Ο πρώτος λόγος που βλέπω το μέλλον με αισιοδοξία είναι η μεγάλη ενδογενής δύναμη της χώρας μας. Σε όλα τα συστήματα, είτε είναι ένα κράτος, είτε μια επιχείρηση, είτε μια μηχανή, είτε ένα έργο τέχνης, το σημαντικότερο είναι η βασική δομή, καθώς αν αυτή είναι γερή τότε όλα τα υπόλοιπα διορθώνονται. Η Ελλάδα έχει πολλαπλά και τεράστια ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα (στον τουρισμό, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στις ατέλειωτες ακτογραμμές, στην ναυτιλία, στη θέση που μας κάνει την ευρωπαϊκή είσοδο του εμπορίου της Άπω Ανατολής αλλά και την πολιτιστική γέφυρα με τον αραβικό κόσμο). Και επιπλέον είμαστε ένας εξωστρεφής και πολυμήχανος λαός με εμπορικό δαιμόνιο. Κανονικά, λοιπόν, θα έπρεπε να είμαστε ένα από τα πλουσιότερα κράτη του κόσμου. Η ανεύθυνη και σαθρή κρατούσα τάξη δεν μπορεί να καταστρέψει αυτό το εγγενές κεφάλαιο του τόπου μας, μπορεί μόνο να καθυστερήσει την αξιοποίησή του. Ό,τι λοιπόν και να συμβεί, τα θεμέλια κάτω από τα πόδια μας είναι γερά και πολύτιμα.
Ξέρουμε ότι ο λόγος που είμαστε το μόνο ευρωπαϊκό κράτος που βουλιάζει, δεν είναι ούτε το μνημόνιο, ούτε το ευρώ, ούτε ο καπιταλισμός (καθώς αυτά υπάρχουν και στα άλλα κράτη που ήδη βγήκαν από την κρίση). Ο λόγος είναι το πελατειακό κατεστημένο που ως συνεχιζόμενος οθωμανικός ζυγός έχει καθίσει στον σβέρκο της παραγωγικής μας οικονομίας. Όμως το καθεστώς, βασισμένο στο ρουσφέτι, το μπαξίσι και το χαράτσι συνεχίζει να κοροϊδεύει την κοινή γνώμη ρίχνοντας το φταίξιμο στους ξένους. Έτσι η πολυσυζητημένη «βάρβαρη λιτότητα» έχει πλήξει μόνο τον μη κρατικοδίαιτο τομέα της κοινωνίας μας (δείτε τον πίνακα εδώ). Προ κρίσης, το πελατειακό κατεστημένο χρηματοδοτήθηκε με δανεικά (και αγύριστα) των αγορών και μετά με τα μνημονιακά δάνεια και την υπερφορολόγηση – αλλά όλες αυτές οι πηγές στέρεψαν. Είναι προφανές ότι το καθεστώς όπου οι μισοί Έλληνες εργάζονται για να ζούνε «αξιοπρεπώς» οι άλλοι μισοί που βολεύτηκαν, πολιτικά δεν είναι βιώσιμο. Ο δεύτερος λόγος, λοιπόν, που είμαι αισιόδοξος είναι ότι χωρίς τζάμπα χρήμα το πελατειακό κατεστημένο που εμποδίζει την ανάπτυξη θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει μπροστά τα μάτια μας.
Ο τρίτος λόγος είναι ότι το πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στο πελατειακό κατεστημένο (ουσιαστικά εμπορευόμενο τις ψήφους των πολιτών) θα καταρρεύσει μαζί του. Κάτω από την πελατειακή και άρα αντιμνημονιακή κοροϊδία του κόσμου ψηφίσαμε το 2012 και το 2015 για όλο πιο συντηρητικές και αντιδραστικές κυβερνήσεις. Και το ότι η νυν δήθεν αριστερή κυβέρνηση ονομάζει «κοινωνική δικαιοσύνη» το ξαναβόλεμα χιλιάδων (περιλαμβανομένων στενών συγγενών της ηγεσίας της) δεν πείθει πλέον κανέναν. (Δεν θα πείσει ούτε αυτούς που προσλήφθηκαν όταν δεν πληρωθούν τον επόμενο μήνα). Μέρος της κοροϊδίας είναι ότι ονομάζουν «νεοφιλελέ» την Ευρώπη όπου βρίσκονται τα 16 από τα 18 πρώτα κράτη παγκοσμίως όσον αφορά την ποιότητα ζωής των λαών και της δίκαιης διανομής του πλούτου (πηγή). Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού έχει ήδη αρχίσει. Τα αριστεροδεξιά πελατειακά κόμματα του παρελθόντος που μας έφεραν στην εθνική καταστροφή που ζούμε θα εξαφανιστούν, για να αντικατασταθούν με σύγχρονα κόμματα του ευρωπαϊκού πραγματισμού. Κόμματα που θα έχουν διαφορετικές αξίες και ιδεολογικές καταβολές, αλλά που θα μιλούν ορθολογικά και θα σκοπεύουν στο γενικό καλό.
Δεν πρόκειται να φύγουμε από το ευρωπαϊκό κεκτημένο που βασίζεται στις αξίες και τον πολιτισμό που η Ελλάδα έδωσε στον κόσμο. Η Ευρώπη δεν θα κλείσει τις πόρτες, και οι άσχετοι που μας κυβερνούν δεν θα καταφέρουν να μας βγάλουν ακόμα και αν το προσπαθήσουν. Θα πληρώσουμε κι άλλο για την ευκολοπιστία μας, όμως νομοτελειακά τα πράγματα θα πάνε καλά.