Αγαπητοί συμπατριώτες,
Παρακολουθώ με αγωνία τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών και αποφάσισα να κλείσω εισιτήρια για να επιστρέψω επειγόντως στην πατρίδα. Είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες νέους που ζουν κι εργάζονται στο εξωτερικό, στην περίπτωση μου εδώ και οκτώ χρόνια. Σας γράφω όχι πολιτικά αλλά με ειλικρίνεια, αγωνία μα κυρίως με αγάπη για τα εκατομμύρια Ελλήνων που ζουν σε όλο τον πλανήτη και θεωρώ οικογένεια και αίμα μου.
Η ελληνική διασπορά δεν μπορεί δυστυχώς, κυρίως ελλείψει νομικού πλαισίου, να είναι παρούσα σε όλες εκείνες τις εξελίξεις που καθορίζουν την πορεία, όχι μόνο του σύγχρονου ελληνικού κράτους αλλά και του έθνους γενικότερα. Ελπίζοντας ότι αυτή η κατάσταση θα βελτιωθεί στο μέλλον, θεωρώ ότι είναι υποχρέωση όλων μας, να είμαστε παρόντες στην πατρίδα αυτό το κρίσιμο Σαββατοκύριακο.
Οι Έλληνες που ζούμε στο εξωτερικό, ιδιαίτερα οι νεότεροι, δεν βρισκόμαστε εδώ μόνο λόγω των επαγγελματικών μας φιλοδοξιών. Οι περισσότεροι από εμάς διαθέτουμε ένα πλεόνασμα γνώσεων, δεξιοτήτων και παιδείας το οποίο θα επιθυμούσαμε να διαθέσουμε στην πατρίδα. Ανεξάρτητα των λαθών, παραλείψεων κι όλων των άλλων συνθηκών που δεν μας το επέτρεψαν, το αποτέλεσμα είναι ότι το έθνος θα πρέπει να ζήσει για πολλά χρόνια με ένα σημαντικό κομμάτι του μακριά από την εστία, φαινόμενο που δυστυχώς βιώνουμε για πολλοστή φορά στην ιστορία μας.
Στις ξένες κοινωνίες που ζούμε, διαπιστώσαμε ότι ως Έλληνες δεν μας λείπει τίποτα. Διαθέτουμε οξυδέρκεια, γνώσεις, θέληση και παιδεία. Είμαστε νομοταγείς, συνεπείς και αποδεχόμαστε την αξιοκρατία και την σχετική ευμάρεια που συνοδεύει τη σκληρή δουλειά και την άμιλλα. Οι ευνομούμενες πολιτείες που βρεθήκαμε μας ενσωμάτωσαν χωρίς δυσκολίες και αναγνωρίζουν τις υψηλές ικανότητες του φιλοξενούμενου Έλληνα εργαζομένου.
Αναρωτιόμουν πάντα, ποιος ή τι μας κληροδότησε αυτά τα χαρίσματα και αξίες. Στην ηλικία μου, είμαι πλέον πεπεισμένος ότι τα εφόδια αυτά τα οφείλουμε κυρίως στους γονείς μας, στις οικογένειες μας, στους ανθρώπους που αφήσαμε πίσω, σ’ αυτούς που μας μεγάλωσαν και θυσίασαν το δικό τους παρόν για το δικό μας μέλλον.
Γι’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να είμαστε εκεί έστω και για λίγες ημέρες. Ασχέτως από το πώς τοποθετούμαστε ιδεολογικά ή μεταφράζουμε το διακύβευμα της επερχόμενης διαδικασίας. Ασχέτως από το αν αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί ή όχι, ασχέτως από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμά της. Γνωρίζω ότι πολλοί από εμάς ίσως να μην τα καταφέρουμε, λόγω κόστους, απόστασης ή επαγγελματικών υποχρεώσεων. Αυτοί όμως που πραγματικά μπορούμε, πρέπει να είμαστε εκεί. Το οφείλουμε στους γονείς μας.