Η ευθύνη της υπερβολικής χρίσης πλαστικής σακούλας βαραίνει εξίσου εμάς, το εμπόριο, τους άλλους καταναλωτές και το κράτος. Η κοινωνία μας βασίζεται στην χρίση σακούλας σε όλα τα επίπεδα του εμπορείου. Όλοι ήμαστε συνένοχοι στο φόνο του περιβάλλοντος. Ξεκινώντας από το φαρμακείο και τελειώνοντας με την πλαστικοποίηση των κυριακάτικων εφημερίδων και τις σακούλες σκουπιδιών το πλαστικό θεωρείται φθηνό, με πολλαπλές χρίσεις σε ευτελή τιμή υλικό και προσιτό σε όλα τα επίπεδα. Το μυαλό μας σταματά στην χρίση και όχι με το πώς, πού και σε ποια μορφή πάει και εξαφανίζεται. Τεμπέληδες και άμυαλοι δεν καταλάβαμε ότι θάβουμε το μέλλον μας. Τόσα ξέρουμε τόσα λέμε. σπάνια παρακολουθούμε τις ειδήσεις με τις υπερφορτωμένες χωματερές και ενοχλούμαστε όταν κάνουν απεργία οι εργάτες καθαριότητας και συσσωρεύονται τα σκουπίδια μπροστά στο σπίτι μας. Το μερίδιο του κράτους είναι σαφώς μεγαλύτερο, δεν έκανε εκστρατεία περιορισμού χρίσης. Δεν διαφήμισε αρκετά την επαναχρησιμοποίηση σακουλών και δεν χάραξε μία πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος και επιβολής μέτρων μείωσης της κατανάλωσης.
Τώρα τα σουπερμάρκετ χτυπάνε τον κώδωνα του κινδύνου (καταναλώνουμε 4,3 δις σακούλες/χρόνο,363 σακούλες/κάτοικο/χρόνο και μόλις 1% ανακυκλώνεται αφού 9 στις 10 καταλήγουν στα σκουπίδια) και επιμένουν στον περιορισμό χρίσης τους. Τώρα μοιράζουν ενημερωτικά φυλλάδια για τις επαναχρησιμοποιημένες τσάντες και για το πώς να αλλάξουμε συμπεριφορά. Τώρα θυμήθηκαν ότι έτσι προστατεύουμε το περιβάλλον και την τσέπη μας. Τώρα τις πουλάνε στα ταμεία αφού μέχρι τώρα ήταν απλώς ένας έξυπνος τρόπος διαφήμισης του καταστήματος.
Θυμάμαι μία διαφήμιση με τον πελεκάνο που μας προέτρεπε να καθαρίσουμε τις ακτές και τις θάλασσες μας (ένα στα τρία απορρίμματα στο βυθό της θάλασσας είναι σακούλα) αλά όχι να μειώσουμε την κατανάλωση της σακούλας. Καλώς την και ας άργησε η είδηση για την καταστροφή του περιβάλλοντος από τις πλαστικές σακούλες. Η μαμά μου, η καλή ,ενοχλήθηκε για την χρέωση της σακούλας επειδή θεώρησε δεδομένη την μετέπειτα χρίση της ως σακούλα σκουπιδιών. Αναπολεί την εποχή που πήγαινε για ψώνια με το δίχτυ από σπάγκο και την μεγάλη ψάθινη τσάντα αγορών. Εγώ χρησιμοποιούσα μία μικρή από νάιλον δίκην δίχτυ που ενώ χωρούσε στην τσέπη όταν γέμιζε διπλασιάζονταν σαν μέγεθος. Να μαμά μία σακούλα χάρτινη η υφασμάτινη. Όμορφη, χρωματιστή και χρήσιμη. Αντοχής στο χρόνο και με λιγότερες βλαβερές συνέπειες στο περιβάλλον. Οι στατιστικές μιλάνε για μείωση 50% της χρήσης πλαστικής σακούλας αλλά αυτό δεν οφείλεται στην χρέωση της με λίγα λεπτά αλλά επειδή ο κόσμος ξύπνησε και κατάλαβε!. Καιρός ήταν!