα της προσπάθειας, της ελπίδας της περηφάνιας. Είναι η Ελλάδα της ανάστασης.
Στο κάτω κάτω πώς αλλιώς να χαρακτηρίσουμε τα χρόνια που διανύει η χώρα μας και πώς αλλιώς να ελπίζουμε σε αυτά που θα έρθουν;
Γεννημένος και μεγαλωμένος μέσα σε καταστάσεις δύσκολες και δυσανάλογες της ηλικίας του ο Γιάννης στήριζε την καθημερινή του επιβίωση σε αυτά που κέρδιζε από τα… παρκέ των φαναριών και των δρόμων.
Δεν προοριζόταν να γίνει ένας superstar μπασκετμπολίστας ούτε να υπογράφει συμβόλαια εκατομμυρίων δολαρίων, η πίστη στο όνειρό του όμως και η σκληρή δουλειά του για να το πετύχει τον οδήγησε να αγωνίζεται στο κορυφαίο επίπεδο και σύντομα να γίνει ο νεότερος παίκτης στην ιστορία του NBA που θα μετάσχει στην συνάντηση των κορυφαίων, το All Star Game.
Πρωτοσέλιδο στο sports illustrated, η Μέκκα του μπάσκετ στα πόδια του και μια ομάδα από την Αμερική να κάνει ελληνική εκστρατεία γι’ αυτόν. Πόσα από αυτά είχε στο μυαλό του ο Γιάννης όταν πάταγε το πόδι του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μαζί με την οικογένεια του και μια ελληνική σημαία για συντροφιά;
Αλήθεια όλοι μας δεν έχουμε φανταστεί κάτι αντίστοιχο για την ίδια μας την χώρα; Δεν εννοώ φυσικά να λάβουμε μέρος σε μια αθλητική διοργάνωση αλλά όλοι μας δεν έχουμε αισθανθεί την ανάγκη να πιστέψουμε πως θα έρθουν καλύτερες μέρες και πως αυτός ο συνεχιζόμενος κοινωνικός, οικονομικός και εθνικός διασυρμός θα σταματήσει; Δεν έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε ευτυχισμένοι, ανακουφισμένοι και περήφανοι; Άλλωστε αυτό που θα ακούσεις, κυρίως από τους μεγαλύτερους σε ηλικία, είναι ότι αυτή η χώρα έχει βρεθεί αντιμέτωπη με τόσα δεινά αλλά πάντα κατάφερνε και τα προσπερνούσε. Πάντα έκανε μια… ντρίπλα και αναγεννιόταν από τις στάχτες της.
Δεν χρειάζονται πολλές ακόμα λέξεις για να πω αυτό που θέλω. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην ιστορία του Γιάννη και να σκεφτεί πως αν πιστέψει σε κάτι τότε οι πιθανότητες να το πετύχει είναι πάντα με το μέρος του.