Μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Μια πόλη που διέφερε από την αρχή της. Προσφυγική μεν, αλλά είναι η πρώτη που ρυμοτομήθηκε και μετά κατοικήθηκε. Φαίνεται, οι Σμυρνιοί έφεραν από την καμένη «μάνα» Σμύρνη μαζί στις βαλίτσες τους, όλα όσα είχαν χτίσει στην αντιπέρα όχθη του Αιγαίου: την οργάνωση, τη δημιουργία, το ανοιχτό μυαλό, την πρόοδο, το βλέμμα πάντα στο μέλλον.
Από τότε που ήμουν παιδί, όλα έδειχναν να διαφέρουν στην περιοχή εκείνη.
Η πολιτική διέφερε. Ο αθλητισμός διέφερε. Οι συζητήσεις στα καφέ(νεια). Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Αθήνα, και σε περιόδους τότε μεγάλου διχασμού και μίσους (δεκαετία του ’80), πολλοί Νεοσμυρνιοί έδειχναν να έχουν πάντα μια πιο «καθαρή» ματιά για όσα συνέβαιναν στη χώρα. Ακόμα και στην ομάδα της πόλης, μια μικρή ομάδα, με τους μεγαλύτερους όμως ποδοσφαιριστές στην ιστορία, οι ήττες της μεταφραζόταν -κατά τους περισσότερους Νεοσμυρνιούς- σε κακή απόδοση, παρόλο που πολλές φορές ήταν η διαιτησία που διαμόρφωνε το αποτέλεσμα. Σαν να υπήρχε διαρκώς ένα βαθύτερο νόημα για τα πάντα, μια αναζήτηση πολύ μακριά από την οπαδική πίστη που κυριαρχούσε σε όλα τα επίπεδα για την υπόλοιπη χώρα.
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ -από μακριά πλέον- τα γεγονότα στις γειτονιές της. Ακραίες καταστάσεις, ξένες στην πόλη. Αστυνομική βία από τη μία, βία και η «απάντηση» από κάποιους άλλους. Μίσος παντού. Ένα μίσος που δεν έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη. Και αν θα ‘πρεπε να μισούν οι Σμυρνιοί! Όχι όμως. Επέλεξαν το μέλλον, τότε.
Σήμερα, μέσα από τις πρωινές μυρωδιές της στάχτης και κοιτάζοντας τα γεγονότα, οι Νεοσμυρνιοί έδειξαν και πάλι μια άλλη, ελπιδοφόρα για την κοινωνία, οδό. Βγήκαν στα μπαλκόνια τους και φώναζαν ενάντια στην αδικία που έβλεπαν να διαπράττουν οι αστυνομικοί. Δυο μέρες μετά, βγήκαν και πάλι στα μπαλκόνια τους και φώναζαν ενάντια στη βία και στην καταστροφή. Όχι τυφλά, γηπεδικά υπέρ του ενός ή του άλλου, αλλά με κριτική άποψη, διαχωρίζοντας ξεκάθαρα το λάθος από το σωστό, με απλή κατά τα άλλα κοινή λογική, θα έλεγε κανείς.
Την «αυτονόητη» κοινή λογική, που λείπει τόσο πολύ από τη χώρα μας.