Τις προάλλες μιλούσα με μια νεοεκλεγείσα δημοτικό σύμβουλο. Ένα νέο κορίτσι που είχε το σθένος και το κέφι να ζητήσει τη ψήφο των συμπολιτών της και εκείνοι την επέλεξαν και της ανέθεσαν να τους εκπροσωπεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης τους. Φαίνεται πείσθηκαν για τις ικανότητές της και τη φρέσκια παρουσία της. Την εμπιστεύτηκαν λοιπόν και τώρα αναμένουν- δικαίως- τα αποτελέσματα της προτίμησής τους. Ήρθε στο ραντεβού μας, απογοητευμένη. Έμεινα έκπληκτος. Περίμενα να δω τη χαρά της επιτυχίας και αντιμετώπισα την πίκρα της διαπίστωσης της πραγματικότητας. Η ίδια εργάζεται με απαιτητικά ωράρια σε ιδιωτική εταιρεία, έχει κάνει λαμπρές σπουδές, χτίζει με κόπο τη σταδιοδρομία της και παράλληλα διαθέτει όλα εκείνα τα προσόντα που την κάνουν μια πολλά υποσχόμενη αυτοδιοικητική παρουσία με νέες ιδέες και όρεξη να τις πραγματοποιήσει. Αυτά στη θεωρία. Γιατί στη πράξη, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Κάθε 15 ημέρες συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο η έναρξη του οποίου είναι στις 14.00! Η δημοτική παράταξη έχει καθιερώσει μια εβδομαδιαία προσύσκεψη ώστε να συζητιόνται τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, η οποία αρχίζει περίπου στις 12.00! Ως δημοτικός σύμβουλος υποχρεούται να συμμετέχει σε συμβούλια δημοτικών νομικών προσώπων, με ώρα έναρξης των συνεδριάσεων τους, περίπου στις 13.00! Και τέλος ως δημοτικός σύμβουλος οφείλει να λαμβάνει μέρος σε δημοτικές επιτροπές οι οποίες λειτουργούν από το πρωί των εργασίμων ημερών! Επομένως, για την εκτέλεση των καθηκόντων της οφείλει να απουσιάζει από την εργασία της τουλάχιστον δυο με τρεις φορές την εβδομάδα! Ποιος ιδιώτης εργοδότης θα της το επιτρέψει; Και μη βιαστεί κάποιος να επικαλεστεί τις νομοθετικές προβλέψεις περί αδειών σε αιρετά πρόσωπα διότι όλοι γνωρίζουμε ότι ουδείς εργοδότης είναι διατεθειμένος να πληρώνει κάποιον για διήμερη εργασία! Επίσης ουδείς συναλλασσόμενος αποδέχεται ότι ο υπάλληλος που τον εξυπηρετεί ή συνεργάζεται μαζί του θα απουσιάζει κατά το μεγαλύτερο μέρος. Καμία σκέψη ότι όλα αυτά θα έπρεπε να διεξάγονται μετά τη λήξη του νόμιμου ωραρίου εργασίας, το απόγευμα.
Όλα αυτά διέφυγαν από εκείνους που θέσπισαν όλα τα παραπάνω ωράρια; Μήπως αγνοούσαν ότι οι εργασιακές υποχρεώσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι αδιαπραγμάτευτες ; Όχι! Ηθελημένα η δημιουργία ασφυκτικού και απαγορευτικού πλαισίου συρρικνώνει το πλήθος των ανθρώπων που μπορούν να ασχοληθούν με τα κοινά. Το σύστημα των κατ’επάγγελμα πολιτικών έχει προνοήσει ώστε να θέτει ανυπέρβλητα εμπόδια και φραγμούς σε οιονδήποτε θα μπορούσε να έχει πρόσβαση σε πολιτικές διαδικασίες. Οι κάθε είδους επιτροπές και συναντήσεις προγραμματίζονται σε ώρες που ένας φυσιολογικά εργαζόμενος αδυνατεί να ανταποκριθεί. Και έτσι, παρίστανται οι συνήθεις! Παρουσιάζονται ως αυτοί που νυχθημερόν τρέχουν για το κοινό καλό. Εμφανίζονται ως ακούραστοι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος. Οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αναλλοίωτοι! Πρόκειται γι’αυτούς που υπάρχουν λόγω της πολιτικής τους ανάμιξης. Χωρίς τον τίτλο θα ήταν αδιάφοροι. Η πίτα ολόκληρη. Το κατεστημένο αυτοπροστατεύεται.
Παίρνω αφορμή από αυτή τη περίπτωση για να επισημάνω ότι σε δυο μέρες από σήμερα θα κληθούμε να επιλέξουμε κάποιους για να φέρουν εις πέρας δύσκολα καθήκοντα. Από αυτούς ζητάμε όχι να ακολουθούν παθητικά αλλά να συνεισφέρουν με τη γνώση τους, τα προσόντα τους, την εργασιακή εμπειρία τους . Από τους εκλεκτούς μας, περιμένουμε να υλοποιούν δημιουργικά και να εμπλουτίσουν με τα προσόντα και τις αρετές τους τη πολιτική. Αναζητάμε όχι μεταπράτες της πολιτικής αλλά πρόσωπα με κύρος που να παράγουν Πολιτική. Έχουμε ανάγκη καταξιωμένων συμπολιτών μας με απήχηση στο επαγγελματικό τους χώρο. Θέλουμε φρέσκα μυαλά και όχι εγκλωβισμένους πολιτικούς. Μας λείπουν οι άριστοι.
Σε δύο μέρες από σήμερα καλούμαστε να στείλουμε στη Βουλή εκείνους που θα μας βγάλουν ασπροπρόσωπους. Πρόκειται για τη δική μας στιγμή. Πριν ακουμπήσουμε το στυλό δίπλα στο όνομα της προτίμησής μας ας θυμηθούμε το επίκαιρο απόφθεγμα του βέλγου συγγραφέα Πολ Κάρβελ: «Η πολιτική χρειάζεται ανθρώπους που δεν χρειάζονται τη πολιτική»!
* Ο Γιώργος Π. Κουντούρης είναι Δικηγόρος