Ο ανασχηματισμός της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ολοκληρώθηκε. Προχθές κιόλας ορκίστηκαν οι νέοι υπουργοί και υφυπουργοί. Όμως, αλήθεια, πόσο στέρεη είναι αυτή η νέα ομάδα; Κατά την άποψή μου, ελάχιστα. Οι προσδοκίες για μία κυβερνητική ομάδα ικανή να αντεπεξέλθει στην κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε αλλά και ικανή να εφαρμόσει τους νόμους του τρίτου Μνημονίου, δυστυχώς διαψεύστηκαν. Όταν ορθώς προβαίνεις στην αντικατάσταση εκείνων οι οποίοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ των προαπαιτούμενων που έθεσαν οι εταίροι για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, δημιουργείς εύλογα ελπίδες ότι έχεις αντιληφθεί πόσο κρίσιμη είναι η εφαρμογή των νόμων αυτών και ως εκ τούτου προτίθεσαι να φέρεις στο νέο κυβερνητικό σχήμα ανθρώπους οι οποίοι και να πιστεύουν στη Μεταρρύθμιση της χώρας αλλά και στην παραμονή της στην Ευρωζώνη.
Αντ' αυτού όμως, προτιμήθηκε να γίνουν οι υπουργικές καρέκλες το κεντρικό σημείο της διαπραγμάτευσης, το κύριο έκθεμα της δημοπρασίας και ταυτόχρονα το μόνο προΐόν ανταλλαγής. Επιβραβεύτηκαν εκείνοι που είχαν ενστάσεις για την ψήφιση των προαπαιτούμενων, εκείνοι που ποτέ δεν πείστηκαν για την ευρωπαΐκή πορεία της χώρας, εκείνοι που δίχασαν τον λαό κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος και εκείνοι που στο πρόσωπο των εταίρων βλέπουν εχθρούς, σημεία και τέρατα. Η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και ο μόνος δρόμος γι' αυτό είναι μέσα από την ψήφιση των προαπαιτούμενων και την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Οφείλεις λοιπόν να επιλέξεις ανθρώπους που όχι μόνο το αντιλαμβάνονται αυτό αλλά και που είναι ικανοί να το υλοποιήσουν.
Τα νέα πρόσωπα της κυβερνητικής ομάδας, δεδομένου των πρόσφατων αναρτήσεών τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και των παλαιότερων δηλώσεων τους, στο σύνολό τους, κρίνονται ως μη «επαρκή» για την υλοποίηση των μνημονιακών νόμων. Την ίδια στιγμή, ακόμα και τα «παλιά» πρόσωπα της κυβερνητικής ομάδας, τα οποία είτε παρέμειναν στις θέσεις τους είτε απλά μετακινήθηκαν σε άλλο πόστο τους τελευταίους 6 μήνες που βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας αυτής, αδυνατώ να πιστέψω πως μετά από μια σειρά λάθος επιλογών τώρα πια είναι οι πλέον κατάλληλοι. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον νόμο Μπαλτά για την Παιδεία ή την κατάργηση της Διαύγειας και τους κομματικούς διορισμούς στο Δημόσιο; Αυτό όμως που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι αυτός ο ανασχηματισμός, αυτός ο χρόνος που δίνεται στη χώρα να υλοποιήσει το πρόγραμμα, δίνεται από την αντιπολίτευση και γίνεται στις πλάτες αυτής.
Είναι πραγματικά άγνωστο για πόσο ακόμα η αντιπολίτευση θα συνεχίσει να δίνει πίστωση χρόνου σε αυτή τη συγκυβέρνηση. Είναι άγνωστο πραγματικά αν θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, όπως συχνά ακούγεται μέσα από τις ενημερωτικές εκπομπές. Είναι όμως γνωστό πόσο λίγος χρόνος πλέον έχει απομείνει. Είναι γνωστό πως η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, χρειάζεται ένα παραγωγικό μοντέλο συγκεκριμένο και πάνω από όλα χρειάζεται να βάλει τις μηχανές της δημιουργικότητας και της παραγωγής να λειτουργήσουν, ήδη από χτες. Ας ψάξουμε να βρούμε, γιατί υπάρχουν εκεί έξω, τους ανθρώπους εκείνους που μπορούν να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις. Τους ανθρώπους που ανήκουν στην Ελλάδα της δημιουργίας και της παραγωγής, που έχουν βρεθεί σε δύσκολα μονοπάτια και έχουν μάθει τον τρόπο να λύνουν γρίφους. Ακόμα και τώρα που δύσκολες αποφάσεις πρέπει να υλοποιηθούν και που ο χρόνος στερεύει επικίνδυνα.
*Ο Δημήτριος Κυριακίδης είναι υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αιγαίου