Άργησε το καλοκαίρι φέτος. Ο άστατος καιρός στην αρχή, μας έφερε και άστατες μέρες στη συνέχεια. Μέρες και νύχτες ζεστές, με ουρές έξω από τις τράπεζες, με πυρκαγιές, με σχέδια που ναυαγούν το ένα μετά το άλλο, με ιδέες που ακυρώνονται, με σκέψεις που μένουν σε αναμονή. Με διλήμματα, με λέξεις που έχουν χάσει το νόημά τους, με διαπραγματεύσεις για ένα καλύτερο αύριο, το οποίο θα αργήσει να έρθει. Ο κόσμος περιμένει, μουδιασμένος, αγχωμένος για το μέλλον του, μπροστά σε μια τηλεόραση ή καθισμένος σε μια καρέκλα ενός καφέ ακούγοντας όλες αυτές τις οικονομικές θεωρίες να αναπτύσσονται γύρω του. Κανείς δεν περιμένει να γίνει οποιαδήποτε επανάσταση σε οποιοδήποτε τομέα της κοινωνίας μας από βολεμένα κομματικά στελέχη. Τη μοναδική επανάσταση που θα επιθυμούσε κανείς, είναι να δει ορθολογικές αλλαγές σε υγεία, παιδεία, δικαιοσύνη, εργασία. Πώς όμως θα γίνει αυτό, όταν θέλουμε να δούμε αλλαγές, αλλά δεν θέλουμε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι; Βασανιστικά ερωτήματα εν μέσω θέρους.
Μια κανονική ζωή χρειαζόμαστε, μια απλούστευση της καθημερινότητας, χωρίς εκβιασμούς και νέες ουτοπικές υποσχέσεις. Καινούρια πρόσωπα, μη φθαρμένα από την επαφή τους με την πολιτική και άλλα συμφέροντα, που επιτέλους θα πούνε την αλήθεια και θα πράξουν το σωστό για τη χώρα μας, με όποιο κόστος, πρόσωπα που δεν ακολουθούν την πορεία της οικογένειάς τους στα έδρανα. Ας φτιάξουμε επιτέλους ένα κράτος που να λειτουργεί, ας διώξουμε όλους αυτούς που το μολύνουν εδώ και χρόνια. Ας δείξουμε επιτέλους λίγη ευαισθησία για τη χώρα και τους πολίτες της. Οι υπουργοί αλλάζουν, οι κυβερνήσεις το ίδιο, η ζωή συνεχίζεται, δύσκολα ή εύκολα, με δάνεια ή χωρίς, με δουλειά ή χωρίς, με παρέα ή μοναχικά, με υγεία ή χωρίς. Με αφίξεις και αναχωρήσεις. Πάντα θα υπάρχουν οι εκπλήξεις και τα απρόοπτα. Η ζωή δεν περιμένει τίποτα και ο χρόνος δεν εκβιάζεται, παραμένει αδίστακτος για όλους μας. Ο λογαριασμός πάντα έρχεται στο τέλος.
Υ.Γ.: Ακούγοντας το "Time Between" των BEAR IN HEAVEN